Thanksgiving '06

อ้อมกับคริสขับรถกลับบ้านวันพุธที่แล้ว ดีที่คริสไม่ต้องทำงานวันนั้นด้วย ไม่งั้นคงเหนื่อยน่าดูถ้าต้องทำงานแล้วขับรถกลับบ้านในวันเดียวกัน ดีอีกอย่างที่คราวนี้ขับรถเปล่าๆไม่ต้องลากต้องพ่วงอะไรทั้งนั้น เลยถึงบ้านเร็วดี ยังไม่เหนื่อยมาก พอถึงบ้านก็พักผ่อนเตรียมตัว(และเตรียมพุงไว้กิน)สำหรับ thanksgiving วันรุ่งขึ้น

ตื่นเช้ามาวันพฤหัสก็เรื่อยๆเฉื่อยๆจนกระทั่งสายจัดๆถึงได้เริ่มกิน แมรี่แอนทำเบรคฟาสต์ก่อนเป็นอย่างแรกคือ scrambled eggs, bacon, and toast งานนี้คริสมีโวยเล็กน้อยว่าทำไมไม่ทำ waffle หูย แมรี่แอนไม่เอาตะหลิวเคาะหัวให้ก็บุญแล้ว (คือถ้าถามอ้อมอย่างนี้ คงโดนอ้อมทุบ)เพราะแมรี่แอนต้องทำกับข้าวทั้งวันอีกเยอะมากๆ ส่วนใหญ่ทำอยู่คนเดียวด้วย อ้อมไม่ได้ช่วยมากเท่าไหร่ พูดถึงอาหารที่แมรี่แอนทำก็อร่อยนะ แต่เห็นเขาทำแล้วก็แอบเสียวเล็กน้อย ทำ scrambled eggs หนึ่งกะทะก็ใส่เนยลงไปซะหนึ่งทัพพี ถ้าให้แมรี่แอนทาเนยที่ขนมปังให้นี่หายห่วง ทุกตารางมิลลิเมตรของขนมปังจะชุ่มมมมมไปด้วยเนย สยองมาก พออ้อมกับคริสทานกันเสร็จ พี่ๆคริสก็เริ่มทยอยๆกันมา เริ่มจากลอรี่และแฟนหนุ่ม(แก่)ชื่อชัค แมรี่แอนก็ทำข้าวเช้าอีกรอบ แล้วเจฟฟ์และ"เพื่อน"ชื่อแนนซี่ก็มา งานนี้ทุกคนโฟกัสที่แนนซี่เพราะเจฟฟ์ไม่ได้พาแฟนมาที่บ้านนานแล้ว คนหลังสุดนี่อ้อมก็เคยเจอ โคตรสวยเพราะมาจากอเมริกาใต้ แนนซี่คนใหม่นี่ก็สวยเหมือนกัน มาจากเวเนซุเอลา หน้าตาคล้ายๆกันเลย (เหมือนกับที่เขาคงว่าคนเอเชียหน้าตาคล้ายๆกันหมดเหมือนกัน) สุดท้ายดั้ก คาซูมิ อเล็กซ์และคริส (หลานๆ)มาถึงหลังสุดตอนเกือบเที่ยง (บ้านนี้มีแต่สะใภ้อินเตอร์ อ้อม-ไทย คาซูมิ-ญี่ปุ่น แนนซี่-เวเนซุเอลา)

หลังจากทุกคนทานข้าวเช้าเสร็จ ก็นั่งเล่นนั่งคุยกันไป วันนั้นอากาศดีมากๆ สบายๆ ไม่หนาวเลย แดดก็จัด พอหลังเที่ยงก็เริ่มเปิดเบียร์ดื่มกันแล้ว คุยไปคุยมาไงไม่รู้ ออกมาเปิดเพลงเต้นซัลซากันข้างนอกบ้านเฉยเลย

เสื้อดำคือเจฟฟ์ (พี่ชายคนรองของคริส) ตัวโตๆคือดั้ก (พี่ชายคนโต) สาวสวยเสื้อชมพูคือแนนซี่

พอสักบ่ายสามบ่ายสี่ก็ได้เวลาทานกันอีกรอบ เมนูพื้นฐาน thanksgiving ทั่วๆไป ต้องมีไก่งวงอบ มันบด เกรวี่ แครนเบอรี่แจม กรีนบีนอบ stuffing และที่บ้านนี้ทานกันช่วงเทศกาลก็คือ ambrosia

ปีนี้แมรี่แอนอบไก่งวงแค่อกเดียว(แค่นี่ก็เลี้ยงคนได้เป็นสิบ) เพราะมีแฮมด้วย กรีนบีนก็อบในถาด อ้อมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะไม่ชอบถั่วกระป๋องเละๆ รสชาติก็เหมือนซุปสำเร็จเพราะใช้ครีมกระป๋องทำ (จริงๆอ้อมไม่ควรวิจารณ์เลยเพราะทำเองก็ไม่เป็นหรอก) มันบดนี่สุดยอด แมรี่แอนใช้ที่ตีตีซะเบาๆ fluffyๆ stuffing คือขนมปังกับผักต่างๆอบพร้อมไก่งวง ปีนี้อร่อยกว่าปีที่แล้ว แครนเบอรี่แจมก็ออกเปรี้ยวๆหวานๆ อันนี้ลอรี่ทำ อ้อมเฉยๆ ส่วน ambrosia คือมาร์ชแมลโลว์ ส้มกระป๋อง และ เกล็ดมะพร้าว คลุกๆเข้าด้วยกัน หวานจัดแต่อร่อยดี นอกจากที่เห็นในรูปยังมีของหวานอีกสองอย่างที่แมรี่แอนทำตั้งแต่วันพุธคือ lemon meringue pie และ pumpkin pie ที่อ้อมไม่ได้ถ่ายรูปมา ขออภัยที่รูปอาหารไม่แจ่มเท่าไหร่ คือกว่าจะได้ทานนี่ก็กระดกเบียร์สดที่ซื้อจากนิวยอร์คเข้าไปหลายแก้วอยู่ วันรุ่งขึ้นมาดูขวดครึ่งแกลลอน ไอ๊หยา เกือบหมดขวดแล้วแน่ะ กินอยู่คนเดียวด้วย แต่เนื่องจากว่าเป็นเบียร์สดก็เลยไม่มึนมาก

