On a gorgeous spring day....

เมื่อวานอากาศดีมากๆค่ะ คริสมีเตะฟุตบอลตอนเก้าโมงครึ่ง ก็ตื่นกันแต่เช้าหน่อย ตอนแรกว่าจะพาแมดดี้ไปด้วยแต่ดูดินฟ้าอากาศแล้วตัดสินใจว่าจะไปดูเบสบอลที่คลีฟแลนด์หลังจากเตะบอลเสร็จ แมดดี้ก็เลยอดออกมาสูดอากาศดีๆกับเห่าคนแปลกหน้าให้อ้อมกลุ้มใจเล่นเลย

ส่วนตอนที่คริสเตะบอลอ้อมก็นั่งรอฟังเพลงอยู่ในรถ เป้นผู้เชียร์ที่ดีมากๆ ฮ่ะๆ ทีมคริสแพ้ไป 5-3 มั้ง คริสเองโหม่งเข้าประตูไปหนึ่ง และ ได้ assists อีก 2 ลูก นี่ขนาดวิ่งไม่ค่อยจะไหวนะเนี่ย ^0^ แต่ที่แพ้ก็เพราะว่าปกติทั้งทีมห่วยค่ะ ส่งบอลกันไม่เป็นเล้ย แพ้ตลอดเป็นเรื่องธรรมดา

จากสนามบอลก็ขับรถไปอีกชม.นึง แวะซื้อ cheeseburger ทานรองท้องกันก่อนเข้า ballpark ตอนแรกว่าจะมาซื้อตั๋วที่สนามเบสบอลเลยเพราะวันนั้นถ้าเอากระป๋องเป๊ปซี่ไปโชว์จะได้ลดค่าตั๋วตรงที่นั่ง bleachers (ร้อนๆใต้สกอร์บอร์ด)ครึ่งนึง แต่หากระป๋องเป๊ปซี่ไม่ได้อ่ะ แวะซื้อน้ำที่ปั๊มไหนเขาก็บอกว่าไม่มีกระป๋องขาย มีแต่เป็นขวดพลาสติก เลยทำให้นึกขึ้นได้ เออ จริงด้วย เดี๋ยวนี้หาซื้อน้ำอัดลมเป็นกระป๋องกินยากนอกจากในซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ยังขายกระป๋องอยู่ ขนาดตามตู้กด (vending machines) ยังขายเป็นขวดพลาสติกเลย สรุปคริสก็เลยซื้อตั๋วผีที่มีคนมายืนขายระหว่างทางเดินไปบอลล์พาร์คแทน ได้ที่ดีซะด้วย อยู่ด้านล่างเลย ตอนแรกคนขายบอกสองใบ $40 คริสต่อเหลือ $30 หุหุ (เมื่อกี้เพิ่งลองเช็คราคาตั๋วแบบเดียวกันทางอินเตอร์เน็ต ปกติใบละตั้ง $22 แน่ะ) ก็ดีแล้วที่ซี้อตั๋วไว้ก่อน เพราะคนรอต่อแถวซื้อตั๋วที่สนามยาวใช้ได้เลย แถมไปถึงช้าด้วย ตั๋ว bleachers ถูกๆขายหมดไปแล้วอยู่ดี วันนั้นคนไปดูเกมเยอะเพราะว่าอากาศดีสุดๆแถมทีมอินเดียนส์ฟอร์มดีใช้ได้เลยตั้งแต่เปิดฤดูมา ชนะรวดมาหลายเกมแล้ว

ดูรูปบอลล์พาร์คด้านนอก สังเกตอากาศนะคะ ฟ้าเป็นฟ้า อันนี้ไม่มีการรีทัชแต่งสีใดๆทั้งนั้น มันใสจริงๆ แดดแรงแต่ลมเย็นสบาย

