เจดสิบเอ็ดเดือนแล้ว

ไม่อยากจะยอมรับหรือพูด cliche แต่ก็ต้องบอกว่า เวลาผ่านไปไวๆจริงๆ แป๊บๆเจดก็จะขวบนึงแล้ว ไม่ได้ไวขนาดรู้สึกเหมือนเบ่งคลอดออกมาเมื่อวานนี้ แต่ก็ต้องบอกว่ามันเร็วอ่ะนะ รู้สึกได้เลยว่าตอนนี้เจดไม่ได้เป็นเบบี้นอนร้องอุแว้ๆอย่างเดียวเหมือนแต่ก่อนล่ะ

เข้าเดือนที่สิบสองแล้วเจดทำอะไรได้บ้าง:

เกาะยืนคล่องมากๆ ยืนแล้วลงนั่งได้คล่องแล้วด้วย เดินรอบๆเฟอร์นิเจอร์ได้แล้ว แต่ยังไม่กล้าปล่อยมือยืนเอง

ช่วงนี้หนักให้ มีอะไรในมือให้พ่อให้แม่หมด

หยิบแก้วน้ำไปดูดเองได้ ทานน้ำเก่งขึ้นมาก วันละแก้วครึ่งได้

ชี้บอกได้ว่าอยากได้อะไร บางทีไม่ชี้อย่างเดียว มีกำมือขยำๆแบบจะเอาด้วย อะไรที่ไม่เอาก็ปัดทิ้งหรือไม่ก็ส่ายหน้าอย่างแรง

เหมือนรู้เรื่องความสัมพันธ์ของสิ่งของมากขึ้น เช่น ถ้าจะเอาฝาแก้ว พอยื่นให้ก็จะเอาไปปิดแก้ว ยื่นช้อนหรือตะเกียบให้ก็จะเอาไปใส่จานหรือชาม มีของเล่นที่ให้หยิบบล็อกทรงต่างๆออกมาแล้วใส่กลับข้างๆให้ตรงกับทรง เจดก็รู้แล้วว่ามันใส่กลับไปตรงข้างๆได้แต่ยังไม่รู้จักรูปทรงต่างๆเลยยังใส่ไม่เข้า แต่ก่อนหยิบออกมาข้างบนก็ใส่กลับข้างบนอย่างเดียว

รู้มากขึ้นก็รื้อมากขึ้น ริ้อกระจายทุกที่ฮ่ะ

พูดมากเหมือนเดิม แต่ไม่เป็นคำซักที จีบปากจีบคอด้วยนะเวลาพูด

ยังทานนมแม่วันละสามรอบเหมือนเดิม อาหารเพิ่มเป็นสามมื้อ ที่เดย์แคร์ทานซีเรียลตอนเช้า สายๆทานนมขวดใหญ่ (8-9 oz.) ตอนเที่ยงทานผลไม้หนึ่งกระปุก บ่ายกลับมาบ้านทานกล้วยมั่ง บิสกิตมั่งนิดหน่อย ทานนมแม่อีกนิดแล้วนอน ตอนเย็นก็ทานมื้อหนักหน่อยแบบมีโปรตีน กินนมแม่ก่อนนอนอีกรอบ แต่ถ้าอยู่บ้านตื่นสายก็หนักนมหน่อยทานหนักแค่สองมื้อ ชอบกินโยเกิร์ตมาก เริ่มเบื่ออาหารบดฝิมือแม่แล้ว ตอนนี้เลยชักกลุ้มใจไม่รู้จะทำอะไรให้ทาน ถึงเจดจะเคี้ยวได้บ้างแล้วแต่ก็ยังไม่คล่อง ทำ finger food ให้ทานก็เขี่ยเล่น โยนทิ้งซะมากกว่า แค่พ่อกับแม่ทานอะไรขอแจมตลอด

ส่วนนน.ส่วนสูงนี่ไม่รู้แน่ ดูไม่ค่อยโตขึ้นเท่าไหร่ ตัวยืดขึ้น นน.ชั่งคร่าวๆกับอ้อมได้ประมาณแปดโลนิดๆ (แต่นน.รวมแม่ลูกดันมากขึ้นเพราะอ้อมนน.ขึ้น)











เดี๋ยววันพุธจะไปดูไบหกวัน ดีใจมากๆ ซื้อชุดว่ายน้ำห่วงยาง ครีมกันแดด (แสนแพง)ไว้ให้เจดเรียบร้อย อยากเปลี่ยนที่ถ่ายรูปลูกมาก อยู่ที่ซาอุถ่ายได้แต่ในบ้าน เบื่อมากฮ่ะ

ถึงป่วย(หูอักเสบ)ก็ยังสวยได้ค่ะ!

เจดเป็นหวัดมาตลอด จมูกไม่เคยแห้งตั้งแต่เริ่มไปเดย์แคร์ตอนห้าเดือน เมื่อสองอาทิตย์ก่อนก็เป็นหวัดอีก ขี้มูกมากหน่อย อ้อมก็ช่วยดูดจมูกไปบ้าง ให้ยาหยอดจมูกลดน้ำมูกบ้างนิดหน่อย (แต่ปกติไม่ค่อยให้เพราะให้นานๆไปไม่ดี) หลังจากนั้นไม่นาน จำได้ว่าเป็นวันพุธก็ป้อนข้าวเย็นเจดตามปกติ เจดทานได้เยอะซะด้วย อิแม่ก็ป้อนใหญ่ กินข้าวไปแล้วถ้วยนึง แล้วก็กินโยเกิร์ตต่ออีกถ้วย ทานเสร็จก็จับขึ้นรถจะไปหาซื้อชั้นรองเท้าที่ IKEA กัน ตอนนั่งในรถเจดก็ดูอึดอัดนิดๆ เพราะไม่ยอมหลับ พอคริสจะจอดรถเท่านั้นแหละ เจดอ้วกเลย ที่กินไปออกมาหมดเยอะมากๆ ก็ขับรถกลับบ้านกัน แต่นึกว่าที่อ้วกเพราะทานมากไป วันรุ่งขึ้นเจดก็มีไข้รุมๆ แต่ตัวไม่ร้อนจัดมาก อ้อมก็ให้พาราทานแล้วก็แปะเจลลดไข้ เจดก็ยังดูร่าเริงดี จับใส่ชุดสวยถ่ายรูปอีกต่างหาก

