Wednesday, November 26

คนเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมแต่ทำไมให้นมแม่ไม่เห็นง่ายเลย

ขอเขียนเล่าประสบการณ์ให้นมแม่ของตัวเองหน่อย ไหนๆก็ให้มาได้จนครบหกเดือนตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

ที่ขึ้นหัวบล็อกไว้อย่างนั้นก็เพราะว่าให้นมแม่นี่มันไม่ง่ายจริงๆนะ อ้อมเองก็แม่มือใหม่ อ่านหนังสือมากมาย หาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตอีกตั้งเยอะ พอเอาเข้าจริงๆ ทำได้ไม่ดีอย่างที่ตั้งใจไว้

เริ่มจากคลอดเลยละกัน พอคลอดเจดเสร็จ พยาบาลเช็คเจดแล้วล้างตัวแล้ว อ้อมรอหมอเช็คอยู่ เขาก็เอาเจดมาให้ดูดนม ที่ซาอุนี่ไม่รณรงค์หรือเน้นให้นมแม่เท่าที่เมกาหรือเมืองไทย ครั้งแรกที่เจดดูดก็ทุลักทุเล ยัง latch on ไม่ได้ พยาบาลอินเดียเขาก็คอยช่วยด้วย แต่เจดดูดได้แป๊บเดียว พยาบาลวอร์ดเด็กก็มาเอาตัวไป อ้อมก็ไม่มีแรงย้ำกับเขาว่าอย่าให้นมขวดเจดเด็ดขาดนะ จะให้นมแม่อย่างเดียว พออ้อมกลับไปที่ห้องก็เรียกให้เขาเอาเจดมาให้ เจดก็หลับปุ๋ยมาเลยค่ะ มีขวดนมผงกินไปแล้วหน่อยนึงวางข้างตัวมาเลย กะให้แม่ป้อนต่อเต็มที่ อ้อมเซ็งไป คืนแรกพอเจดร้องอ้อมก็พยายามให้นมค่ะ เพราะรู้ว่าถึงน้ำนมจะยังไม่มาแต่มีนมเหลืองหรือ colostrum ที่มีประโยชน์มากๆแล้ว (นมเหลืองนี่ซึมๆมาตั้งแต่เดือนนึงก่อนคลอดแล้ว) อ้อมก็ยังจับเจดไม่คล่องก็ต้องเรียกพยาบาลเข้ามาช่วย กี่คนๆที่เข้ามาก็จะถามว่า มาดามมีนมแล้วเหรอ ฮ่วย ยังไม่มีเว้ย แต่ต้องให้ลูกดูดกระตุ้นอ่ะ โรงเรียนพยาบาลที่ฟิลิปปินส์ไม่ได้สอนรึไงวะ

พอกลับมาบ้านก็ทำตามตำราเขาว่าไว้นั่นแหละค่ะ ให้ลูกดูดกระตุ้นบ่อยๆ เจดร้องเมื่อไหร่ก็เอานมยัดปาก เจ็บก็เจ็บ แต่ยังดีที่หัวนมอ้อมแตกไม่มาก แค่อาทิตย์เดียวก็หายเจ็บละ น้ำนมมาจริงๆก็วันที่สาม (ตามตำราบอกเป๊ะๆ) พอนมคัดนี่ดีใจมากๆ รีบให้เจดดูดใหญ่เลย แต่ดีใจได้ไม่นาน วันที่ห้าเจดตัวเหลือง ไปนอนรพ.ซะหนึ่งคืน อ้อมก็ปั๊มนมเก็บไว้บ้าง แต่จริงๆควรไปเฝ้าเจดที่รพ.แล้วให้นมที่นั่นเลย แต่เหนื่อยมากๆเลยไปไม่ไหว กว่าจะไปถึงพยาบาลเขาก็ให้นมขวดเจดไปแล้ว แถมก่อนเอาเจดกลับบ้านพยาบาลยังบอกอีกว่าให้อ้อมให้นมผงด้วย เจดจะได้ตัวไม่เหลือง อ้าว มึนเลย สรุปทีทำมานี่ผิดเหรอ ก็เลยรอถามหมออีกที หมอบอกว่าให้นมแม่ล้วนน่ะดีแล้ว แต่ต้องให้นมให้บ่อยกว่านี้ ก็โอเคไป ในใจแอบเคืองพยาบาลปินส์อีกครั้ง ฮึ กลับมาบ้านมากางตำราอ่านอีกรอบ อ้อ ใช่ ต้องให้ลูกกินนมบ่อยๆจะได้อึบ่อยๆ กำจัดสารทำให้ตัวเหลืองได้

