พืชผักสวนครัว(3)

ขอเขียนสั้นๆคั่นเวลาหน่อย ต้นมะเขือเต๊ดที่ไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูบล็อกที่แล้วเจ้าค่ะ แต่ละต้นสูงสักฟุตนิดๆได้แล้ว มีดอกด้วยน้า

ไม่รู้วอลล์มาร์ทเอาอะไรมาขาย สงสัยเป็นมะเขือเทศ GMO แน่ๆ ต้นนิดเดียวออกดอกแล้ว

ดูดอกใกล้ๆ ดอกจิ๊ดเดียวเองค่ะ

ต้นนี้ต้นถั่วที่แมรี่แอนลงเมล็ดไว้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเอง งอกเป็นต้นแล้ว ท่าจะโตเร็ว เห็นแล้วนึกถึงนิทานเรื่องอะไรน้า ที่เด็กปีนต้นถั่วที่โตเร็วมากๆ แจ็คผู้ฆ่ายักษ์ใช่มั้ย

ปอลอป๋อหลอ: ตอนนี้อากาศที่นี่ร้อนแล้วค่ะ กลางวันประมาณเกือบ 90 F ได้ แดดเปรี้ยงเลย อ้อมออกไปช่วยแมรี่แอนตัดต้นไม้ตอนกลางวันแดดแจ๋ๆมาสามวันติดกันแล้ว ได้เหงื่อดี แต่หน้าเยินเพราะอ้อมไม่ชอบใส่หมวก ตรงแก้มงี้แห้งเป็นขุยเลย แถมกระ (ที่คุณสามีใจร้ายเรียกว่า age spot) ขึ้นตรึม คาดว่าโลชั่นกันแดดที่ใช้อยู่คงแห้งเกินไป โลชั่นอื่นๆที่มีอยู่ก็ผสมพวกกรดกันเหี่ยวทั้งนั้น ทาแล้วแสบ ก็เลยต้องไปซื้อโลชั่นธรรมดาไม่มีน้ำหอมสำหรับคนผิวบอบบางมาทาก่อนทาครีมกันแดด (ไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นคนผิวบอบบางไปได้ไง แต่ก่อนโดนแดดเท่าไหร่ไม่เห็นเป็นอะไรเลย สงสัยเป็นไปตามอายุ) ใช้มาสองวันแล้วหน้าดีขึ้นนิดนึง แต่มันเยิ้มเลย หน้าที่เคยใส(อยู่แป๊บนึง เพราะทุ่มทุนซื้อ SK-II) ตอนนี้หมดสภาพแล้วค่ะ จะซื้อ SK-II มาใช้อีกที่นี่ก็แพงเอี้ยๆ แพงกว่าเมืองไทยเกือบครึ่งเท่า ไม่เป็นไร ใช้ยี่ห้อตาม drug store ไปก่อนละกัน มีสามีแล้ว ไม่ต้องสวยมาก คริสบอกตลอดว่ายังไงก็รัก เหะเหะ ไม่รู้ว่าถ้าอ้วนกว่านี้อีกสักสิบกิโลจะยังพูดเหมือนเดิมรึเปล่า

อาหารที่อยากทานวันนี้: เนื้อย่าง คอหมูย่างจิ้มแจ่ว อืม น่าทำทานแฮะ ใช้เตาบาร์บีคิวย่างได้ ย่างพริก มะเขือเทศ หอมแดง กระเทียม ตำทำแจ่ว แต่หาหอมแดงลูกเล็กที่นี่ไม่ได้อ่ะ ครกก็ไม่มีให้ตำ ว้า ปั่นก็คงได้ แต่ไม่อร่อยเท่าตำแหงๆ

พืชผักสวนครัว(2)

พืชผักสวนครัวที่ลงไว้เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว ตอนนี้งอกงามดี(เกือบทุกต้น)ค่ะ เริ่มด้วย sweet basil ใบหนามากๆ แต่แอบมีเหลืองนิดๆ ไม่รู้ทำไม น่าเก็บมาทานแล้วล่ะ อยากเอามาลองใส่ในป่อเปี๊ยะสดดู

ต้นพริกอภิมหาเผ็ดต้นนี้แหละที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ใบเป็นสีเหลืองๆ น้ำตาลๆด้วย แต่ใบใหม่ยังงอกออกมาเรื่อยๆ คงไม่เป็นไร

ต้น lettuce หลายๆประเภทที่ลงเมล็ดไว้ ตอนนี้งอกแล้ว
เทียบขนาดกับนิ้วมือ
รูปนี้ถ่ายเมื่อสองวันก่อนเมื่อเช้าตอนไปรดน้ำดูผักกาดพวกนี้ใบยาวขึ้นอีกซัก 2-3 มิลได้มั้ง โตเร็วจริงๆ หวังว่ากระต่ายป่าน้อยๆทั้งหลายคงไม่มากินไปซะก่อนเราเก็บทาน