ปีนี้น่าเสียดายมากที่ทุกคนไม่ได้อยู่ค้างที่บ้าน หลานๆคริสต้องกลับบ้านกันเพราะมีแข่งฮ็อกกี้วันรุ่งขึ้น ส่วนเจฟฟ์ก็ค้างไม่ได้เพราะหนีบแนนซี่มาด้วย แต่อ้อมชอบแนนซี่นะ คุยสนุกดี ก็หวังว่าคริสต์มาสคงได้เจอแนนซี่อีกรอบ

thanksgiving ก็เป็นอีกหนึ่งเทศกาลที่ทั้งครอบครัวได้มาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตา ตอนนี้ก็รอให้ถึงวันคริสต์มาสแล้วล่ะ อีกไม่ถึงเดือนเอง...

ปอลอ: หลังจากอัดยาแก้อักเสบเข้าไป ก็ไม่ค่อยเจ็บคอแล้วค่ะ แต่แอบงอนคริสนิดๆ แหม นานๆภรรยา(ถึก)จะป่วยซักที ไม่เห็นมีโอ๋เลย อ้อมยังต้องตื่นแต่เช้ามืดมาทำข้าวเช้า ห่อแซนด์วิชให้พ่อคุณทานเหมือนเดิม จะบอกว่าไม่เป็นไร ยูนอนพักเถอะ หรือเดี๋ยวไอล้างจานให้เองนี่ไม่มีอ่ะ //งอนๆๆๆๆๆ

Dinosaur BBQ Restaurant

มีเรื่องให้เขียนมากมาย เพราะไม่ได้เขียนซะหลายวัน ซึ่งเป็นเรื่องดีนะคะ ที่ไม่ได้เขียนนี่แปลว่ามีอะไรอย่างอื่นให้ทำ ไม่เหงา ตอนนี้กลับมานิวยอร์คแล้วก็มีเวลาว่างเขียนโน่นเขียนนี่อีกเหมือนเดิมค่ะ

ว่าด้วยเรื่องแรกก่อน คืนวันอังคารที่แล้วคริสพาไปดินเนอร์ข้างนอกมา ซึ่งก็ดีมากๆเลย เพราะอ้อมก็ขี้เกียจทำกับข้าวแล้วก็เก็บล้างทุกอย่างเพราะวันรุ่งขึ้นต้องเก็บของกลับบ้านช่วง Thanksgiving ตอนแรกก็ว่าจะไปร้านอาหารอิตาเลียนใกล้ๆที่เคยไปทานกันแล้ว แต่คริสมาเซอร์ไพรส์ว่าจะพาไปทานบาร์บีคิวที่อีกร้านนึง อ้อมก็โอเคเลย พวกเนื้อๆย่างๆนี่ของโปรดของสัตว์กินเนื้อ(โลว์คาร์บ)อย่างอ้อมอยู่แล้ว

ร้านที่ไปชื่อ Dinosaur Bar-B-Que อยู่ในดาวน์ทาวน์ Rochester ไปถึงก็คนเพียบเลย แต่โชคดีได้โต๊ะนั่งทันทีเพราะไปกันแค่สองคน ตอนแรกคริสบอกให้อ้อมโทรไปจองโต๊ะด้วย พออ้อมโทรไป คนรับสายเขาก็ขำๆบอกว่าไม่รับจอง first come, first serve พอไปถึงร้านถึงได้เห็นเมนูเขาว่า เขาไม่รับจองจริงๆนะ แต่เขียนแบบขำๆ เออ ถึงว่าทำไมคนรับสายเขาขำๆ คริสทำอ้อมหน้าแตกทางโทรศัพท์ไป

ข้างๆร้าน คืนนั้นหนาวมากๆเพราะลมแรง เดินไปที่ร้านนี่ได้กลิ่นย่างๆลอยมาเลย

สั่งแบบมีวินัยมาก คืออาหารหลักจานเดียว เป็นเนื้อรวมสามอย่าง มี
pulled pork, bbq ribs, และ prime rib เวลาทานก็ราดซอสบาร์บีคิวของทางร้านเพิ่ม เนื้อทุกอย่างนุ่ม อร่อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ side dishes ก็มี jambalaya rice กับ macaroni salad ก้อนเหลืองๆที่เห็นคือ corn bread อร่อยหมดแหละ ยกเว้น jambalaya ที่กลิ่นมันแปลกๆไม่ชินท่าไหร่ แต่ก็ทานหมด เหะเหะ

หลังจากมีวินัยในการสั่งอาหารจานหลัก ก็มาเสียตรงของหวานนี่แหละ apple pie กับไอติมวนิลลา สุดยอดดดดดดดดดดดด พายไม่หวานเกินไป ถูกใจมากๆ

สรุปว่าคริสชอบมื้อนี้มากๆ รับรองได้มาอีกครั้งแน่นอน

ดูรูปอื่นๆที่ถ่ายคืนนั้นด้วยนะคะ

วันนี้เขียนเยอะไม่ไหว เปื่อยค่ะ เจ็บคอมากๆเลย

Chicken Kara-age

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะกลับบ้านช่วง Thanksgiving คงไม่ได้อัพบล็อกอีกจนกว่าจะกลับมานิวยอร์ควันอาทิตย์ เพราะงั้นเขียนไว้อีกซักหน่อย ก่อนต้องไปเตรียมตัวแพ็คของกลับบ้าน ดีใจเหมือนกันที่จะได้กลับไปเจอแมดดี้ ป่านนี้ลืมมอมมี่อ้อมกับแดดดี้คริสไปยังก็ไม่รู้ แต่ไม่อยากคิดถึงตอนเก็บของเลย ของเยอะมากๆ เพราะขยันซื้อจัด