หลังจากนั้นมาก็ทุลักทุเลกับการให้นมค่ะ เพราะไม่รู้ว่าเจดได้นมพอรึเปล่า แรกๆโรคจิตถึงขั้นจดบันทึกว่าเจดทานนมตอนไหนบ้าง อึฉี่กี่ครั้งต่อวัน ทำได้อยู่หนึ่งอาทิตย์เลิกแล้ววุ้ย ยิ่งทำยิ่งเครียด แอบให้นมผงเจดไปบ้างเพราะสงสารลูกตัวผอมหัวโต อ้อมเองก็เหนื่อยมากๆ รู้สึกว่าตอนเย็นๆนมจะน้อย ก็ให้นมผงเจดเสริมไปวันละ 3-4 ออนซ์ได้ ตอนนั้นก็รู้ว่าต้องพยายามปั๊มกระตุ้นด้วยแต่ก็เหนื่อยอ่ะนะ เลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ให้นมเสร็จก็ต้องดูลูกต่อจะปั๊มกระตุ้นก็ไม่สะดวก ก็ได้แค่ปั๊มเก็บข้างนึงตอนเช้าเพราะตอนเช้าเจดทานแค่เต้าเดียว ก็ทำแบบนี้ได้สักพักก็รู้สึกว่านมมาดีขึ้น พอสักเดือนครึ่งก็หยุดให้นมผงเสริม เสริมนมแม่ที่ปั๊มไว้แทน ปั๊มเช้าเสริมบ่าย ไม่ได้ทำสต็อคน้ำนมกับเขาหรอกค่ะ พอไปเมกาตอนเจดสองเดือนก็ลองเสริมนมตอนเย็นน้อยลง ก็เหลือนมทำสต็อคเก็บได้บ้างนิดๆหน่อยๆ พอกลับมาซาอุแป๊บนึง ระบบรวนอีกเพราะเจ็ตแล็กกันทั้งแม่ทั้งลูกแต่ก็ไม่ต้องให้นมผงเสริมแล้วนะ พอไปเมืองไทยอ้อมก็ตัดใจเลย ไม่ให้ขวดเสริมแล้ว ให้เจดดูดบ่อยๆแทน เอ๊ะ นมก็พอเว้ย ลองให้นมปั๊มเสริมดูตอนเย็นๆก็ไม่เอานี่หว่า แปลว่าอิ่มจริงๆ มีอยู่วันนึงคุณตาลองให้นมผงเสริมดู เจดไม่เอาเลยแถมพอคุณตาพูดๆก็มองคุณตาแล้วว้ากใส่ร้องไห้จ้าอีกแน่ะ

สรุปก็คือว่าตั้งแต่สองเดือนถึงห้าเดือนนี่เจดทานนมแม่ตลอดจริงๆ ถึงทานนมขวดก็เป็นนมแม่ แต่พอกลับมาซาอุ เริ่มไปเดย์แคร์ อ้อมก็ไม่มีสต็อคนมเลย อ้อมปั๊มนมสองรอบที่ทำงานก็พอให้เจดทานได้สองขวดที่เดย์แคร์ แต่เจดต้องทานสามขวดเพราะอยู่ที่นั่นตั้งเกือบแปดชม. อ้อมก็ต้องแพ็คนมผงให้หนึ่งขวด แต่ก็ไม่เป็นไรไม่คิดมาก เอาลูกอิ่มท้องไว้ก่อนดีกว่า

ตอนนี้อ้อมก็ยังให้นมเจดอยู่ ปั๊มสองรอบที่ทำงาน กลับมาบ้านพยายามปั๊มอีกรอบนึงเพราะเจดเริ่มทานอาหารเสริมแล้ว ทานนมน้อยลง แต่อิแม่โรคจิตกลัวนมหมดก็เลยพยายามปั๊ม แต่ก็ทำไม่ได้ทุกวัน ตอนนี้นมก็เลยน้อยลงไปมากในตอนบ่ายๆ แต่ก็พอให้เจดทาน ก็หวังว่าคงทำอย่างนี้ไปได้เรื่อยๆจนกว่าเจดจะขวบนึง

เขียนมาซะยาวนี่ตั้งใจจะบอกว่า มีหลายอย่างที่ควรทำแต่ไม่ได้ทำตั้งแต่ต้น ทำให้นมมันไม่ได้มีมากมายเหมือนคนอื่นเขาค่ะ

1. ช่วงที่นมมาแรกๆอ้อมดื่มน้ำไม่พอ ตอนนั้นปากแห้งมากๆ แทนที่จะดื่มน้ำให้มากกกกกกกกกกกกกว่าปกติก็ไม่ได้ทำ น้ำอุ่นก็ไม่ได้กิน