ต้นผักชี ลงเมล็ดไว้ ขึ้นแล้วเช่นกัน คราวนี้แหละจะได้มีรากผักชีทานเสียที เอ ถ้าอ้อมจะถอนรากถอนโคนมัน ไปลงเพิ่มดีกว่าแฮะ
อันนี้ โหระพาในกระถาง โรยเมล็ดไว้เพียบ คือจริงๆ ตอนปลูกแมรี่แอนบอกแล้วว่าไม่ต้องโรยเยอะ แต่อ้อมกลัวมันไม่ขึ้นทั้งหมด วันรุ่งขึ้นก็เลยแอบไปโรยเพิ่ม ปรากฏว่าตอนนี้ขึ้นมาเพียบเลย ไม่รู้แมรี่แอนงงรึเปล่า ทำไม Thai basil มันงอกดีจัง โรยนิดเดียว ขึ้นมาเป็นสองเท่า ฮ่าๆ แต่ถ้ามันมากไปคงได้มีถอนทิ้งกันบ้างแหงๆ

ที่ไม่ได้รูปมาให้ดูคือต้นมะเขือเทศ ทุกต้นงามดี อ้อมรดน้ำต้นไม้พวกนี้ทุกเช้า ชักเริ่มสนุก ได้มีลุ้นว่าต้นที่เราปลูกมันจะได้ทานมั้ย หายกลัวการปลูกต้นไม้แล้วจ้า

ปอลอป๋อหลอ: แถวนี้มีกระต่ายป่าเยอะมาก ตัวเล็กตัวน้อยวิ่งกันให้เห็นๆ วันก่อนแฮนน่าห์ตะครุบมาได้ตัวนึง ตัวจิ๊ดเดียว แต่แฮนน่าห์เป็นหมาใจดี คือไม่กัด แค่คาบไว้ในปากเฉยๆเหมือนคาบลูก แต่เห็นอย่างนั้นอ้อมกับแมรี่แอนก็กรี๊ดแล้ว แฮนน่าห์ โน๊ว์โนว์ โนว์โน๊ว์!!! กรี๊ดกันลั่นไปหมด แต่ทำอะไรไม่ถูก แฮนน่าห์เห็นเรากรี๊ดก็เลยปล่อย ปรากฏว่าแมดดี้กับเหมียวเหมียวกระโจนเข้าไปตะครุบต่อ อ้อมกับแมรี่แอนก็กรี๊ดๆกันอีกรอบ ดีที่มันหนีไปซุกอยู่ในโรงรถได้ หลังจากนั้นเลยต้อนทั้งหมาและแมวเข้าบ้าน กะว่าให้เจ้ากระต่ายน้อยได้หาทางออกจากโรงรถกลับรังได้ สองวันถัดมาจีจี(พี่สาวแมดดี้)มาที่บ้าน อ้อมปล่อยให้สองสาววิ่งเล่นกันข้างนอก ได้เรื่องเลย จีจีตะครุบกระต่ายมาได้ตัวนึง อ้อมดูขนาดตัวแล้ว อาจจะเป็นตัวเดิมที่รอดมาได้รอบที่แล้ว แต่คราวนี้ถึงตามันชะตาขาด จีจีคาบมันเอาไว้ในปากแล้วก็ไปหลบอยู่ใต้ต้นสน อ้อมกรี๊ดก็ไม่ปล่อย เรียกลอรี่ออกมาช่วยก็ไม่ทันซะแล้ว มันกัดแบบกร้วมๆ ลอรี่บอกว่าได้ยินเสียงกระดูกหักกร๊อบๆ สยองมาก กว่าจะเอาจีจีออกมาได้ ก็ไม่เห็นซากกระต่ายน้อยซะแล้ว คาดว่าจีจีคงรับประทานเข้าไปหมดตัว อี๋ย์ แหวะมากๆๆ ดีที่แมดดี้ไม่ได้ร่วมด้วย -_-" ไม่งั้นอ้อมคงกอดแมดดี้ไม่ลงไปอีกหลายวัน

อาหารที่อยากทานวันนี้: ก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กแห้งยำ ทำทานเองก็ได้ แต่ยังขี้เกียจอยู่เพราะต้องซื้อถั่วมาบดเอง แถมถั่วงอกที่นี่ก็แพ้งแพง ว่าจะเพาะเองดูแต่ก็ยังขี้เกียจอีกเช่นเคย