เข้าเรื่องอาหารอีกหนึ่งเมนู Chicken kara-age คาราอาเกะ ไก่ทอดกรอบแบบยุ่นปี่ญี่ปุ่น

เมนูนี้คริสขอให้ทำ อ้อมก็เคยทานไม่กี่ครั้งที่ฮาวายมั้ง จำไม่ค่อยได้ว่ารสชาติหน้าตามันควรจะเป็นยังไง รู้แต่ว่ามันออกหวานๆ หาสูตรดูในอินตอร์เน็ต ก็มีหลายสูตรมาก บางสูตรก็ดูยุ่งยากเชียว ก็เลยโทรไปหาวิเวียนเพื่อนรักดีกว่า (วิเวียนเป็นสาวญี่ปุ่นเกิดและโตที่ฮาวาย) วิเวียนก็บอกว่าให้ใช้ไก่ไม่มีติดกระดูกเนื้อน่อง (boneless thighs) จริงๆถ้าติดหนังได้จะอร่อยมาก แต่เดี๋ยวนี้หาซื้อไก่ติดหนังยากก็เอาที่ไม่มีหนังก็ได้ (skinless) ใช้เนื้อน่องอร่อยกว่าเนื้ออก

ได้ไก่มาก็หั่นๆให้เป็นชิ้นพอดีคำ แล้วก็หมักกับซีอิ๊ว ขิง กระเทียม มิริน สาเก น้ำมันงา น้ำตาล(ซึ่งวิเวียนบอกว่าไม่ควรใส่เยอะเพราะทอดแล้วดำง่ายมาก) หมักทิ้งไว้นานๆหน่อย ตอนที่อ้อมทำไม่ได้ใส่สาเกเพราะไม่มี บางสูตรเขาก็ให้ใส่น้ำขิง แต่อ้อมใส่ขิงสดหั่นเป็นแว่นๆลงไปแทนเพราะไม่มีที่คั้นขูดคั้นน้ำขิง เอาเป็นว่าใส่ขิงให้พอมีกลิ่นก็พอ ครั้งแรกที่อ้อมทำ หมักตามนี้แล้วไก่ยังออกมาจืดๆไปหน่อย ไม่รู้เพราะหมักไม่นานพอรึเปล่า พอทำอีกทีอ้อมก็เลยเติมเกลือและน้ำตาลลงไปด้วย ให้น้ำหมักรสเข้มขึ้นอีก

พอหมักไก่ได้ที่ (คือคุณสามีกลับมาบ้าน ได้เวลาทำข้าวเย็นนั่นแหละ ได้ที่แล้ว อิอิ ที่ทำแล้วอร่อยเนี่ย หมักตอนสายๆทอดตอนเย็นจ้า) ก็เอาไก่ออกมาชุบแป้งมัน (corn starch) เป็นชิ้นๆ แล้วก็ทอดในหม้อ (อ้อมชอบใช้หม้อเล็กๆทอด ข้อดีก็คือไม่เปลืองน้ำมันเวลาทอดกรอบที่ต้องให้น้ำมันท่วม แต่ข้อเสียก็คือต้องทอดหลายรอบหน่อยกว่าจะหมด) เวลาทอดต้องใช้ไฟอ่อนกว่าเวลาทอดอย่างอื่นหน่อย เพราะตัวแป้งจะดำง่ายมากจากซีอิ๊วและน้ำตาลที่หมัก ถ้าใช้ไฟแรง กลายเป็นไก่ดำนอกดิบในแน่ๆ ทอดเสร็จก็ตักวางบน paper towel ให้สะเด็ดน้ำมันซักนิด

เสิร์ฟกับกะหล่ำฝอย ทานกับข้าวญี่ปุ่นเหนียวๆร้อนๆ ถ้ามีมายองเนสคิวพีก็เอามาจิ้มด้วย จะอร่อย(และอ้วน)มาก ไก่กรอบนอกแต่เนื้อในนุ่มๆฉ่ำๆหวานนิ้ดๆ บางคนอาจจะบีบมะนาวซะหน่อยก่อนทานแต่อ้อมไม่บีบค่ะ มะนาวแพง อ้อมงก =^_^=

เต้าหู้ทรงเครื่อง

เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้ทำอะไรมากเลย เพราะคริสทำงานวันเสาร์ พอวันอาทิตย์ก็ได้แค่เอาผ้าไปซัก ไปซุปเปอร์มาร์เก็ต เพราะงั้นไม่มีอะไรให้เขียนถึง นอกจากเรื่องกับข้าวที่ทำเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เมนูแรกคือ เต้าหูทรงเครื่อง

กรุณาอย่าดูแบ็คกราวนด์ข้างหลังค่ะ โฟกัสที่เครื่องที่ทรงซะกองพะเนินล้นเต้าหู้

เมนูนี้มาจากการตามอ่านสูตรอาหารต่างๆทุกวัน จำไม่ได้แล้วว่าสูตรดั้งเดิมที่ให้ไอเดียนี้มาจากไหน แต่อ้อมก็ทำแบบตามมีตามเกิดไป รสชาติไม่ถึงกับขึ้นเหลาได้ แค่คริสทานอร่อยก็พอแล้ว

เริ่มจากทอดเต้าหู้ให้เหลืองกรอบนอกนุ่มในไว้ก่อน ใช้เต้าหู้แข็ง(firm)แบบธรรมดา (ไม่ใช่นิ่มๆเนียนๆแบบ silken ซึ่งทอดยาก ไม่กรอบถึงใจ) ขอบอกว่าถ้าเอาเต้าหู้แบบแข็งมาก (extra firm) มาทอดนี่ ออกมาเหมือนกับเต้าหู้ทอดบ้านเราเป๊ะ ว่างๆจะลองทำน้ำจิ้มใส่ถั่วไว้ทานกับเต้าหู้ทอด