เข้านั่งที่ มองย้อนขึ้นไปที่เสาธงชาติ คนเยอะใช้ได้เลย



รอบๆสนาม ทางซ้ายมือของที่นั่ง



ทางขวาคือ bleachers ใต้สกอร์บอร์ด



และครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งใกล้สนามมากที่สุด อ้อมส่องผู้เล่นคนโปรด Grady Sizemore สุดฤทธิ์ ตำแหน่ง outfielder ค่ะ เล็งกล้องแล้วได้มาแค่นี้



crop รูปแล้วได้ดีที่สุดแค่นี้ โธ่ เห็นแค่ด้านข้าง



แต่พ่อหนุ่มเกรดี้ก็ฟอร์มดีตามเคย มีกระโดดพุ่งหลาวไปรับลูกด้วย great catch จริงๆ คนในสนามกรี๊ดกันใหญ่ และยังวิ่งขโมยเบสด้วยล่ะ มาเสียตอยท้ายหน่อยเดียวโดน strikeout ไปเฉย เกรดี้ ไซส์มอร์นี่หน้าตาดีที่สุดในทีมแล้วค่ะ แฟนคลับสาวๆของเกรดี้มีเยอะมาก เรียกกันว่า Grady's Ladies (คล้องจองกัน) อ้อมเองก็คิดจะทำป้ายเชียร์ที่เขียนว่า "Size-Me!" ไปชูซะหน่อย แต่คริสห้ามไว้ ฮ่าๆ บอกว่ามันล่อแหลมมากไปนะ แถมเขกหัวอ้อมอีกสามที แหม เผื่อไปชูๆป้ายแล้วได้ออกทีวีกับเขาบ้างไง

จบเกมทีมอินเดียนส์ชนะ The Orioles ไป 6-1 ตอนนี้เป็นที่หนึ่งในสายจ้า แต่เบสบอลนี่แข่งกันอีกนาน ตอนนี้เหลืออีกร้อยสามสิบเกมกว่าจะเพลย์ออฟ เพราะงั้นยังบอกอะไรไม่ได้

ปิดท้ายด้วยรูปพานอรามิคของสนาม Jacobs Field เพิ่งลองโปรแกรมเป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่



กลับมาถึงบ้าน เห็นอากาศดีๆ แดดสวย ก็เลยคว้ากล้องมาถ่ายรูปแมดดี้หน่อย เดี๋ยวผู้อ่านจะลืมกันก่อน แมดดี้เป็นสาวแล้วนะ (สวยด้วย) แป๊บเดียวขวบกว่าแล้ว แต่ยังทำตัวเป็น puppy เหมือนเดิม วิ่งไล่ทุกอย่างที่เคลื่อนไหวได้แม้กระทั่งผึ้ง -_-" กับชอบกวนทุกๆคนมากๆ เดี๋ยวนี้เรียกร้องความสนใจบ่อยด้วย ชอบให้พาออกไปข้างนอกแต่ไม่ทำอะไร ออกไปวิ่งไล่นกไล่ผึ้งเฉยๆ

คนสวนจำเป็น (2)

อาทิตย์นี้พ่อคริสมีบัญชาการใหม่คือให้ไปซื้อต้นไม้มาลงในที่ว่างๆข้างบ้านซึ่งมีอยู่สองแปลงแทนต้นเก่าที่ตายไปแล้ว แมรี่แอนกับคริสก็มีหน้าที่เดินไปสำรวจว่าต้นไม้ที่เขาเพิ่งลงไว้เมือสองสามปีก่อนมีต้นไหนตายแหงแก๋ไปแล้วบ้าง ก็ปรากฏว่าตายชัวร์ๆสามต้น (จริงๆรู้สึกจะมีต้นอื่นที่ทำท่าจะไม่รอดอีก แต่ทำเงียบๆไปก่อนตอนนี้ เดี๋ยวโดนให้ปลูกเพิ่มอีก) หลังจากนั้นก็ขับรถกระบะลากรถพ่วงไป nursery หาซื้อต้นไม้กัน ที่แรกที่ไปอยู่ไม่ไกลมาก ก็เดินเข้าไปสำรวจราคากันไว้ก่อน ต้นที่พ่อคริสอยากให้ปลูกก็คือ flowering pear กับ crabapple ทั้งสองพันธุ์ออกดอกตอนสปริงสวยดี แต่ไม่มีลูกให้เก็บทานได้ ใบไม่หนามาก จริงๆแมรี่แอนอยากปลูกพวกต้นสนมากกว่า เพราะขึ้นง่าย โตเร็ว ยังไงที่เขาอยากปลูกก็เพราะอยากให้มันโตไว้บังวิวไม่ให้คนที่ขับรถที่ถนนมองขึ้นมาเห็นตัวบ้านถนัดนัก แต่พ่อคริสอยากได้สองต้นนี้ก็ต้องตามใจเขาไป