Trade Show

เมื่อวันจันทร์ตามคริสไปออกร้าน(เรียกงี้รึเปล่าหว่า)ที่ Akron อ้อมไปช่วยคริสจัดบูธ(จริงๆคือโต๊ะตัวเดียว)ตั้งแต่เช้า หอบหิ้วทีวีไปโชว์ดีวีดีเกี่ยวกับ metallizing ด้วย งานนี้เป็น conference ของ county ต่างๆในโอไฮโอ ก็มีวิศวกรของเมืองต่างๆมาประชุมกันด้วย เป้าหมายหลักของคริสก็คือไปคุยกับวิศวกรพวกนี้แหละ ให้เขารู้จักว่า metallizing คืออะไร เผื่ออีกหน่อยมีงานซ่อมสะพานหรือแท็งค์น้ำ จะได้นึกถึงเราด้วย อ้อมก็ไปแกร่วๆอยู่ที่งานตลอดวัน มันก็ไม่ได้มีคนมากนัก แต่คริสก็ได้คุยวิศวกรหลายคนอยู่ อ้อมจะช่วยอธิบายอะไรบ้างก็ไม่ค่อยถนัด ไม่ค่อยรู้เรื่องทางเทคนิคของเขาเท่าไหร่ ถ้าต้องไปงานแบบนี้อีก อ้อมคงต้องศึกษาให้มากกว่านี้จะได้ช่วยคริสได้เผื่อเวลามีคนอื่นมาที่บูธตอนที่คริสไม่อยู่หรือกำลังคุยกับคนอื่นอยู่ พอตอนเที่ยงลอรี่ก็มาสมทบเปลี่ยนเวรให้อ้อมกับคริสได้ไปทานข้างกลางวันกัน จริงๆที่งานเขาก็มีอาหารกล่องให้ แต่คุณคริสดันลงทะเบียนไว้แค่คนเดียวก็เลยได้มากล่องเดียว ไม่พอรับประทาน ก็เลยให้ลอรี่ทานไป ส่วนอ้อมกับคริสออกไปหาอะไรทานข้างนอกแทน คริสน่ะอยากออกมาข้างนอกอยู่แล้วล่ะ จริงๆอยากออกตั้งแต่เที่ยงด้วยซ้ำเพราะมีถ่ายทอดบอลโลกคู่อเมริกากับเช็ก แต่อ้อมดูตารางเวลาประชุมแล้วบอกว่าอย่าไปตอนเที่ยงเลย ตอนเที่ยงคนน่าจะมาที่งานกันเพราะเป็นช่วงพักทานข้าว คนคงจะมาที่บูธเยอะ ปรากฏว่าจริงค่ะ สรุปกว่าจะได้ออกไปทานข้าวก็บ่ายโมงครึ่งไปแล้ว บอลจบพอดี อเมริกาแพ้ไป 3-0 ตามความคาดหมาย อุตส่าห์แอบมีลุ้นว่าไม่แน่ๆ แต่ก็แพ้จริงๆ

อ้อมกับคริสเดินออกไปทานข้าวกันที่ Quaker Square เป็นตึกเก่าเล็กๆ มีร้านขายของสามสี่ร้านกับร้านอาหารอีกหนึ่ง บรรยากาศดีใช้ได้ เขาตกแต่งให้ดูเก่า แอนทีคๆหน่อย พวกของที่ขายก็น่ารักดี ดูเป็นธีมเดียวกันไปหมด คือ ออกแนวคันทรี่ๆ แบบ old style ดูรูปประกอบจากสไลด์โชว์ละกันนะคะ อ้อมไปเดินเล่นที่นั่นอีกทีหลังจากทานข้างเสร็จแล้ว ได้การ์ดวันเกิดกะมาทำเซอร์ไพรซ์คริสตอนไปฮาวาย กับช็อกโกแล็ตอีกนิดหน่อย

พอห้าโมงครึ่งงานก็เลิกค่ะ อ้อมกับคริสก็เก็บของขับรถกลับบ้าน เนื่องจากตื่นแต่เช้ามืดเลยเหนื่อยกันทั้งคู่เลย

อาหารที่อยากทานวันนี้: ยำเนื้อย่าง ยำวุ้นเส้น ยำหมูยอ ยำมาม่า สารพัดยำ ยำอะไรก็ได้!!

Dog Show

เมื่อวันเสาร์อ้อมกับคริสพาแมดดี้ไปดู Dog Show ที่ Canton (เมืองใกล้ๆ ห่างไปครึ่งชม.) ไม่ได้เอาแมดดี้เข้าประกวดกับเขาหรอก แต่ลอรี่บอกว่าให้เอาแมดดี้ไปลองดูว่าแมดดี้จะทำตัวยังไงเวลาเจอคนเจอหมาเยอะๆ อีกหน่อยเวลาลอรี่ส่งประกวดจริงๆจะได้ไม่ตื่นคนมาก งานนี้ลอรี่ก็จูงหมาของตัวเองเข้าประกวดด้วย อ้อมก็ไม่เคยดู dog show เหมือนกันก็เลยอยากไปดูด้วย