เครื่องทั้งหลาย ตามมีตามเกิด มีอะไรก็ใส่เข้าไป

เห็ดหอมแช่น้ำอุ่นให้นิ่มไว้ก่อน นิ่มแล้วก็หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ เก็บน้ำแช่เห็ดไว้ด้วย

เจียวกระเทียมในน้ำมันนิดหน่อย ใส่หมูสับลงผัด เติมซีอิ๊ว น้ำมันหอย พอหมูสุกก็ใส่ผักและเห็ดหอมลงไปผัดให้เข้ากัน

เติมน้ำให้ท่วม ใส่น้ำแช่เห็ดหอมลงไปด้วย แต่ตอนเทต้องดูให้ดีอย่าเทฝุ่นตกตะกอนอยู่ก้นถ้วยลงไป

พอน้ำเดือดก็ปรุงรสอีกที อ้อมใส่เกลือและน้ำตาลเพิ่ม ไม่ใส่ซีอิ๊วเพิ่มค่ะเพราะน้ำมันสีคล้ำเกินไปแล้ว ใส่แป้งมันละลายน้ำลงไป คนๆให้แป้งสุก น้ำข้นขึ้นแล้วก็ปิดไป ใส่ต้นหอมซอย อ้อมเหยาะน้ำมันงาลงไปอีกนิดปิดท้าย

ตักราดบนเต้าหู้ เอาผักชีโรยหน้า (เพื่อให้ถ่ายรูปออกมาสวยขึ้น) อีกนิด โรยพริกไทยอีกหน่อย ทานได้แล้วจ้า

ช็อปอีกแล้ว

คิดๆอยู่ว่าจะเขียนเรื่องซื้อของอีกดีรึเปล่า เพราะหลังๆรู้สึกชีวิตไม่มีอะไรมาก ทำกับข้าวกับช็อปปิ้ง อ๊ะ จริงๆก็เป็นชีวิตที่ไม่เลวเหมือนกันนะ ไม่ต้องคิดมากดี

เมื่อวันอาทิตย์ได้ไปที่มอลล์เดิมเพราะจะไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้แมรี่แอน สรุปก็เข้าร้าน Crabtree & Evelyn ตามเดิม เจ็บใจมากๆมันลด 20% ทั้งร้าน นี่ถ้าไม่ติดว่าโรงแรมอยู่ไกลจะกลับไปเอาของที่ซื้ออาทิตย์ที่แล้วมารีเทิร์นแล้วซื้อใหม่แบบมีส่วนลดซะให้หมด ลดได้ตั้งหลายเหรียญอยู่ เดินวนไปวนมาเลือกไม่ถูกจนคริสเริ่มรำคาญในที่สุดก็ซื้อชุด Gardener's Hands มาให้แมรี่แอน เพราะเขามีปัญหามือแห้งมากๆ หวังว่าคงช่วยได้บ้าง (ถ้าเขาใช้อ่ะนะ)

ตอนเดินไปร้าน Crabtree นี่เฉี่ยวร้าน H&M ในดวงใจไป ปร๊าบ ตาดีเห็นป้ายลดราคา select sweaters 30% off เห็นปุ๊บตาเป็นประกาย วิ้งๆๆ เสร็จจากซื้อของขวัญตามจุดประสงค์หลัก อ้อมก็เลยขอคริสไปดูหน่อยนะ

ได้เรื่องเลย สอยมาสามตัว ลดๆไปแล้วเหลือ $48 เฉลี่ยตัวละ $16 เองนะ คุ้มๆ ปลอบใจตัวเองไป แล้วก็บอกคริสว่าอย่าถามอีกนะว่าคริสต์มาส/anniversary นี่อยากได้อะไร เดี๋ยวซื้ออีก







เสร็จจาก H&M คริสยังชวนเดินต่ออีก แปลกมาก แต่ก็ไม่ให้อ้อมเข้าร้านเสื้อร้านอื่นแล้วนะ ขยับจะเข้า พ่อคุณดึงเสื้อไว้เลย ฮ่าๆ ก็โอเค ไม่เข้าก็ได้ แต่มาเจอร้านทำผมที่ขายผลิตภัณฑ์ Aveda ดีใจมาก เพราะพยายามหาอยู่แล้วนึกว่าที่นี่ไม่มี เข้าไปซื้อโทนิคกันรังแคที่เพื่อนๆในบอร์ดอังเคิลแซมแนะนำมา ถึงตอนนี้คริสเริ่มแซวแล้วว่าที่ซื้อๆนี่ของตัวเองทั้งนั้น คนขายรีบบอกว่าขวดนี้ใช้นานมากๆนะ ฮ่าๆ แล้วคริสก็บอกอ้อมทีหลังว่าไม่เป็นไรหรอก ซื้อไปเหอะ แค่พาพันระยาออกมาช็อปปิ้งอาทิตย์ละครั้งเนี่ยต้องทำได้อยู่แล้ว (แล้วจะแซวตั้งแต่แรกไปทำไมก็ไม่รู้)

ใช้โทนิคตัวนี้ไปสองครั้งแล้ว ดีมากๆ นวดหนังหัวแล้วเย็นๆ รังแคหรือหนังหัวแห้งๆหายไปเลย ผมก็ไม่มัน ถูกใจมากค่ะ

ปอลอ: สามวันที่ผ่านมา อยู่ๆก็เกิดอาการลมพิษขึ้นตามตัวและหน้าเป็นปื้นๆเลย ตอนแรกไม่รู้เกิดจากอะไร ตอนนี้รู้แล้วว่าเสื้อ sweatshirt ตัวเก่งที่ใส่อยู่บ้านนี่แหละทำให้คัน ไม่รู้ไปติดอะไรมา พอเลิกใส่แล้วหายคัน หวังว่าซักเสื้อแล้วจะโอเค