ดูรูปเนอร์สเซอรี่ดีกว่า เข้าไปแล้วชื่นใจ ต้นไม้ดอกไม้เต็มไปหมด เห็นแล้วก็อยากซื้อมาปลูกเองบ้างแต่ไม่มีบ้านของตัวเองก็จนใจไป

แต่จริงๆไม่มีบ้านเองก็ดีเหมือนกัน เพราะต้นไม้พวกนี้ไม่ถูกเลย ต้นที่แมรี่แอนอยากได้ราคาร้อยเหรียญแน่ะ ถึงว่าค่า landscape มันไม่น้อยเลยจริงๆสำหรับแต่ละบ้าน กว่าจะทำสวนให้สวยๆกันเนี่ย หมดไปหลายตังค์ทั้งนั้น

สำรวจราคาเสร็จก็ขับไปเนอร์สเซอรี่อีกที่นึง คราวนี้แมรี่แอนได้ต้นไม้ถูกใจ ราคาเท่ากันกับที่แรกแต่ต้นใหญ่กว่าเยอะ ก็สั่งไว้สามต้น เขาต้องขุดออกมาจากดินแล้วมัดเตรียมไว้ไห้ขนขึ้นรถ ตอนนั้นเย็นแล้วก็เลยยังไม่ได้รอรับมาเลย ดอกสีขาวๆที่เห็นในสไลด์โชว์คือดอกของต้น flowering pear ค่ะ น่ารักดี

แถมรูปบรรดาดอกแพนซี่สีสวยสดใสหน่อย ในรูปอาจดูกลีบดอกมันบี้ไปหน่อย เพราะว่าวันนั้นลมพัดแรงมากๆ กลีบปลิวไปก็ปลิวมา อ้อมอยากได้มาปลูกสักสามสี่ต้นมากๆแต่ไม่รู้จะไปปลูกที่ไหน จริงๆก็ขี้เกียจดูแลเองด้วยแหละ เหะเหะ

วันรุ่งขึ้นคริสกับแมรี่แอนก็ลากรถพ่วงไปรับต้นไม้ ได้มาสามต้นนอนแอ้งแม้งมาแบบนี้



สองต้นแรกต้องยกใส่รถเข็น (wheel barrel) เข็นลงเนินไป อ้อมก็ช่วยคริสยกใส่รถเข็น หนักใช้ได้เลย เนินก็ชันเชียว



งานนี้คริสหนักหน่อย ต้องใช้จอบขุดต้นเก่าขึ้นมาก่อน ขุดหลุมให้ใหญ่กว่าเดิมแล้วก็เอาต้นใหม่ลงหลุม อ้อมกับแมรี่แอนก็คอยช่วยขุดช่วยกลบ เร็จแล้วก็ปักหลักผูกเชือกยึดต้นไม้ไว้กันลมพัดล้ม เพราะบางทีลมพัดขึ้นเนินแรงมากๆ

ปลูกเนินนี้ไปสองต้นก็ย้ายไปอีกแปลงนึง ปลูกอีกต้นที่เหลือ



กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาไปทั้งบ่ายเลย ดีหน่อยที่อากาศดีมากๆ แดดแรงแต่ลมเย็นกำลังสบาย ได้อยู่กลางแจ้งแบบนี้ดีมากๆ ชอบจริงๆเวลาแขนขาได้โดนแดดบ้าง จากที่ต้องใส่เสื้อแขนยาวมาตลอดพอมาได้ใส่แขนสั้นเนี่ย รู้สึกเลยว่าผิวมันดูดแดดเข้าไปเลย แบบว่ารอมานาน ถึงว่าทำไมฝรั่งชอบทำแทนกัน

ปิดท้ายด้วยรูปวัชพืชตัวฉกาด แดนดีไลอ้อน วันนั้นพอแดดออกปุ๊บก็บานกันสลอนเต็มทุ่งเลย ดอกสีเหลืองสวยแต่ถอนยากมากๆ ต้องขุดมันขึ้นมาทั้งรากทั้งโคนซึ่งลงดินลึกสุดๆ