งานนี้คนเยอะใช้ได้ แมดดี้ตื่นที่ตื่นคนมากๆ แทบจะไม่ยอมเดินเองเลย ขนาดเอาชีสให้กินยังไม่กิน ลอรี่บอกว่าแปลว่าเธอเครียดจัดมาก สุดท้ายก็เลยต้องพาไปใส่กรงไว้ในรถลอรี่ไว้ก่อน แล้วอ้อมกับคริสก็มาดูลอรี่จูงหมาประกวด

ตัวอ้อมเองไม่ค่อยเห็นความสำคัญของงานประกวดหมาแบบนี้เท่าไหร่ มันก็ดีที่ได้เห็นหมาสวยๆตามสายพันธุ์ แต่ถึงที่สุดแล้วพอได้รางวัลมาแล้วใครภูมิใจ ตัวหมามันรู้มั้ย หรือเจ้าของเท่านั้นที่ภูมิใจเหลือเกินที่หมาชั้นสวยเริ่ดสุด อ้อมว่ามันเป็นธุรกิจไปหมดแล้ว แต่ละคนทุ่มสุดฤทธิ์ที่จะได้หมาดีๆ ก็คงจะได้ผสมพันธุ์ขายลูกได้ราคาดี เห็นยอมขับรถหอบกันมาไกลๆมาประกวดเก็บคะแนน อ้อมเห็นมากันเป็นรถบัส รถอาร์วีก็มี ดูทุ่มเทม้ากๆมาก ไม่เก็ตค่ะ ไม่เก็ต dog people จริงๆ

ดูบรรยากาศโต๊ะ grooming เห็นแล้วนึกถึงโรงพยาบาล ห้องผู้ป่วยอนาถาด้วยนะ เตียงติดๆกัน มีสายน้ำเกลือระโยงระยาง ฮ่ะๆ แต่จริงๆเห็นแต่ละคนเขาเอาใจใส่หมาของตัวกันสุดๆแล้วก็ดีเหมือนกัน ทั้งแปรงทั้งเล็มขนกันซะออกมาสวยเฉียบทุกตัวเลย

เช่น ดูตัวนี้ ตัวใหญ่ หมาที่ประกวดจนชินแล้วเนี่ย จะดูสงบมากๆ ไม่มีร้องไม่มีดิ้นเลย เชื่อฟังดีมากๆ นี่ก็ตัวใหญ่ ขนเงามากๆ แปรงกันอย่างดี
ตัวนี้ตัวจิ๋ว น่ารักมากๆ ถ่ายมาได้ไม่หมด มีหน้าตาแบบนี้อีกห้าหกตัวอยู่ใกล้ๆกัน อ้อมจะยื่นมือไปลูบหัว เจ้าของหันมาบอกว่าห้ามจับ กำลังจะเข้าสนามแข่งแล้ว จ๋อยเลย ขอโทษเขาไป ไม่รู้นี่หว่าว่าขนห้ามกระดิกก่อนลงสนามมาดูพันธุ์ Belgian Turveren แบบแมดดี้บ้าง หน้าตาเป็นแบบนี้ ตัวนี้สีดำตลอดตัว (พันธุ์ต่างไปนิดหน่อย) อีกหน่อยแมดดี้โต หน้าตาจะเป็นแบบนี้ แต่ขนคงสีอ่อนกว่า
ลอรี่จูง Player ประกวด ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าต้องทำอะไรบ้าง หรือกรรมการดูอะไร อีกหน่อยลอรี่ก็คงจูงแมดดี้เข้าประกวดด้วย อ้อมคงไม่ทำอะไร ดูเฉยๆปล่อยลอรี่เขาทำไป
Player เป็นตัวผู้ สวยนะ ขนฟูมากๆ ได้ชนะที่หนึ่งแต่ไม่ได้รางวัลสูงสุดคือ best in breed ลอรี่บอกว่ากรรมการลำเอียง เพราะตัวที่ชนะเลิศเป็นแชมเปี้ยนมาก่อนแล้ว กรรมการก็เลยให้ไป ทั้งที่ Player "แสดง"ดีกว่าเยอะ (อ้อมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าดูยังไง แต่สุดท้าย อ้อมก็ว่ามันขึ้นอยู่กับความคิดเห็นของกรรมการคนเดียวซึ่งจะลำเอียงไปทางไหนก็ได้)
ดูลอรี่เสร็จก็กลับมาที่บ้าน ตอนที่ขับรถกลับมา แมดดี้น่าสงสารมาก คงแบบ emotionally drained เครียดจัดจนเหนื่อย หลับมาตลอด ไม่ยอมไปนอนเบาะหลังด้วย มานอนซุกอยู่ข้างอ้อม แต่พอถึงบ้านเธอก็หายค่ะ ซ่าเหมือนเดิม นี่คริสจะถ่ายรูปด้วย ต้องคว้าไว้ ไม่งั้นไม่อยู่นิ่ง (อาจดูเหมือนบีบคอเล็กน้อย แต่จริงๆแค่จับเท่านั้นนะคะ)
ถ่ายกับอ้อมที่สนาม