Maria's Mexican Restaurant

เมื่อวันเสาร์ไปทานอาหารเม็กซิกันที่ร้านชื่อ Maria's ในดาวน์ทาวน์ (จริงๆคือดาวน์วิลเลจมากกว่า) Webster มา ร้านนี้ก็มีคนแนะนำคริสมาอีกแหละ คริสก็ชอบอาหารเม็กซิกันอยู่แล้วด้วย แต่ที่ไม่ได้ทานบ่อยกว่านี้เพราะแอบเกรงใจอ้อมนิดนึง อ้อมเองก็ทานอาหารเม็กซิกันได้แต่ไม่ได้ชอบมากมาย นานๆทานทีพอไหว เท่าที่เคยทานมา รสชาติมันเหมือนๆกันไปหมดไม่ว่าจะสั่งอะไรมา จริงๆที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยทานมาคือร้านชื่อ Salena's ใน Rochester ที่ไปทานกับลอรี่และชัคแฟนลอรี่ตอนที่เขาเอาแมดดี้มาฝากไว้เมื่อเดือนกันยาโน่นแน่ะ แต่ร้านไกลโรงแรมไปนิด วันเสาร์ที่ผ่านมาก็เลยไปลองร้านใกล้ๆละกัน

อ้อมดูๆแล้วน่าจะเป็นร้านอาหารเม็กซิกันร้านเดียวใน Webster นี่ ไปถึงคนเยอะเชียว รอโต๊ะอยู่ประมาณ 10 นาทีได้ สาวเสิร์ฟหน้าตาไทยมากก็พาไปนั่งที่โต๊ะ ใต้แสงไฟเขียวๆฟ้าๆ ถ่ายรูปออกมาหน้าเลยม่วงๆ อิอิ


ดูเมนูกัน คริสก็แอบผิดหวังเล็กๆที่ร้านไม่มีชิมมิชังกา กับชีสดิปของโปรด อ้อมเยาะเย้ยทับด้วยการบอกว่าก็ร้านที่มันเม็กซิกันแท้ๆน่ะ เขาคงไม่มีเมนูโปรดคริสหรอก ฮ่าๆ


สั่งอาหารเสร็จเรียบร้อย chips กับ salsa ของฟรีก็มา

ตัวซาลซาอร่อยดี แต่ตัวชิปส์เหมือนทอดไว้นานแล้วแล้วเอาทอดอุ่นซ้ำ ออกอมน้ำมันนิดๆ

แอพเพอไทเซอร์คือ jalapeno นึกว่าจะมาแบบชุบแป้งยัดไส้ชีสทอด แต่มาแบบโล้นๆยัดไส้ชีสแทน อร่อยดี เผ็ดถูกใจอ้อม แต่คริสไม่กล้าทานมาก กลัวสะอึก(คริสทานเผ็ดแล้วสะอึก) หวานหมูอ้อม

อ้อมสั่ง taco มาสองอัน ไส้ไส้กรอก chorizo กับ เนื้อฉีก (shredded beef) อันนี้ก็แปลก ตัวแป้งทอดกรอบมา คือนึกว่าจะมาแบบแป้งนิ่มๆเหมือนต้นฉบับ

คริสสั่งชุด beef burrito มันมาแบบแห้งๆ ไม่มีซอส คริสก็เลยสั่ง sour cream กับ guacamole มาโปะไปอีก แต่ตัวเองทานไปแค่สองอันที่เหลือห่อกลับบ้าน แต่อ้อมทานของอ้อมเรียบ อิอิ

ปิดท้ายด้วยของหวาน flan เป็นคัสตาร์ดที่อร่อยมากๆ อาหารอย่างอื่นก็งั้นๆแต่ของหวานจานนี้อร่อยสุดๆ หอมหวานได้กลิ่นคาราเมล น้ำตาลไหม้หอมๆ ว่าแล้วก็อยากทานอีก

สรุปค่าเสียหายออกมามื้อนี้แพงอ่ะ $32 ได้ ไม่รวมทิป เพราะไอ้ guacamole ถ้วยเล็กๆที่คริสสั่งนี่ ปาเข้าไป $3.50, sour cream $1.50, ขนมถ้วยนี้ก็อีก $3.50 แล้วยังมีเบียร์อีกสองแก้ว แต่ก็โอเค ไม่ว่ากัน คริสได้ทานแบบที่ชอบ (คืออ้อมเป็นคนงกเรื่องกินทั่วๆไป เช่นไม่สั่งน้ำอัดลมทานเพราะแพง แต่ถ้าไปที่ร้านดีๆไปเลยก็โอเค ไม่งก แต่ร้านธรรมดาๆนี่จะสั่งไม่มาก แต่ถ้าช็อปปิ้งก็อีกเรื่องนะค้า)

เมื่อวานเพิ่งมาอ่านดูบิลอีกที เห็นชื่อคนเสิร์ฟ อ้าว เป็นคนไทยจริงๆด้วย ชื่อวาสนา รู้งี้ลองทักเขาหน่อยก็ดี

อาหารฝรั่งๆ

ว่าด้วยอาหารฝรั่งที่ทำบ้าง อ้อมก็พยายามสลับๆระหว่างอาหารไทย ญี่ปุ่น กับฝรั่งกันไป คริสจะได้ไม่เบื่อ

cheese steak sandwich

ทำง่ายๆนะคะ ผัดหอมใหญ่กับเห็ดให้นุ่มๆในน้ำมันมะกอก ปรุงรสด้วยเกลือพริกไทย เอาเนื้อที่ซื้อมาแบบแล่ไว้บางๆแล้วมาทอดกับน้ำมันมะกอกในกระทะแบนๆ ใส่เกลือพริกไทยนิดหน่อย ทอดเนื้อพอสุกก็วางชีสลงไปบนเนื้อ ให้ชีสละลายซักนิด แล้วก็ตักมาวางบนขนมปังโปะด้วยเห็ดกับหอมใหญ่ที่ผัดไว้ ถ้าได้เนื้อดีๆ ชีสอร่อยๆ (อ้อมชอบชีส provolone รสไม่แรง แต่มันๆดี) ยังไงก็ออกมาอร่อย ใส่ bell pepper ลงไปผัดกับหัวหอมและเห็ดด้วยก็ได้ ทานกับสลัด