แดนดีไลอ้อนกับไวโอเล็ต

เข้าเมืองไปดูเครื่องบินกับหนุ่มๆ

เย้ๆๆๆ ในที่สุดอากาศก็อุ่นแล้วจ้า เมื่อวาน 60 กว่าฟาเรนไฮต์ วันนี้ 70 ต้นๆ แดดแรงฟ้าใสเชียว จิตใจค่อยกระปรี้กระเปร่าหน่อยนึง เมื่อวานก็เลยได้ออกไปหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน นั่งถอนวัชพืชทั้งหลายที่อพาร์ทเม้นท์พ่อคริสอีกแล้ว เศร้ามากถอนอยู่สี่ชั่วโมงเต็มทำเสร็จไปแปลงเดียว เพราะมันขึ้นทุกอณูของดินเลย เมื่อยขาไปหมด ทั้งนั่งยองๆนั่งขัดสมาธินั่งพับเพียบสลับไปสลับมาก็ยังเมื่อยยยยยย นี่ยังเหลืออีกตั้งหลายแปลง เมื่อไหร่จะเสร็จก็ไม่รู้ พ่อคริสถามๆว่าถ้าคริสช่วยด้วยอีกวันนึงจะถอนเสร็จหมดมั้ย เขาจะได้สั่ง mulch มาลง ฮ่ะๆ ก็อ้ำอึ้งๆตอบเขาไปว่า maybe แต่ในใจคิดว่า ก็คงเสร็จแหละแต่ตอนเข้า fall พอดีนะ ถ้าตอนนั้นยังอยู่แถวนี้อยู่ บ้ารึเปล่า งานตั้งเยอะ ให้ทำอยู่สองคน ถ้าได้ลอรี่กับแมรี่แอนไปช่วยก็คงพอไหว สองสามวันคงเสร็จ แต่ตอนนี้เบื่องานใช้แรงงานมากๆแล้วค่ะ รู้สึกหัวสมองชักฝ่อ อยากหางานทำจริงจังแล้วก่อนจะบื้อไปกว่านี้

บ่นพอแล้วเข้าเรื่องเที่ยวดีกว่า วันศุกร์ที่แล้วไปค้างที่ Columbus อีกรอบเพราะจะพาหลานคริสไปพิพิธภัณฑ์เครื่องบินตามที่สัญญาไว้ ก็ไปถึงโคลัมบัสตอนบ่ายๆ โคลัมบัสเป็นเมืองค่อนข้างใหญ่กำลังเจริญขยายตัวเร็วมากๆ ผู้คนมีกำลังจับจ่ายทำให้มีแหล่งช็อปปิ้งดีๆเยอะ คราวนี้มีเวลาอ้อมก็เลยขอแวะช็อปปิ้งซักนิดที่ Easton ไปถึงก็หาของกินก่อนเลย เข้าร้าน Cheescake Factory ร้านแฟรนไชส์ร้านดังที่ทั้งอ้อมและคริสยังไม่เคยทาน(เชยมาก)สั่งจานขนาดอาหารกลางวันกันมาคนละอย่างเพราะดูๆแล้วจานขนาด lunch ก็น่าจะเกินพอ

นั่งปุ๊บขนมปังมาก่อนเลย อร่อยๆ

ตามด้วยจานของคริส sheperd's pie พายเนื้อชุ่มเกรวี่ทับด้วยมันบด อร่อยมากกกกกกกกกกก



ส่วนของอ้อมเป็นซาลมอนย่างซอสมิโซ หอมหวานมันจริงๆ



ทานกันเสร็จอ้อมก็เดินช็อปปิ้ง พุ่งปร๊าบเข้าร้านโปรด Forever XXI สาขานี้ใหญ่มากๆเป็น flagship store เข้าไปแล้วรู้สึกว่าตัวเองแก่สุดเลย แต่ไม่หวั่น ฮ่ะๆ ใจยัง 21 อยู่เว้ย เสื้อสปริงซัมเมอร์น่าใส่มากๆ ก็คว้ามาลองเจ็ดตัว เพิ่งรู้ตัวเองว่าไม่สามารถใส่เสื้อรัดๆได้แล้วเพราะพุงชักปลิ้น แขม่วเก็บก็ไม่ไหว ยังดีที่เสื้อสมัยนี้ไม่นิยมรัดรูป แบบ babydoll หรือ empire waist ที่ปล่อยปลายบานๆเนี่ยชอบที่สุดเลย ทั้งเลือกทั้งลองอยู่นานมากจนคริสถึงกับต้องโทรมาถามว่านี่อยู่ที่ไหนแล้ว จริงๆยังอยู่ในร้านเหมือนกันนั่นแหละ สรุปซื้อมาสามตัว $28