เสร็จแล้วแมดดี้ไปเล่นมวยปล้ำกับแฮนน่าห์ต่อ ดูสไลด์โชว์แล้วกันนะคะ แฮนน่าห์เป็นหมาที่ใจดีที่สุดในโลก แม่พระจริงๆ

ไม่ได้เก็บแต่ก็ได้กิน

เมื่อวานว่าจะไปเก็บสตรอเบอรี่กัน สวนนี้อยู่ไม่ไกลจากบ้านมาก แต่กว่าจะไปถึง ก็ปิดไม่ให้เก็บซะแล้ว เจ้าของสวนบอกว่าปีนี้อากาศยังไม่ร้อนพอ สตรอเบอรี่เลยยังไม่สุกมากเท่าไหร่ สักสองอาทิตย์หน้าถึงจะมาเก็บได้เต็มที่ อ้อมก็เลยถ่ายรูปมาได้แค่เนี้ย

ลูกยังเล็กอยู่เลย
เมื่อสวนนี้ปิดไปแล้ว ก็ไปอีกสวนกัน ไกลออกไปหน่อย แต่ก็เหมือนกันอีก คือยังเก็บไม่ได้ แต่สวนนี้มีที่เก็บแล้ววางขายหน้าร้านด้วย แมรี่แอนก็เลยซื้อมาซะ 6 ควอร์ท ราคาที่เขาเก็บให้เนี่ย แพงกว่าเก็บเอง แต่ความสดเท่ากัน ลูกไม่ใหญ่มาก แต่หอมหวาน ไม่กรอบเหมือนสตรอเบอรี่ที่ขายในซุปเปอร์มาร์เก็ต แต่หอมหวานกว่ามากๆ กลับมาถึงบ้านอ้อมทานสดๆไปซะควอร์ทนึงได้มั้ง
ตอนเย็นแมรี่แอนทำ strawberry shortcake ชอร์ทเค้กซื้อสำเร็จ เป็นเค้กเบาๆหวานๆ ราดด้วยสตรอเบอรี่ที่แช่ในน้ำตาลนิดหน่อยทิ้งไว้พอให้มีน้ำออกมา แล้วโปะด้วยวิปครีมอีกที yummyyyyyyyyyy!!
ตอนเช้าวันนี้ยังทานไม่หายอยาก เลยปิ้งขนมปังสองแผ่น แผ่นนึงทาเนยราดน้ำผึ้งนิดหน่อย อีกแผ่นทา peanut butter แล้วก็เอาสตรอเบอรี่ฝานวางเรียงทับ อร่อยทั้งคู่แต่แผ่นที่ทาพีนัทบัตเตอร์อร่อยกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ทำทานอีก <^_^>

ปิดท้ายด้วยสไลด์รูปอ้อมกับแมดดี้วันนี้ ถ่ายในรถระหว่างรอคริสทำธุระ (เพิ่งเห็นว่าหน้าตัวเองเยินมาก เลยเอารูปเล็กๆหน่อยละกัน)

Mommy's Girl

อัพเดทเรื่องแมดดี้หน่อย เธอโตวันโตคืนแบบเห็นได้ชัด ตอนนี้สูงขึ้น ขาก็ยาวขึ้น ที่สำคัญคือหูตั้งแล้วค่า แมดดี้หูใหญ่กว่าพี่น้องก็เลยตั้งช้าหน่อย แต่ตอนนี้ตั้งสวยเชียว