2. ไม่ได้ปั๊มมากเท่าที่ควร ตอนที่นมมามากๆช่วงเดือนแรกควรจะปั๊มเคลียร์เต้าทุกครั้ง ก็ไม่ได้ทำ มัวแต่คิดว่าจะเก็บอีกข้างไว้ให้ลูกกินซะงั้น นมมันก็เลยมาแค่พอดีๆให้ลูกทาน

3. คิดมากไปว่านมไม่พอก็เลยเสริมนมขวด พอเสริมไปนมก็เลยไม่พอจริงๆ จริงๆนมแม่นี่มันมีเรื่อยๆนะคะ ถึงจะไม่เห็นว่าลูกดูดไปเท่าไหร่นี่ ถ้าลูกดูดบ่อยๆยังไงก็พอ โชคดีมากๆที่ให้นมขวดเจดตั้งแต่เจดยังเล็กแต่เจดไม่มีปัญหา nipple confusion สลับทานนมแม่และนมขวดได้สบาย

ทั้งหมดนี่ไม่ใช่เรื่องใหม่เลยนะคะ ตำราไหนๆเขาก็เตือนกันไว้ทั้งนั้น อ้อมก็อ่านมาหมดล่ะ ทฤษฎีปึ้กมากแต่พอภาคปฏิบัติ ทำไม่ได้อย่างนั้นค่ะ

เจดตื่นแล้ว ไปดูลูกก่อนล่ะ ปิดท้ายด้วยรูปล่าสุดค่ะ

Photobucket>
แทะแอ้ปเปิ้ล


Photobucket

4 comments:

J..JiT said...

อืม เห็นด้วยเลยอ้อม เรื่องน้ำนมเนี่ย พี่ก็เหมือนกันไม่ค่อยดื่มน้ำ ทำให้นมหดหายไปเหมือนกัน แต่ตอนที่ให้น้องมิ้นต์นี่ เต็มที่เลย พอคนที่สองเริ่มเหนื่อย เกือบจะเลิกให้นมแม่ก็หลายหน เพราะเหนื่อย แต่สุดท้าย ก็อยากให้ลูกแข็งแรง ก็ทนเจ็บ อดหลับอดนอนเอา แต่ก็มาเจอปัญหา ลูกตัวเหลือง พยาบาล แนะนำว่า ควรให้ลูกดื่มนมเยอะๆ เพื่อ จะได้ขับสารรูบิ้น ออก แต่ตอนนั้นน้ำนมก็มาแล้ว ปั้มออกมา ได้ สองออนซ์ แต่ลูกตะกละ หุหุ ไม่พอ ก็เลยต้องยอมให้พยาบาล ให้นมผงเสริมไป จนถึงปัจจุบัน ให้นมแม่เสร็จต้องให้นมผงเสริม เพื่อให้ลูกเพิ่มน้ำหนักตัว ขับถ่ายรูบิ้น ตอนนี้ก็โอเค ลูกเริ่มหายจากตัวเหลืองแระ ก็คง หรืออาจจะหยุดให้นมเสริมแระ

น้องเจด น่ารักมากๆๆ เลยอ่ะ ตัวยาวจริงๆๆ จุ๊บๆๆ

Pook said...

เห็นด้วยกะอ้อมว่าให้นมแม่นี่ยากจริงๆ ดีอ่ะที่เจดยอมกินขวดดีๆ เเมดดี้ไม่ค่อยยอมกินจากขวดเท่าไร ถ้าคนอื่นป้อนก็ง่ายหน่อย ถ้าปุ๊กป้อนก็ต้องมีง้องแง้งก่อนถึงยอมกิน แต่ก็แทบจะกราบลูก ฮ่าๆๆ รูปน้องเจดน่ารักมากๆเลย

ปล.อ่านแล้วโดดถีบพยาบาลที่โน่นจริงๆ

Kate said...

ยังไม่ได้เป็นแม่เลยไม่รู้เรื่องนมๆเลย แต่เวลามีประจำเดือนแล้วปวดนมจัง ฮะๆ

Anonymous said...

เป็นแม่ที่น่ารักจริง ๆครับ อยากมีอย่างนี้จัง แต่ยังหาแฟนไม่ได้ แปลกนะทำไมพยาบาลแต่ละที่ใช้หลักการพยาบาลต่างกัน หรืออาจเป็นเพราะว่าพยาบาลก็มีโง่มีฉลาดแตกต่างกัน บางเรื่องก็ควรจะรู้ไว้นะ ผมว่า แต่ยอมรับว่า อ้อมเป็นผู้หญิงที่สุดยอดจริง ๆ ไอ้ตัวเล็กน่ารักมากครับ