ช็อปอีกแล้ว -_-"

ก่อนพูดเรื่องช็อปปิ้ง เอารูปหมูเปรี้ยวหวานที่ทำเองด้วยความภูมิใจไปดูก่อนค่ะ ครั้งนี้ทำเป็นครั้งที่สอง ออกมาดีกว่าครั้งแรก สูตรหามาจากในเน็ต สูตรนี้คลิกได้เลย (ใช้สูตรแรกแต่เปลี่ยนจากปลาเป็นหมู เพราะคริสไม่ทานปลา) ทำออกมาแล้วเหมือนร้านจีนที่นี่เลย คือทอดหมูชุบแป้งก่อน แล้วก็ทำซอส แล้วค่อยผัดทุกอย่างรวมกันทีหลัง ตอนทำไม่ได้ดูสูตรมากหรอก ไม่ได้ตวงอะไรเลย กะๆเอา แต่ปรุงซอสครั้งแรกรสก็ออกมาโอเชเลย ดีใจมาก หิหิ ทำไว้เต็มกระทะ ทานกันสองคนไปครึ่งเดียว พอวันรุ่งขึ้นเอามาอุ่นทานก็ไม่อร่อยแล้ว (อารมณ์เดียวกับไปทานอาหารจีนชืดๆที่ร้านบุฟเฟท์จีนในเมกานี่) แต่ขอบอกว่าใช้เวลาทำนานมาก ชม.นึงได้มั้ง เพราะงกน้ำมันก็เลยทอดหมูในหม้อเล็กๆ ทอดหลายรอบหน่อย ทำเสร็จไม่รู้คุ้มมั้ย เพราะสั่งจากร้านจีนก็ไม่เกิน $7-8 หรอก แต่ก็เอาวะ ทำทานเอง ใช้น้ำมันใหม่ๆกับไม่ใส่ผงชูรสชัวร์

จบเรื่องอาหาร มาเรื่องโปรดอีกเรื่อง ช็อปปิ้งงงงงงงงงงงงงงง เริ่มจากเมื่อวันอังคาร อ้อมขอให้คริสมารับอ้อมไปหย่อนไว้ที่มอลล์แถวๆโรงแรมทางผ่านไปแท้งค์หน่อย จริงๆมันก็มีไม่กี่ร้าน แต่อ้อมก็ขอให้ได้ออกจากห้องบ้างแหละ อ้อมก็ไปเดินที่ Target ซื้อแชมพูแก้หนังหัวลอกมาขวดนึงกับผงน้ำเกลือแร่ให้คริส (คริสไม่ชอบดื่มน้ำเปล่า อ้อมก็ไม่รู้ว่าพ่อคุณจะดื่มไปทำไม ไอ้เกเตอเรตเนี่ย ออกกำลังก็ไม่ได้ออก ใช่ว่าจะสูญเสียเกลือแร่อะไรมากมาย แต่ก็เอานะ ดีว่าดื่มน้ำอัดลม... เอ ทำไมวันนี้มาแบบคนแก่ขี้บ่นงี้ก็ไม่รู้)

เสร็จแล้วก็ไปเดิน Marshall's เล็งๆเข็มขัดเส้นใหญ่ๆเอาไว้ ไม่ไหวแฮะ ยังแพงอยู่ ไม่ใช่หนังแท้ด้วย ตัดใจไม่เอา ท่องเอาไว้ วันนี้จะเป็นคนดี วันนี้จะเป็นคนดี