เลี้ยงแมดดี้มาได้แค่สามอาทิตย์กว่ายังรู้สึกผูกพันมากๆ ถึงบางครั้งจะเหนื่อยที่ต้องคอยพาออกไปชิ้งฉ่องและอึ๊ข้างนอก แต่ก็ดีใจ๊ดีใจเวลาแมดดี้วิ่งเข้ามาหาหรือมาขอให้เล่นด้วย เมื่อคืนแมดดี้มีเคืองอ้อมด้วยที่ปล่อยให้อยู่ในห้องข้างบนคน(จริงๆต้องเป็นตัวสินะ)เดียว อ้อมแค่ออกไปแปรงฟันล้างหน้าเตรียมเข้านอนแป๊บเดียว แมดดี้ก็มีโวยวายนิดๆ พออ้อมจะออกไปแปรงผมในห้องน้ำอีกที คราวนี้เธอไม่เอาเลยค่ะ รีบวิ่งออกมานอกห้องด้วยแล้วก็วิ่งลงไปข้างล่าง ไปยืนเห่าอ้อมอยู่ ตอนแรกอ้อมก็งงว่ามันเป็นอะไร พอเดินลงมามีไล่งับขาอ้อมด้วย ดูโกรธๆ อ้อมก็เลยต้องดุมันไปว่าไม่ให้กัด เพราะจริงๆหลังจากโดนหิ้วคอไปสองสามรอบแมดดี้ก็เลิกกัดเลิกขู่คนแล้ว หลังจากนั้นก็พาออกไปข้างนอกอีกรอบ กลับเข้ามาอ้อมก็บอกคริสบอกว่าให้เอาแมดดี้ขึ้นข้างบนด้วยละกัน อ้อมเซ็งแล้วไม่รู้มันเป็นอะไร ปรากฏว่าแมดดี้เดินตามอ้อมขึ้นข้างบนเฉยเลย คราวนี้ก็ดูสงบดี พออ้อมขึ้นเตียง แมดดี้ก็มาโผล่ๆดู เอาเท้าหน้ามาวางบนเตียง (เตียงยังสูงไป กระโดดขึ้นเองไม่ได้) อ้อมก็เลยอุ้มขึ้นมาบนเตียง นอนกัดๆของเล่นอยู่แป๊บนึงก็หลับไป มีมาซุกข้างๆอ้อมด้วยแล้วก็เอาหัวมาหนุนตัก หูย อ้อมใจละลาย คริสบอกว่า "She's Mommy's girl." ลูกสาวแม่นะจ๊ะ วันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็พาแมดดี้ไปสนามบอลด้วย แต่ฝนตกอ้อมกับแมดดี้ก็เลยนั่งในรถซักแป๊บ แมดดี้ก็เอาหัวมานอนซุกตักอีก พออ้อมไปเข้าห้องน้ำก็มีวิ่งตาม อ้อนเก่งมากๆ แต่บทจะดื้อขึ้นมา ใครเรียกก็ไม่ฟัง ไม่มีมาหรอก

ดูรูปลูกสาวอ้อมเพิ่มนะคะ

หูตั้งแล้วค่า
กับน้าแฮนน่าห์ที่โดนแกล้งโดนแย่งของกินตลอด ขนาดตัวเริ่มใกล้กันแล้ว ตั้งแต่แมดดี้มาแฮนน่าห์เหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง มีวิ่งเล่นกันทุกเช้า
ท่านอนประจำตัว ไม่มีความเป็นกุลสตรีเล้ย ลูกสาวชั้น

ปิดท้ายด้วยเคานท์ดาวน์นับเวลาไปฮาวาย

Aloha!


อาหารที่อยากทานวันนี้: ขนมปังสังขยา อาทิตย์นี้ซื้อผงสำเร็จมาทำดีกว่า ขนมปังที่แมรี่แอนอบเสร็จ(ใช้เครื่องทำขนมปัง)ก็พอถูๆไถๆแทนขนมปังนึ่งร้อนๆบ้านเราได้

Dinner at Dante's

เมื่อเย็นวันศุกร์คริสอยากออกจากบ้านบ้างก็เลยขับรถไปหาอะไรทานกัน จะทานอาหารเม็กซิกันของโปรดของคริสอีก อ้อมก็บอกไม่เอาดีกว่านะ คริสทานได้ทุกวัน แต่อ้อมทานเดือนละครั้งก็เก่งแล้ว อาหารเม็กซิกันชีสเยอะ จะทานบุฟเฟ่ต์จีนอีกก็ไม่ไหว ตอนเย็นไม่อยากทานหนักมาก แถมตอนเย็นจะแพงกว่าตอนกลางวันเพราะมีพวกซีฟู้ดที่คริสไม่ทานด้วย ไม่คุ้มง่ะ เดี๋ยวพ่อคุณก็จะตักพิซซ่ามาทานให้เราหงุดหงิดอีก สุดท้ายก็เลยมาลงที่อาหารอิตาเลียนที่ร้านชื่อ Dante's อยู่เมืองข้างๆ ร้านนี้เป็นบ้านเก่า เอามาทำเป็นร้านอาหาร ขายดีด้วย อ้อมกับคริสไปตั้งแต่ยังไม่หกโมง มีคนเต็มแล้ว แต่ยังดีที่ไม่ต้องรอโต๊ะ