ตัวแรกสีสันลวดลายจัดจ้าน ไม่ลดราคานะ แต่ไม่แพง



ตัวที่สองเรียบๆมาก



แต่อ้อมชอบรายละเอียดที่ปลายแขน



ตัวสุดท้ายสีดำ ผ้าฝ้ายใส่สบายดี



ช็อปเสร็จก็แวะซื้อ cheese cake ที่ร้านกลับบ้านไปฝากหลานๆ (แต่ผู้ใหญ่กินกันเรียบเลย เหะเหะ) ทานข้าวเย็นเสร็จเด็กๆก็ไปร่อนเครื่องบินบังคับกัน ปรากฏว่าเด็กๆยังบังคับกันไม่เป็นเท่าไหร่ บินหัวปักดินซะล่ะมาก แต่เด็กโข่งสองคน(คริสกับพี่ชาย)เนี่ยแย่งเด็กเล่นค่ะ

เช้าสันรุ่งขึ้นตื่นเช้าหน่อย ขับรถพาหลานๆไป Air Force Museum ที่ Wright Patterson ที่ห่างไปชม.กว่า งานนี้เจฟฟ์ไปด้วย ไปถึงก็ดูหนัง IMAX ก่อนเลย เรื่องเกี่ยวกับ fighter pilot แต่ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ นึกว่าจะได้เห็นฉากบินมันๆเยอะๆแต่มันออกไปทาง propaganda โฆษณาชวนเชื่อให้ U.S. Air Force มากกว่า ดูเป็นการแสดงจัดฉากยังไงๆไม่รู้

ดูหนังเสร็จก็เดินดูพิพิธภัณฑ์กัน

สองหนุ่มน้อย



ตัวพิพิธภัณฑ์ก็จะแบ่งเป็นยุคๆ เริ่มจากจุดเริ่มของการบินก่อน คือสองพี่น้องตระกูล Wright ที่เป็นคน Dayton, Ohio ที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์นี่เอง สโลแกนของ Ohio ก็คือ Birthplace of Aviation แต่เนื่องจากว่าพี่น้องตระกูลไรท์ไปทดลองบินครั้งแรกที่ North Carolina รัฐนั้นก็เลยมีสโลแกนเกี่ยวกับการบินเช่นกันว่า First in Flight ทำนองแข่งกันกลายๆ

จากนั้นก็มาถึงสงครามโลกครั้งที่ 1-2

แล้วก็สงครามเกาหลี สงครามเย็น และ เครื่องบินใหม่ๆทั้งหลาย คืออ้อมก็ไม่ค่อยจะรู้จักเครื่องบินกับเขาเท่าไหร่ เดินดูไปเรื่อยๆไม่ค่อยได้ใส่ใจมาก ส่นคริสก็ถ่ายรูปมาเพียบ แต่อ้อมไม่ค่อยรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็ดูรูปกันพอหอมปากหอมคอนะคะ บรรยายไม่ถูก

เด็กๆหน้าเครื่อง F-15



สี่หนุ่มตระกูลแคธิส



เครื่องบินสมัยใหม่ทั้งหลาย





สุดท้ายก็คือการบินอวกาศ มีจรวดมาโชว์จริงๆด้วย

ปิดท้ายด้วยรูปอ้อมสองรูปที่ต้องยัดเยียดบอกคริสว่าช่วยถ่ายรูปภรรยาหน่อย(เว้ย) เวลาคนอ่านบล็อกเขาก็อยากเห็นหน้าตาเจ้าของบล็อกมั่ง (ใช้มั้ยคะพ่อกับแม่)