จากนั้นก็ไปร้าน Old Navy เดินๆดูไป อืม cargo pants ลดเหลือ $25 ยังไม่ถูกเท่าไหร่ (งกมั้ย?)แต่อยากลอง ก็เลยคว้ากางเกงมาลองสามตัว มีกางเกงยีนส์ลูกฟูกขาสอบด้วย กับเสื้ออีกตัวนึง ลองกางเกงแล้ว เฮ้ย มันหลวมหมดเลยเว้ย คือคว้าแต่เบอร์ 1 มา เพราะครั้งหลังสุดที่ลองของร้านนี้ เบอร์ 0 เล็กไปมาก (ตอนนั้นสลดไป ไม่ซื้ออะไรเลย)โฮะๆๆๆๆๆ กางเกงใส่ไม่ได้ ไม่เป็นไร ไอ้อ้อมดีใจที่กลับไปใส่เบอร์ 0 ได้แล้วมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ ก็เลยช่างมัน ขี้เกียจขอให้คนขายหาเบอร์ 0 มาให้ เพราะยังไม่ได้อยากได้มากอยู่ดี หันไปลองเสื้อแทน ตัวนี้ผิดสไตล์มาก เป็นแขนตุ๊กตาด้วย แต่เห็นมันลดกระหน่ำเหลือ $7 เท่านั้น เป็นผ้าไหมจีน มีดีเทลพอสมควร ลูกไม้ดูชี้พไปหน่อย แต่ราคานี้ ของร้านนี้ก็งี้แหละ ใส่ดูก็เออ ดูหวานๆดี เอาไว้ใส่ทับเสื้อกล้ามหรือเสื้อสายเดี่ยว เผื่อคุณคริสจะใจดีพาไปทานดินเนอร์ใต้แสงเทียนร้านหรูๆมั่งวะ (อันนี้คงยาก แต่พยายามหาข้ออ้างในการซื้อ)หรือไม่งั้นก็เอาไว้ใส่ตอนไปเมืองไทย เดินเมืองกรุง ฟ้าอมรบ้านเรา หมาคงไม่ไล่กัด ไม่เหมือนเดินตามห้างบ้านนอกที่โอไฮโอ(คิดไกลมั้ย ยังไม่รู้จะกลับเมื่อไหร่เลย)หาข้ออ้างให้ตัวเองเสร็จสรรพ ก็ซื้อมา

ตัวเสื้อมันจะลอยๆหน่อย สั้นประมาณครึ่งตัว ในรูปเห็นไม่ชัดเท่าไหร่ เป็นไหมสีน้ำตาล มีพลีทข้างหน้า แล้วก็เป็นเส้นผูก ไม่มีกระดุม อ้อมโชว์ให้คริสดู คริสถามจะใส่แค่นี้เหรอ อ้อมบอก อืมใช่ กำลังฮิต ฮ่าๆ แล้วก็บอกเปล่า ต้องมีตัวข้างในสิ แหม

พอมาเมื่อวานนี้ คริสไม่ได้ทำงานเพราะฝนตกตลอดวันเลย ก็เลยไปเดินอีกห้างนึง คืออ้อมอยากไปร้าน H&M อีก คราวนี้ไปอีกที่นึง กะไปดูโค้ทยาวที่อยากได้อีกรอบ เผื้อร้านนี้จะมีเบอร์ ปรากฏว่าตัวสีเขียวที่เคยอยากได้ไม่มี แต่ไปติดใจอีกตัวซึ่งแพงกว่า จับๆลองๆแล้วก็ทำใจวางไป คริสก็ถามว่าอยากได้เหรอ อ้อมก็บอก ก็อยากแต่มันแพง คริสบอกก็ซื้อไปเหอะ เงินที่ได้มาวันเกิดยังเหลืออยู่ ฮ่ะๆ หวานหมูตรู ซื้อตัวนี้เสร็จ งบหมดแล้วจริงๆ ไม่มีข้ออ้างให้ช็อปอีกแล้ว

โค้ทเป็นผ้าทวี้ต สีขาวดำเทา แต่ในรูปมันออกฟ้า ยาวเหนือเข่า

สรุปหน้าหนาวนี้ได้เสื้อครบทุกโอกาสแล้ว มีแจ็คเก็ตสั้น โค้ทยาว และเสื้อแหนม (แบบพองๆ) เอามาแทนตัวเก่าที่ใช้มาตั้งแต่อยู่อิลินอยส์นะ (น่าน...ยังแก้ต่างให้ตัวเองอยู่)