ตอนแรกกะจะทานไม่เยอะ สูตรที่ชอบบอกว่าจะทำเวลาออกไปทานข้าวข้างนอกก็คือ สั่งแค่ appetizer 1 อย่าง กับ entree จานหลักอีก 1 ก็พอแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ ไม่เคยทำได้เลย เห็นเมนูทีไรหน้ามืดตาลายทุกที สั่งแหลก คราวนี้ก็เหมือนกัน เริ่มด้วย fried raviloli เกี๊ยวอิตาเลียนห่อชีสทอดนั่นแหละ ทานกับซอส marinara
ชีสเยิ้มๆท่วมท้นมาก วันหลังต้องลองทำที่บ้านให้ได้อย่างนี้บ้าง
ตามด้วย antipasto salad อันนี้จ้วงกินไปก่อนแล้ว ค่อยมาถ่ายรูป เครื่องเพียบมากๆ มีซาลามี่ แฮม ไข่ต้ม ชีส และ ผักต่างๆ ที่อ้อมชอบที่สุดคือพริกดองสีเขียวๆที่เห็นในรูป ไม่เผ็ดแต่เปรี้ยวๆดี
จานหลักจานยักษ์ที่สั่งคือพิซซ่า ว่าจะสั่งพวกพาสต้าแล้วแต่ดูๆเมนูมันธรรมดาไปหน่อย ก็เลยเอาของตาย ทานไม่หมดเอากลับบ้านได้ หน้าที่สั่งนี่ท็อปปิ้งเยอะสุด มีทุกอย่าง
ชีสยืดๆค่า กว่าจะได้ทานพิซซ่าก็อิ่มไปแล้ว อ้อมเลยทานได้แค่ชิ้นเดียว ส่วนคริสทานไปสองชิ้น(ผิดปกติมาก ปกติทานอย่างน้อยสี่)
แหะแหะ แต่ขนาดว่าอิ่มๆ ยังสั่งของหวานมาทานตบท้าย ร้านนี้มีชื่อเรื่องชีสเค้ก แต่อ้อมเลือกสั่ง raspberry meringue ตามโต๊ะข้างๆ ไม่ผิดหวังค่ะ ซอสราสพ์เบอรี่ไม่หวานแต่ออกเปรี้ยวๆกำลังทาน ราดบนไอติมวานิลลาที่อยู่บนเมอแรงก์อีกที มีวิปครีมก้อนโตๆหยอดอยู่ข้าง อร่อยๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่หนักเกินไปด้วย ขืนสั่งชีสเค้กคงทานไม่ไหว แต่จานนี้ทานจดหมดแล้วคริสยังวิดน้ำไอติมกับซอสจนเรียบ วันหลังต้องลองทำซอสแบบนี้ราดไอติมทานบ้าง ไม่น่ายาก ฟังดูเหมือนเป็นแม่บ้านตัวอย่างเนอะ เห็นอะไรก็บอกว่าจะทำทานเอง พูดไปงั้นแหละ ไม่รู้เมื่อไหร่ได้ทำ คงต้องรอมีครัวของตัวเองก่อนถึงจะมีอารมณ์ลองโน่นลองนี่


ขออภัยที่รูปเบลอๆมืดๆไปหน่อยนะคะ ถ่ายในร้าน ไฟสลัว และไม่อยากใช้แฟลช ขาตั้งกล้องก็ไม่ได้เอาไป ภาพก็เลยสั่น แต่แค่นี้ก็อายเขาจะแย่อยู่แล้ว ถ่ายอยู่นั่นแหละ ขืนเอาขาตั้งกล้องออกมาถ่ายด้วย เขาคงหาว่าบ้า

อาหารที่อยากทานวันนี้: ส้มตำปู ถ้าเลือกได้ขอร้านตำนัว ทานไปดูหนุ่มๆสาวๆที่มาเดินเล่นที่สยามไป แต่ถ้าคนเยอะร้านกะต๊ากก็ได้ จริงๆตอนนี้ให้ทานร้านเพิงหน้าปากซอยบ้านน้าภายังเอา ร้านไหนก็ได้ว่างั้นเถอะ ยกเว้นร้านเพิงของพี่แอบในซอย กลัวท้องเสีย หิหิ

เบสบอลกับกับข้าว(เกี่ยวกันยังไง)

ก็ไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ แต่เอามาเขียนรวมกัน เพราะไม่มีรูปเกมเบสบอล และไม่อยากดองรูปอาหารไว้นาน เหะเหะ

เอาเรื่องเบสบอลก่อนละกัน เมื่อวานไปดูเบสบอลเกมที่สองมา แต่ขอโทษทีค่ะไม่มีรูปให้ทัศนากัน เนื่องจากอ้อมเป๋อเหลอลืมชาร์จแบตกล้องไว้ก่อน จริงๆคิดแล้วล่ะว่าน่าจะชาร์จแต่ก็คิดว่าคงไม่เป็นไรมั้ง ถ่านน่าจะเหลืออีกพอสมควร คราวนี้กะถ่ายทั้งบรรยากาศทั่วๆไป หามุมแปลกๆของสเตเดี้ยม กับถ่ายรูปตัวเองด้วย ปรากฏว่าพอไปถึงสเตเดี้ยม ควักกล้องออกมาถ่ายรูปบันไดเลื่อนยาวๆที่เห็นนี่ได้รูปเดียว กล้องก็ตายสนิท เซ็งจริงๆ เดินหาซื้อถ่านก็ไม่มีขาย อดเลย อ้อมอุตส่าห์แต่งตัว(แบบที่ตัวเองคิดว่า)สวย กะโชว์รูปเต็มที่ อดหมดค่า (แต่แต่งไปไม่เสียเปล่านะ มีหนุ่มผิวปากแซวตอนเดินไปเข้าห้องน้ำด้วย ฮ่ะๆ ดีใจยังขายออกอยู่) ไม่เป็นไรยังเหลืออีกสี่เกมให้ดู เพราะคริสซื้อตั๋วชุดหกเกมไว้