ถ่ายคู่กับสองหนุ่มน้อย เทียบให้เห็นขนาด landing gear ของเครื่องบิน ใหญ่มากๆ



เดินกันจนเหนื่อยก็กลับบ้านค่ะ ตอนแรกอ้อมกับคริสว่าจะไม่ค้างที่โคลัมบัสคืนนั้นเพราะคริสมีเตะบอลวันรุ่งขึ้นแต่อากาศไม่ดี ทั้งหนาวทั้งลมแรงฝนตกก็เลยตัดสินใจไม่เตะบอล นอนค้างที่นั่นอีกคืน แล้วกลับบ้านวันอาทิตย์ คริสแวะไปซื้อเกมแข่งรถพร้อมพวงมาลัยต่อกับคอมพิวเตอร์ที่ Best Buy ก่อนกลับ อ้างว่าเอาไว้แข่งกับหลาน แต่จริงๆตัวเองอยากเล่นนั่นแหละ อ้อมเลยได้ของแถมเป็นเสื้ออีกตัวจาก Old Navy อิอิ



เย็นนั้นถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ตอนนี้คริสเล่นเกมแข่งรถทุกวันเลย อ้อมก็เล่นบ้าง สนุกดี ไล่บี้รถตำรวจ ฮ่าๆ ระบายความเครียด

คนสวนจำเป็น

เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เบื่ออากาศหนาวค่ะ นี่ก็ปาเข้าไปกลางเดือนเมษาแล้ว ยังหนาวอยู่เลย แถมฝนก็ตกฟ้าครึ้มตลอด ลมก็แรงขนาดพัดตีบ้านดังโครมๆ ชวนหดหู่จริงๆ ช่วงนี้เลยแรงตกไม่มี'รมณ์เขียนบล็อกเท่าไหร่ จริงๆก็ทำนู่นทำนี่ตลอดด้วยแหละ เลยไม่ค่อยได้ว่างมานั่งหน้าคอมนานๆ

ไอ้ตัวการที่ทำให้ยุ่งก็คือทำสวนค่ะ เมื่อต้นอาทิตย์ที่แล้วไปรับจ๊อบ(แต่ไม่ได้รับตังค์)ทำความสะอาดแปลงต้นไม้รอบๆตึกอพาร์ตเม้นท์ของพ่อคริส จริงๆเขาก็ไม่ได้ขอให้ทำหรอก แต่คริสต้องไปตัดหญ้าอยู่แล้ว พอก่อนออกจากบ้านพ่อเขาก็บัญชาการว่าให้ไปกวาดแปลงต้นไม้ด้วย แถมบอกด้วยนะว่าคงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ สิบห้านาทีคงเสร็จ โห สิบห้านาทีเสร็จก็ดีสิ แต่ละแปลงไม่ได้กวาดมาทั้งปี ถ้าคริสทำคนเดียว เย็นนั้นคงไม่ได้กลับบ้าน ไอ้อ้อมก็เลยต้องสวมบทบาทภรรยาที่ดี ทำหน้าที่เป็นคนสวน ไปช่วยคริส จริงๆคุณคริสทำงานสบายฮ่ะ นั่งขับรถตัดหญ้าฟังเพลงไป ส่วนอ้อมงิ้ทำงานหนัก ต้องใช้เครื่องสูบใบไม้แห้งออกจากพุ่มต้นไม้แปลงดอกไม้ทั้งหลาย แล้วมันทับถมกันหนามากๆๆๆ จริงๆถ้ามีคราด (rake) คงง่ายกว่านี้แต่ดันหาไม่เจอ ก็เลยต้องแบกไอ้เครื่องสูบหนักๆ ไปสามชม. เมื่อยแขนไปหมดเลย ตอนแรกก็กะว่าจะทำแบบไม่ต้องสะอาดมาก คือกะไม่ดูดใบไม้ที่มันทับถมอยู่ข้างในออกมาเพราะมันสูบขึ้นมาลำบาก แต่ทำๆอยู่ก็มีคนแก่ที่อยู่ที่อพาร์ตเม้นท์นั่นแหละ ออกมาให้ขนมทานหนึ่งถุง ทำนองว่าเป็นกำลังใจเพราะรอให้คนมาทำแบบนี้นานแล้ว โห ซวยเลย คราวนี้เลยยิ่งต้องรู้สึกว่าต้องทำให้ดี เลยเสียเวลาเขี่ยใบไม้ทั้งหลายออกมาอีก กว่าจะดูดเสร็จก็เหนื่อยเลย หน้าก็ดำเต็มไปด้วยขี้ดินเพราะเครื่องมันพ่นใส่ตัว แคะจมูกออกมางิ้ดำเชียว ขี้ดินทั้งน้าน ฮ่าๆ