chicken cordonbleu

จำได้ตอนเด็กๆว่าน้าอี๊ดเคยทำให้ทาน ประมาณไก่สอดไส้แฮมชีสทอด อ้อมก็เอามามั่วๆเองได้อย่างที่เห็น วีธีทำอยู่ลิ้งค์นี้ คริสชอบมากเลย

ravioli, salad, garlic bread

เมื่อพลังงานหมดหลังจากบ้าทำอาหารสารพัดอย่าง ก็เลยซื้อเกี๊ยวอิตาเลียนแช่แข็งมา ไส้ชีส เวลาทานก็เอามาต้ม ซอสก็ซื้อสำเร็จมาเป็นกระปุก อุ่นแล้วราดเกี๊ยว สลัดมาเป็นถุงอยู่แล้ว เอาใส่กาละมังคลุกๆน้ำสลัดเลย ขนมปังกระเทียมก็ทาน้ำมันมะกอก เอาใส่ที่ปิ้งขนมปัง พอเกรียมก็เอากระเทียมสดมาถูๆ เสร็จแล้ว (คือถ้าที่ห้องมีเตาอบก็คงซื้อสำเร็จแบบแช่แข็งมาอุ่นอย่างเดียวไปแล้ว) อิ่มอร่อยไปอีกหนึ่งมื้อ

grilled ham and cheese sandwich

กึ่งสำเร็จอีกเหมือนกัน ขนมปังวาง ทาน้ำมันมะกอกหน่อย (ใช้เนยก็ได้) วางแฮม ชีส มะเขือเทศ sweet basil ซักสองสามใบ (ไม่ต้องใส่ก็ได้) วางขนมปังอีกแผ่นทับ ทาน้ำมันมะกอก แล้วก็เอาไปทอดบนกระทะแบน ตอนทอดก็คอยกดแซนด์วิชไปด้วย ให้ร้อนทั่วถึงทั้งชิ้น กลับข้างทอดให้ขนมปังเป็นสีน้ำตาลทั้งสองข้าง ชีสละลายเยิ้มๆ ทานกับซุป และสลัด

นอกจากเมนูที่เห็นข้างบน จานที่ทำแล้วไม่เคยพลาดขอเรียกว่าเมนูปั๋วรักปั๋วหลงก็คือ cabonara ทำทีเป็นกาละมัง อ้อมกับคริสเรียกว่า tub of joy อิอิ จ้วงกันทานในชามอ่างนั่นแหละ

ปิดท้ายด้วยของหวาน กลัวอ้วนไม่พอ หุหุ

คริสซื้อช็อกโกแล็ตมาผิด บอกให้ซื้อช็อกโกดแล็ตมาทานเล่นๆ ดันไปซื้อช็อกโกแล็ตสำหรับทำขนมมา จริงๆก็ทานเล่นได้แหละ อร่อยดี แต่อ้อมเอามาละลายทานกับสตรอเบอรี่ซะ ก็แค่เอาช็อกโกแล็ตใส่ชาม เติมนมนิดนึง เข้าเวฟซักยี่สิบวินาที พอนมอุ่นๆ เอาออกมาคนๆให้เข้ากัน ได้เป็นซอสช็อกโกแล็ตข้นๆ ไว้จิ้มสตรอเบอรี่ ถ้าจุ่มแล้วทิ้งไว้ ช็อกโกแล็ตก็จะแข็งตัว อร่อยไปอีกแบบ

อาหารไทยๆ

ยังไม่ได้ไปไหนมากอาทิตย์นี้ เอารูปอาหารไปดูก่อนละกัน จริงๆแล้วหลายวันที่ผ่านมา อ้อมบ้าพลังมาก ทำกับข้าวสะบั้นหั่นแหลก แต่บางทีก็ขี้เกียจถ่ายรูป ปกตินี่จะต้องทำข้าวเช้าให้คริสทาน ซึ่งก็คือ English muffin กับ scrambled eggs ที่เคยเขียนถึงไปแล้ว เสร็จจากข้าวเช้าแล้วก็ห่อ wrap ใส่ turkey กับ roast beef ให้คริสเอาไปทานตอนกลางวันอีก ก็เท่ากับทำกับข้าวไปสองมื้อแล้ว พอสายๆก็หาอะไรทานเองอีกรอบ เป็นสาม ตอนกลางวันทำทานเองอีกรอบเป็นสี่ ตอนเย็นทำข้าวเย็นอีกเป็นห้า แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ทำมันทุกมื้อหรอกค่ะ อ้อมมักจะทานของเหลือจากมื้อเย็นมากกว่า

หมูต้มเค็ม สูตรมาดามคนเดิมบอกมา

หมักหมู (ถ้าได้เนื้อช่วงไหล่หมูที่ติดมันจะอร่อยมาก) กับซีอิ๊วขาว น้ำมันหอย กระเทียมพริกไทยเยอะๆ ถ้ามีรากผักชีก็ทุบๆใส่ไปด้วย และเติมนมอีกหน่อย หมักได้ที่ก็ทอดหมูในน้ำมันให้สุก ใส่น้ำหมักลงไปด้วยนะคะ หมูสุกเป็นสีน้ำตาลดีแล้วก็เทน้ำลงไปให้พอท่วม หรี่ไฟอ่อน เคี่ยวไปเรื่อยๆ ชิมดู ถ้าจืดก็ปรุงรสเพิ่ม ใส่น้ำตาลลงไปให้ออกหวานๆหน่อย เคี่ยวจนน้ำงวด จะอร่อยมากกกกกกก ถ้าใครไม่อยากทานมันๆ เคี่ยวจนน้ำงวด น้ำมันจะลอยขึ้นมาเอง ช้อนตักทิ้งไปได้เลย ในรูปที่เป็นข้างบน อ้อมใส่ผักกาดขาวลงไปด้วย น้ำเลยหายข้น เลยออกมาจืดๆหน่อย คราวหน้าทำอีกจะยอมเสียเวลาผัดผักอีกกระทะต่างหาก