ไม่ได้ถ่ายรูปก็เลยเอาใจไปทุ่มเทกับการเชียร์เบสบอลแทนค่ะ เกมนี้ The Indians แข่งกับ Chicago White Sox ซึ่งเป็นทีมที่ชนะ World Series ปีที่แล้ว (เรียกว่า World Series แต่จริงๆมีแต่ทีมของอเมริกาเท่านั้น ทัวร์นาเมนท์ที่อินเตอร์จริงๆ เพิ่งมีเป็นครั้งแรกเมื่อต้นปีนี่เอง แถมทีมอเมริกันตกรอบเร็วมาก) ดิอินเดียนส์ชนะไวท์ซ็อกส์มาสองเกมรวดแล้วแบบไม่น่าเชื่อ เพราะแข่งกับทีมห่วยๆยังแพ้รูด แต่พอมาเที่ยวนี้กลับเล่นดีชนะเฉยเลย เกมนี้ก็ชนะอีก 12-8 ดูมันส์มาก เพราะผลัดกันทำคะแนน ยิ่งได้เบียร์เย็นๆ อุ๊ย ยิ่งเชียร์มัน ปกติดูถ่ายทอดสดในทีวีที่บ้าน ไม่เคยดูได้เกินอินนิ่งที่หกซักครั้ง แต่ดูในสนามสด พอไหว สนุกกว่าเยอะ กว่าจะกลับถึงบ้านก็เที่ยงคืนครึ่ง สลบค่ะ แต่ดีใจมากที่กลับบ้านมาแล้วเจอแม้ดดี้กระดี๊กระด๊ากระโดดเข้าหาเราแบบคิดถึง แต่ดีใจกว่าที่แมรี่แอนเพิ่งเช็ดอึ๊แมดดี้ในบ้านเสร็จก่อนเรากลับ (ไม่ต้องเช็ดเอง หิหิ)

ว่าด้วยเรื่องอาหาร อาทิตย์ที่ผ่านมาทำนู่นทำนี่ทานไปตามประสา

เส้นหมี่ผัดซีอิ๊วไก่ ของแท้สูตรมาดามยุวดีต้องไม่ใส่ซีอิ๊วดำ คะน้าที่นี่อร่อยดี อ่อนมากๆ ไม่มีติดขมเลย ก้านก็กร๊อบกรอบไม่มีเสี้ยน เดี๋ยวไปร้านไทยวันอาทิตย์นี้จะซื้อมาอีก
ของโปรดคริส ทงคัตสึ หมูชุบขนมปังป่นทอดนี่แหละ คราวนี้ทอดออกมาใช้ได้เลย หมูไม่แห้งเกินไป แป้งก็กรอบเหลืองกำลังทาน (ครั้งที่แล้ว หมูหนาไปหน่อย ออกมาแข็ง แป้งก็ไม่เกาะหมู ไปอ่านเจอเคล็ดลับเขาบอกว่าคลุกหมูกับขนมปังป่นแล้วให้พักไว้หน่อยก่อนทอด ออกมาดีเลย) ส่วนซอสใช้ขวดสำเร็จ ญี่ปุ่นแท้ อร่อยๆ
ดูใกล้ๆ เห็นแล้วอยากทานอีก (แต่ขี้เกียจทำแล้ว)

บะหมี่เกี๊ยวน้ำหมูแดง หมูแดงใช้ผงหมักของโลโบ้ ก็พอแหลกล่าย แต่ไม่หอมมาก ย่างในเตาอบเอา ก็ดีเหมือนกัน มื้อนี้ทำให้ทั้งบ้านทาน จริงๆมีป่อเปี๊ยะทอดด้วย แต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ อ้อมทานบะหมี่แห้งค่ะ
ดูใกล้ๆอีกหน่อย หิวอีกแล้วล่ะ

อาหารที่อยากทานวันนี้: เนื้อปิ้งไม้ละสองบาทมีมันหนึ่งก้อน(มันล้วนไม้ละบาทเดียว)ที่เคยทานหลังโรงเรียนสมัยประตูสามย่านยังเปิด พูดถึงหลังโรงเรียนอยากทานมาม่าต้มยำด้วย ไม่รู้ตอนหลังอาจารย์ปิดประตูนี้ทำไม อดกินของอร่อยๆกับซื้อการ์ตูนเลย