หลังจากนั้นวันถัดมาก็มีงานในสวนให้ทำอีกค่ะ ปีนี้พ่อคริสสั่ง mulch มา 20 yards ก็ประมาณสองคันรถบรรทุกขนาดย่อมๆ mulch ก็คือตัวที่เอาไว้โรยบนหน้าดิน ไว้สำหรับปกป้องหน้าดิน ป้องกันวัชพืช และก็ทำให้แปลงต้นไม้ดูสวยงามด้วย ส่วนใหญ่ก็ประกอบด้วยเปลือกไม้หรือขี้เลื่อยปนดิน ตอนก่อนที่เขาจะเอามาส่งพ่อคริสแอบมีพึมพำๆด้วยว่าน่าจะทำให้เสร็จภายในวันเดียว เอ่อ กองเป็นภูเขาลูกย่อมๆเนี่ยนะจะให้เสร็จภายในวันเดียว -_-" คนนะเฟร้ย ไม่ใช่เครื่องจักร

mulch กองใหญ่




คริสกับลอรี่ก็ช่วยกันโกยใส่รถเข็นเอาไปกองๆไว้ตามแปลงต้นไม้

อ้อมเป็นคนเกลี่ย mulch รอบๆแปลงต้นไม้ ก็ใช้ทั้งคราดทั้งมือแหละ ก่อนทำก็ต้องถอนวัชพืชทั้งหลายด้วย ก็เลยช้าหน่อย วันแรกทำกันตั้งแต่สายถึงบ่ายเลย มาหยุดเอาตอนฝน(เย็นๆ)ตก ปวดเมื่อยกันไปหมด ลอรี่ถึงกับข้อมือบวม งานนี้แมรี่แอนอู้เฉย ปล่อยให้อ้อมทำคนเดียว วันแรกก็เลยยังไม่เสร็จแต่ก็เรียกว่าไปได้เยอะมากแล้วล่ะ

วันถัดมาอ้อมก็เลยตะลุยทำกันต่อกับคริส เกือบเสร็จแล้ว ทิ้งไว้ให้แมรี่แอนทำต่ออีกแค่สองแปลงกะว่าเขาคงทำตอนเสาร์อาทิตย์ได้ไม่ถึงชม.ก็คงเสร็จ ที่ไหนได้ อ้อมกับคริสไปโคลัมบัสมาสามวัน กลับมาก็ยังกองอยู่เหมือนเดิม ฮ่ะๆ สงสัยเดี๋ยวคงต้องทำต่อเองให้เสร็จ

แถมรูปดอกไม้เหี่ยวๆหลังเจอหิมะช่วงอีสเตอร์หน่อย เห็นมั้ยมันน่าหดหู่จริงๆ จนป่านนี้แล้วยังไม่ได้เห็นดอกไม้สวยๆเลย

Umbrella ได้บานอยู่วันเดียว ตอนนี้สลดแห้งไปเรียบร้อย

red buds ปกติดอกต้องสีแดงชมพู ตอนนี้มีแต่สีดำๆ

ต้น Dogwood ก็ออกดอกแบบเฉาๆ

หลังจากเป็นคนสวนแล้วก็ค่อยได้เข้ากรุงไปเฉิดฉายมั่งค่ะ โพสต์หน้าจะเขียนเรื่องไปโคลัมบัสมา ตอนนี้แถมรูปยำคะน้ากับก๋วยเตี๋ยวที่ทำทานเองตอนกลางวันไปดูด้วยละกัน

ยำคะน้าใส่หมูสับกับกุ้ง

ใส่กระเทียมสดไปสองกลีบบึ้มๆ จานนี้เหมาะสำหรับเวลาต้องการอยู่คนเดียวมาก สูตรไล่ปั๋วจริงๆ กินเสร็จคริสไม่กล้าเข้าใกล้เลย ฮ่าๆ

บะหมี่น้ำหมูสับของคริส ซุปเป็นซุปมิโซ ข้นอร่อย

ของอ้อมเองทำบะหมี่แห้งยำ ลงทุนคั่วถั่วเองเลยเชียว