แกงเนื้อใส่หน่อไม้

อันนี้ธรรมดา ทำทีทานไปได้หลายมื้อเลย

วันนั้นหลังจากทำแกงแล้ว อ้อมก็ทำแหนมต่อ ไปได้ผงทำแหนมของโลโบ้มาก็เลยจัดการซะเลย ซื้อหมูสับมาโลครึ่ง หนังหมูหาไม่ได้ก็เลยไม่ใส่ สับกระเทียมใส่พริก คลุกๆแบ่งใส่ถุงซิปล็อค เวลาเอามาทานจะได้กินเป็นถุงๆไป หมักทิ้งไว้วันครึ่งได้ ออกมาอร่อย เปรี้ยวกำลังดี

วันถัดมาก็คั่วถั่วลิสง เพราะอยากทำผัดไทยและก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ถั่วคั่วครึ่งนึงเก็บไว้ อีกครึ่งขวดมาทุบๆเป็นถั่วป่น (ทำไปเศร้าใจไป ชีวิตตรูที่นี่ ต้องทำเองทุกอย่าง อยู่เมืองไทยแสนจะสบาย) ดีนะที่เคยเห็นพ่อคั่วถั่วตอนเด็ก ไม่งั้นคงไม่รู้ว่าจะเอาไอ้เปลือกถั่วสีแดงๆออกจากถั่วยังไง

เย็นถัดมาทำบะหมี่เกี๊ยว ไม่มีรูปเพราะออกมาหน้าตาไม่งามเท่าไหร่ แต่อร่อยดี คริสทานบะหมี่น้ำ อ้อมทานบะหมี่แห้งยำ

อีกวันเอาแหนมมาทำข้าวผัด ซึ่งก็แฉะๆหน่อยเพราะใช้ข้าวญี่ปุ่นผัด

แหนมดูเหมือนแฮม เพราะไม่ได้ใส่หนังหมู เนื้อเลยแน่นๆ แต่กลิ่นรสนี่ใช่เลย คริสก็ทานแหนมสดๆได้นะ เอามาทานแกล้มกับเบียร์กัน อร่อย

------ เดี๋ยวคราวหน้าเขียนถึงอาหารฝรั่งบ้าง -----

This past weekend...(2)

ต่อเรื่องวันอาทิตย์ ตื่นมาก็เรื่อยๆเฉื่อยๆ อ้อมก็ไม่อยากจะขอให้คริสพาไปไหนเท่าไหร่ เพราะรู้ว่าเขาเหนื่อย แต่ขณะเดียวกันตัวเองก็แสนจะอึดอัด ในที่สุดคริสก็ถามว่าไปไหนดี อ้อมอยากไป High Falls District ใน Rochester มากแต่ดูอากาศแล้วครึ้มๆ หนาวด้วย คงเดินไม่สนุกก็เลยบอกไปดูหนังดีกว่า ตอนแรกก็ว่าจะดูที่โรงหนังใกล้โรงแรมแต่อ้อมอยากไปไกลกว่านั้น คืออยากไปเดินเล่นที่มอลล์อีกน่ะ เกรงใจคริสก็เกรงใจ คริสก็บอกไม่เป็นไร ไปที่นั่นก็ได้ แต่หน้างี้เหนื่อยเชียว(สุดท้ายอ้อมแอบร้องไห้เอง คริสไม่เห็นนะ เขาก็บอกแหละว่าไปไหนก็ได้ อ้อมอยู่แต่ในห้องตลอดอาทิตย์ เขาเต็มใจพาไปข้างนอกอยู่แล้ว แต่อ้อมก็อึดอัดเองด้วย มันลำบากใจวุ้ย แต่ก่อนเคยไปไหนมาไหนเองได้ ตอนนี้ต้องรอเค้าตลอด)

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกไปดูหนังเรื่อง Flags of Our Fathers ที่ปู่คลินท์ อีสต์วูดกำกับ เรื่องเกี่ยวกับทหารอเมริกันช่วงสงครามโลกครั้งที่สองที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นวีรบุรุษ เพราะอยู่ในรูปถ่ายทหารปักธงชาติอเมริกันที่เกาะ Iwo Jima ภาพถ่ายนี้ถือเป็นภาพถ่ายที่มีความสำคัญมากเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะของอเมริกาในสงครามกับญี่ปุ่น หนังก็นำเสนอทั้งภาพสงครามที่โหดร้ายและปมในใจของทหารวีรบุรุษทั้งสามคน หนังดีมากๆเลย ใครไปดูห้ามลุกออกจากโรงทันทีหลังจากหนังจบ (ตามแบบพี่ไทยทั้งหลาย) ต้องดูเครดิตด้วย เพราะเขาโชว์ภาพถ่ายของทหารในเรื่องและภาพการรบที่นั่นจริงๆตอนนั้น

ขอบ่นนิดนึงว่าอ้อมกับคริสไปดูรอบเที่ยงก็เสียค่าตั๋วถูกหน่อย แต่หิวเพราะยังไม่ได้ทานข้าวกลางวัน ก็เลยไปซื้อน้ำอัดลมหนึ่งแก้วยักษ์ ป็อปคอร์นหนึ่งถุงยักษ์ (จริงๆคือขนาดกลาง)กับฮ็อตดอกอีกหนึ่งอัน หมดไป $15 กรี๊ดดดดดดดดดด เกือบเท่ากับที่ทานแซนด์วิชไก่งวงกับเบียร์อีกสองแก้วรวมทิปด้วยเมื่อวันเสาร์เลย โดนขูดเลือดขูดเนื้อซะชุ่มโชกเลย วันหลังไปดูหนังจะเอาขนมใส่กระเป๋าล่วมยาคุณนายเราเข้าไปกินเอง เชอะ