หลับเอาแรงตอนเช้า

ตื่นมาซ่าได้ต่อ



วันรุ่งขึ้นก็ยังมีไข้อีก ก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าเป็นไข้หวัดธรรมดา ที่ไหนได้ผ่านไปสามวันจนวันจันทร์ ไปรับเจดกลับจากเดย์แคร์ เพื่อนที่ไปรับลูกด้วยกันเห็นหูเจดก็ตกใจ ถามว่าเป็นอะไร อ้อมก็ตกใจเพราะดูที่หูขวามีน้ำเหลือง เหมือนขี้หูแฉะๆไหลออกมา โถ ลูกแม่ เย็นนั้นก็เลยพาไปคลินิก หมอดูแล้วก็บอกนี่ severe infection อร๊ายยยยยยยยยยยย ฟังแล้วก็ตกใจ หมอให้ยาแก้อักเสบมาทานห้าวันแล้วเช็คอีกทีว่าเป็นไง ก็เอายาแก้อักเสบมาหยอดกันไป สามเวลาต่อวัน ช่วงนี้เจดงอแงหน่อยๆ คงเพราะปวดหู ข้าวก็ไม่ยอมทาน จะดูดนมแม่อย่างเดียว

พอเริ่มให้ยาแก้อักเสบไปคืนเดียว วันรุ่งขึ้น เป็นเรื่องเลย เจดอ้วกที่เดย์แคร์ไปสามรอบตอนเช้า ทานอะไรไม่ได้เลย ที่เดย์แคร์ก็โทรมาถามว่าจะให้ทำไง คุยกันก็ไม่รู้เรื่องต้องให้เพื่อนที่ทำงานช่วยพูดให้ ตอนแรกก็นึกว่าจะรอไปรับตอนบ่ายเหมือนปกติเพราะไม่มีรถกลับมาอยู่ดี แต่จิตตกเอง พอเพื่อนมาทักอ้อมเลยร้องไห้ซะ กร๊ากกกกกกกก เพื่อนๆที่ทำงานทุกคนเลยบอกว่ากลับบ้านไปรับเจดเถอะ คนนึงโทรให้คนขับรถตัวเองมารับเสร็จสรรพ ก็เลยไปรับเจดกลับบ้านตั้งแต่สิบเอ็ดโมง ให้นมเจดเสร็จ เจดก็หลับยาวเลย คงเพลียมากๆ ตอนเย็นอ้อมก็ให้ยาลดน้ำมูก เจดก็หลับตั้งแต่หกโมง พอวันรุ่งขึ้นก็ดีขึ้น แต่อ้อมก็ไปรับกลับมาบ้านเร็วเหมือนเดิม แต่วันนั้นเจดดูเกือบปกติแล้ว เล่นได้ปกติ แต่ยังไม่อยากทานข้าว ทานแต่นมอย่างเดียว แถมผลข้างเคียงจากยาแก้เสบทำให้เจดถ่ายเหลว กับเป็นผื่นผ้าอ้อมอีกต่างหาก ดีที่เป็นไม่มาก หมอให้ครีมมาทา สองวันก็ดีขึ้น ส่วนที่ท้องไม่ดี อ่านดูในหนังสือเขาบอกให้ทาน full fat yoghurt ก็ให้เจดทานไป ก็ดีขึ้นจริงๆ แต่เนื่องจากทานได้ไม่มากช่วงที่ป่วยนี่เจดซูบไปเลย

พอห้าวันก็ไปให้หมอเช็คดู หมอก็บอกว่า 50% แล้ว ยังแดงอยู่นิดหน่อย ทานยาแก้อักเสบต่อไป พอสิบวันเมื่อวานไปหาหมออีก หมอบอกโอเคแล้ว หยุดยาได้ แล้วอาทิตย์หน้ามาดูอีกที เพราะบางทีมันกลับมาอักเสบได้อีก

พอหลังจากรู้ว่าเจดหูอักเสบนี่ก็มาเปิดหนังสืออ่านดู ก็รู้เลยว่าอาการอ้วก ไข้ขึ้น ทั้งหลายเนี่ยมันคืออาการที่เป็นไปได้ของหูอักเสบทั้งนั้น ไม่ได้เฉลียวใจเลย ปล่อยจนมีน้ำไหลออกมาจากหูซะ เลยต้องทานยาแก้อักเสบยาวเลย แม่ขอโทษนะจ๊ะ เจด

ปล. ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้รู้ว่าอยากขับรถได้เองโว้ยยยยยยยยยยยยยยย เผื่อกรณีฉุกเฉินจะได้ไม่ต้องรอคนขับรถหรือสามี เมื่อไหร่ซาอุจะให้ผู้หญิงขับรถได้ก็ไม่รู้ เห็นพูดกันมานาน ทำไม่ได้ซักที