หนึ่งปีผ่านไป....

...แต่ไม่ยักกะไวเหมือนโกหก อ้อมย้ายมาอยู่ที่อเมริกาได้หนึ่งปีเต็มวันนี้ หนึ่งปีแล้วที่จากบ้านมา หนึ่งปีมาแล้วที่ร้องไห้ร่ำลาพ่อแม่พี่แอ้มน้าภาน้าแป้น เพื่อนๆและลูกศิษย์ทั้งหลายที่อุตส่าห์แหกขึ้ตามาส่งอ้อมแต่เช้ามืดมาก

เมื่อเช้าบอกคริสว่าปีนึงแล้วนะ คริสบอก เออ ไวเหมือนกันนะ อ้อมคิดในใจมันก็ไม่ได้ไวขนาดนั้นหรอก ยิ่งเวลาอ้อมไม่ค่อยมีอะไรให้ทำอย่างนี้ด้วย งานก็ยังไม่ได้เริ่มหาเลย แต่อ้อมก็ไม่ได้คิดมากหรอก ตอนนี้ถึงหางานได้ก็คงเป็นงานพาร์ตไทม์อยู่ดี คริสเองก็ไม่อยากให้อ้อมทำงาน อ้อมก็ว่าอ้อมคงไม่หา career หรอก เอาแค่ job ก็พอ ตอนนี้เป้าหมายในชีวิตมันเปลี่ยนไปแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนทำงานที่เมืองไทย เรื่องงานก็เรื่องใหญ่ต้องทำให้ดีที่สุดเพราะมันเป็น career แต่ตอนนี้ career หลักคือแม่บ้านดูแลคริส อีกหน่อยพอแพลนเรื่องสร้างบ้านลงตัวก็จะพยายามมีเบบี๋ซะที ก่อนจะแก่เกินแกง ฮ่ะๆ ถือว่าอันนี้คือเป้าหมายหลักสำหรับปีหน้าละกัน

หนึ่งปีผ่านไปแต่ความคิดถึงบ้านไม่ได้ลดลงเลย อยากบอกว่าคิดถึงทุกคนค่ะ