ดูหนังเสร็จก็ไปมอลล์ใกล้ๆโรงหนัง มอลล์นี่เด็ดสุดแล้วสำหรับ Rochester จริงๆอ้อมแค่อยากเข้าร้าน H&M เท่านั้นแหละ ไม่ได้ซื้อขอให้ได้เดินดูก็ยังดี เดืนไปรอบร้านพอให้กิเลสจับ แต่ยังใจแข็งไม่ลองอะไรเลยได้ ติดใจของลดราคามากกว่า


ได้ไอเดียของขวัญคริสต์มาสให้คาซูมิ พี่สะใภ้คริส เอาเป็นผ้าคลุมไหล่กับถุงมือนุ่มๆ ไม่แพงเลย สองอย่างนี่ $10 ได้มั้ง







ส่วนของตัวเอง อดไม่ได้ ไม่เอาเสื้อก็ได้เกินงบ ช่วงนี้ต้องซื้อของขวัญคริสต์มาสเพียบก็เลยคว้ามาแต่ตุ้มหู สามคู่ $5 อารมณ์เดียวกับสามคู่สี่สิบบาทที่สยาม





สุดท้ายเข้าร้าน Crabtree & Evelyn ซื้อชุดโลชั่นสบู่อาบน้ำให้มาร์ล่า ลอรี่ และ ชุดแซมเปิ้ลจิ๋วให้คาซูมิเพิ่ม เพราะรู้สึกผิดที่ของให้เขามันถูกจัง ของร้านนี้ก็เหลือเกิน น่าใช้ไปหมด packaging ก็สวยสุดๆ ดูไปน้ำลายหกไป ไม่ได้ใช้เองซื้อให้คนอื่นก็ยังดีวะ





ตอนนี้ซื้อของขวัญคริสต์มาสได้เกือบครบทุกคนแล้ว ขาดแต่ของหลานๆกับแมรี่แอนเท่านั้น (ของให้คริสยังไม่ได้คิดเลย ไม่รู้จะไปซื้อให้ตอนไหน)

This past weekend...(1)

วันนี้คุณนายอ้อม(แต่งตัวคุณนายมะ) จะพาไปทานแซนด์วิชไก่ตุรกี (Turkey ก็ไก่งวงน่ะแหละ) ที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยทานมาค่ะ สืบเนื่องมาจากว่าคริสได้คุยกับเจ้าหน้าที่ของเมือง Webster ที่อยู่นี่เรื่องร้านอาหาร ก็เลยได้คำแนะนำมาเยอะแยะว่าที่ไหนมีอะไรอร่อย แถมอาทิตย์นี้คริสไม่ต้องไปทำงานทั้งเสาร์อาทิตย์เลย (เป็นไปได้ไงเนี่ย) ก็เลยได้โอกาสไปหาอะไรอร่อยๆทานข้างนอกกัน

จริงๆจะว่าคริสไม่ต้องทำงานเลยก็ไม่ได้ วันเสาร์คริสต้องและไปดูคนงานแป๊บนึง ก็เลยหย่อนอ้อมไว้ที่มอลล์เดิม คราวนี้เด็กดีนะ ไม่ได้ซื้ออะไรมาก แค่โลชั่นกันแดดกับไนท์ครีมราคาไม่แพงของโอเลย์และครีมทามือให้คริสเท่านั้นเอง พอคริสมารับก็ขับไปอีกนิดนึงไปที่ดาวน์ทาวน์ของเว็บสเตอร์ ซึ่งจริงๆไม่ถึงกับเป็นดาวน์ทาวน์หรอก เพราะเว็บสเตอร์เป็นแค่ village เท่านั้น เขาบอกว่าเรียกว่าเป็น four corners เอง (คือประมาณสองบล็อค) ที่เห็นในรูปนี่แหละค่ะ คือกลางเมืองเขา

ร้านที่ไปทานชื่อ Zaz's คนที่เขาแนะนำมาบอกว่าไม่ว่าใครที่มาที่เมืองนี้ต้องขอมาทานแซนด์วิชไก่งวงที่นี่ทุกราย

ข้างในร้าน เป็นกึ่งๆ sports bar เดินเข้าไปคนงี้มองเลย ท่าทางจะมีแต่ขาประจำนั่งอยู่ เขาคงรู้จักกันทั้งเมือง เราเป็นคนแปลกหน้า

สั่งเบียร์พร้อมกับ Turkey Club Sandwich

รออยู่สักพัก แซนด์วิชก็มา ใหญ่มากกกกกกกก สั่งไปแค่อันเดียวมาแบ่งกัน เขาก็เลยตัดครึ่งแบ่งมาให้ เสิร์ฟมากับ beer-battered french fries

ดูใกล้ๆ ไก่ประมาณครึ่งโลได้มั้ง ชั้นล่างเป็นเบคอนกับผักกาดแก้วและมะเขือเทศ มีมายองเนสเล็กน้อย

จับทานแทบไม่ไหว มืออ้อมนี่ไม่เล็กนะคะ นิ้วก็ยาวพอประมาณ ดูความพยายามในการถือแซนด์วิชซะก่อน เวลาทานก็ต้องค่อยๆกัดเล็มไปทีละชั้น พยายามให้ได้ทุกอย่างรวมกันในคำเดียว

ถึงจะทานยากแต่อร่อยมากกกกกกกกกกกก ร้านนี้เขาทำไก่งวงใหม่ๆสดๆทุกวัน ไม่ใช่แบบที่ processed แล้วเหมือนแฮมขายในซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ร้านอื่นๆใช้ ไก่งวงหอมและไม่แห้ง juicy กำลังดี (ปกติเนื้อไก่งวงจะแห้งมากๆถ้าปรุงไม่ดี) เบคอนก็อร่อย เฟรนช์ฟรายส์นี่ไม่ต้องพูดถึง กรอบนอกนุ่มใน ทานเพลินสุดๆ แต่อ้อมทานไม่หมดนะ เหลือไก่อยู่นิดหน่อยกับฟรายส์อีกเพียบ ส่วนคริสทานแซนด์วิชครึ่งของตัวเองหมด เหลือฟรายส์เหมือนกัน อ้อมจุกไปถึงเย็นเลย ไม่ต้องทานข้าวเย็น