Tuesday, November 21

Chicken Kara-age

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะกลับบ้านช่วง Thanksgiving คงไม่ได้อัพบล็อกอีกจนกว่าจะกลับมานิวยอร์ควันอาทิตย์ เพราะงั้นเขียนไว้อีกซักหน่อย ก่อนต้องไปเตรียมตัวแพ็คของกลับบ้าน ดีใจเหมือนกันที่จะได้กลับไปเจอแมดดี้ ป่านนี้ลืมมอมมี่อ้อมกับแดดดี้คริสไปยังก็ไม่รู้ แต่ไม่อยากคิดถึงตอนเก็บของเลย ของเยอะมากๆ เพราะขยันซื้อจัด

เข้าเรื่องอาหารอีกหนึ่งเมนู Chicken kara-age คาราอาเกะ ไก่ทอดกรอบแบบยุ่นปี่ญี่ปุ่น

Photobucket - Video and Image Hosting

เมนูนี้คริสขอให้ทำ อ้อมก็เคยทานไม่กี่ครั้งที่ฮาวายมั้ง จำไม่ค่อยได้ว่ารสชาติหน้าตามันควรจะเป็นยังไง รู้แต่ว่ามันออกหวานๆ หาสูตรดูในอินตอร์เน็ต ก็มีหลายสูตรมาก บางสูตรก็ดูยุ่งยากเชียว ก็เลยโทรไปหาวิเวียนเพื่อนรักดีกว่า (วิเวียนเป็นสาวญี่ปุ่นเกิดและโตที่ฮาวาย) วิเวียนก็บอกว่าให้ใช้ไก่ไม่มีติดกระดูกเนื้อน่อง (boneless thighs) จริงๆถ้าติดหนังได้จะอร่อยมาก แต่เดี๋ยวนี้หาซื้อไก่ติดหนังยากก็เอาที่ไม่มีหนังก็ได้ (skinless) ใช้เนื้อน่องอร่อยกว่าเนื้ออก

ได้ไก่มาก็หั่นๆให้เป็นชิ้นพอดีคำ แล้วก็หมักกับซีอิ๊ว ขิง กระเทียม มิริน สาเก น้ำมันงา น้ำตาล(ซึ่งวิเวียนบอกว่าไม่ควรใส่เยอะเพราะทอดแล้วดำง่ายมาก) หมักทิ้งไว้นานๆหน่อย ตอนที่อ้อมทำไม่ได้ใส่สาเกเพราะไม่มี บางสูตรเขาก็ให้ใส่น้ำขิง แต่อ้อมใส่ขิงสดหั่นเป็นแว่นๆลงไปแทนเพราะไม่มีที่คั้นขูดคั้นน้ำขิง เอาเป็นว่าใส่ขิงให้พอมีกลิ่นก็พอ ครั้งแรกที่อ้อมทำ หมักตามนี้แล้วไก่ยังออกมาจืดๆไปหน่อย ไม่รู้เพราะหมักไม่นานพอรึเปล่า พอทำอีกทีอ้อมก็เลยเติมเกลือและน้ำตาลลงไปด้วย ให้น้ำหมักรสเข้มขึ้นอีก

พอหมักไก่ได้ที่ (คือคุณสามีกลับมาบ้าน ได้เวลาทำข้าวเย็นนั่นแหละ ได้ที่แล้ว อิอิ ที่ทำแล้วอร่อยเนี่ย หมักตอนสายๆทอดตอนเย็นจ้า) ก็เอาไก่ออกมาชุบแป้งมัน (corn starch) เป็นชิ้นๆ แล้วก็ทอดในหม้อ (อ้อมชอบใช้หม้อเล็กๆทอด ข้อดีก็คือไม่เปลืองน้ำมันเวลาทอดกรอบที่ต้องให้น้ำมันท่วม แต่ข้อเสียก็คือต้องทอดหลายรอบหน่อยกว่าจะหมด) เวลาทอดต้องใช้ไฟอ่อนกว่าเวลาทอดอย่างอื่นหน่อย เพราะตัวแป้งจะดำง่ายมากจากซีอิ๊วและน้ำตาลที่หมัก ถ้าใช้ไฟแรง กลายเป็นไก่ดำนอกดิบในแน่ๆ ทอดเสร็จก็ตักวางบน paper towel ให้สะเด็ดน้ำมันซักนิด

Photobucket - Video and Image Hosting

เสิร์ฟกับกะหล่ำฝอย ทานกับข้าวญี่ปุ่นเหนียวๆร้อนๆ ถ้ามีมายองเนสคิวพีก็เอามาจิ้มด้วย จะอร่อย(และอ้วน)มาก ไก่กรอบนอกแต่เนื้อในนุ่มๆฉ่ำๆหวานนิ้ดๆ บางคนอาจจะบีบมะนาวซะหน่อยก่อนทานแต่อ้อมไม่บีบค่ะ มะนาวแพง อ้อมงก =^_^=

6 comments:

Anonymous said...

อ้อม อัพฯบล็อกถี่มั่ก ๆ (แต่ก็ตามไม่ขาดนะจ๊ะอิอิ)เราดิขี้เกียจตัวเป็นขนเลย จริง ๆ ก็เขียนต่อได้นะ ทริปเมืองไทย แต่ขี้เกียจสุด ๆ ของช็อปล่าสุดก็มี ก็ยั้งขี้เกียจอีก สมควรเลิกเขียนอย่างยิ่งเลยเรา
จานนี้ก็น่ากินอ่ะ สมกับเป็นเจ้าแม่ดีพฟรายเออร์ทองคำจริง ๆ 5555 ชอบมั่ก ๆ ฉายานี้
OohiO

Anonymous said...

อยากให้อ้อมย้ายมาดัลลัส มาอยู่ข้างๆบ้านจริงๆเลย ทำกับข้าวน่าหม่ำมากๆๆไปโม้ดดด เรารู้และว่าทำไมคริสถึงสมบูรณ์

ปล. คิดเหมือนโอ๋เลย สมกะที่คุณบุกตั้งฉายาให้จริงๆ เจ้าแม่ดีพฟรายเออร์ทองคำ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

Anonymous said...

ไก่ท่าทางกรอบน่าทานจังค่ะพี่อ้อม น้ำลายไหลเลยเรา
ชอบข้าวญี่ปุ่นเนอะมันเหนียวๆ อร่อยดีง่ะ คิดแล้วอยากไปกินฟูจิจัง
ปล.มะนาวแถวบ้านลิน 6 ลูกใหญ่ เหรียญเดียวเองค่ะ แต่..ผักชีแพงๆๆๆ

Kate said...

โหย ตามมาอ่านทีไรก็ได้เห็นเรื่องใหม่ๆของอ้อมทุกทีเลย ดีจัง รู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้นเน๊อะ ชอบอ้อมเขียนเรื่องอาหาร ดูดีน่าทานมากๆ

Anonymous said...

เดี๋ยววันนี้แพรวทำชิกเกนคาราอาเกะอีกรอบ
คราวนี้ใช้สะโพกติดหนัง อิอิ มีซอสคิวพีด้วย

Kun-li-ko said...

ทำไมที่โน่นเนื้อไก่ติดหนังถึงหายากล่ะอ้อม