Rib Cook-off and Soccer Game

เมื่อบ่ายวันศุกร์ไปงาน Barbeque Rib Cook-off แล้วเลยไปดูฟุตบอลนัดมิตรภาพก่อนบอลโลกเริ่มระหว่างอเมริกากับเวเนซุเอลาที่ Cleveland ระหว่างทางที่ขับรถไปก็แวะรับทิมเพื่อนคริสด้วย ตอนขับรถเจอฝนตกหนักมากๆเป็นระยะๆ อ้อมก็สวดมนต์ไปขอไม่ให้ฝนตกระหว่างไปกินซี่โครงหมูกับดูบอล ปรากฏว่าได้ผลแฮะ พอไปถึงคลีฟแลนด์ ฟ้าใสแดดออกเฉยเลย

งาน Barbeque Rib Cook-off นี่จัดขึ้นทุกปี คล้ายๆงานวัด มีร้านบาร์บีคิวชื่อดังทั่วประเทศมาออกร้าน แล้วก็มีการประกวดว่าเจ้าไหนอร่อยสุด และมีเล่นดนตรีสดด้วย

ไปถึงงานประมาณสี่โมงกว่า คนยังไม่เยอะมาก และได้เข้างานฟรีด้วย ไม่งั้นเสียตั้งหกเหรียญ แค่ค่าอาหารในงานก็แพงจะแย่อยู่แล้ว

มีร้านบาร์บีคิวต่างๆ แต่ละเจ้าก็ขึ้นป้ายกัน มีวางโชว์ถ้วยรางวัลกันหน้าร้าน เห็นแล้วเลือกไม่ถูกเลย

ร้านอื่นๆ มีขายสายไหม ขาย funnel cake (อยากกินมากแต่จุกซี่โครงหมูซะก่อน)
เจ้าแรกที่ซื้อ เดินไปจนเหนื่อยแล้วไปหยุดอยู่หน้าร้านนี้ก็เลยเอาซะเลย เรียกน้ำย่อยด้วยซี่โครงหมูครึ่งแผง (หกซี่) ราคา $12.50 แพงชิบป๋ง แต่แลกคูปองมาซื้อเลยทำลืมๆไปว่ามันแพง เจ้านี้มีซอสเผ็ดๆให้ราดเพิ่มอร่อยมากๆ ไม่ทันได้ถ่ายรูปค่ะ ได้ปุ๊บก็แร้งลงปั๊บ พอทานก็มือเลอะด้วย เจ้านี้เพิ่งออกทีวี Food Network ไปเมื่อสองสามอาทิตย์ก่อน (ดูรายการนี้แหละทำให้อยากมางานนี้) คนขายบอกว่าวันพฤหัสนี้จะออกรายการของ Bobby Flay ด้วย แต่เผอิญไม่ชอบเชฟนิวยอร์คคนนี้ เพราะหยิ่ง ดูเหมือนชอบดูถูกคนอื่น อ้อมเปลี่ยนชื่อเขาเป็น Booby Flake)
เจ้าที่สองซื้อดินเนอร์เลย คือ ซี่โครงหมูทั้งโครง (สิบสี่ซี่ได้มั้ง) กับโคลสลอว์ คอร์นเบรด และ เบคบีน
ดูกันชัดๆ ซี่โครงหมูฉ่ำๆ เนื้อร่อนออกจากกระดูก ซอสหวานๆเปรี้ยวๆ จานนี้หมดไปอีก $25 สรุป $50 ที่แลกคูปองมาตอนแรกได้แค่ซี่โครงหมูครึ่งแผง จานนี้และก็เบียร์อีกสองแก้วเล็ก ขูดเลือดกันซิบๆ แต่อร่อยเอี้ยๆ (ขอโทษที่หยาบคาย แต่มันอร่อยเอี้ยๆจริงๆ)

บรรยากาศรอบๆงานมีออกร้านเล่มเกมประปราย งานนี้จัดในดาวน์ทาวน์เลย

จุกซี่โครงหมูไปแล้วแต่ยังอดไม่ไหว แลกคูปองเพิ่มมาซื้อชีสเค้กชุบช็อคโกแล็ต ใช่แล้วจ้า อ่านไม่ผิดหรอก ชีสเค้กเจ้าค่ะ ไม่ใช่ไอติม หวานมันเข้มข้นมากๆ ฟาดเรียบคนเดียว

ทานกันเสร็จเดินไปสนามบอลติดทะเลสาป ไกลพอสมควร อ้อมดันห่วงสวยใส่รองเท้าส้นตันคู่ใหม่ไป ปกติเดินเล่นธรรมดาๆก็ไม่เป็นไร พอมาเดินตั้งแต่ต้นดาวน์ทาวน์ยันทะเลสาป เท้าเดี้ยงค่ะ แผลพุพองเต็มไปหมด แต่ต้องเดินทำสวยแสร้งว่าไม่เจ็บ ไม่งั้นคริสหัวเราะเยาะแน่ๆ

สนามบอลนี่จริงๆแล้วคือสนามอเมริกันฟุตบอลของทีม Cleveland Browns จุได้เป็นแสน แต่วันนั้นมีคนไปดูบอลประมาณ 29,000 คน ซึ่งก็ไม่เลวเพราะฟุตบอลไม่ใช่กีฬายอดฮิตที่นี่ จริงๆจำนวนขนาดนี้เขาประกาศว่าเป็นประวัติศาสตร์ทำลายสถิติผู้ชมฟุตบอลในโอไฮโอเชียวนะ ฟังดูดีแต่ประทานโทษ ครั้งหลังสุดที่มีแข่งบอลที่คลีฟแลนด์น่ะ สิบสองปีก่อน แปลว่ามันไม่ได้แข่งกันบ่อยเล้ย
สกอร์บอร์ด
แฟนๆทีมเวเนซุเอล่า
แฟนๆทีมอเมริกา ไอ้พวกเพ้นท์หน้าเพ้นท์ตัวนี่มีแต่วัยรุ่น สงสัยอยากออกทีวี ไม่รู้จะคึกอะไรกันนักหนา ทีมอเมริกาไม่ใช่ทีมเก่ง ถ้าจะเฮ น่าจะรอให้ชนะซักเกมที่เยอรมันก่อน เจอสายแข็งมากมีอิตาลี เช็คและกานา ชนะได้ซักเกม(อย่าว่าแต่เข้ารอบเลย)ก็เก่งแล้ว แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน ลูกบอลกลมๆเอาแน่ไม่ได้
ทีมอเมริกันทีมที่แข่งเกมนี้เป็นทีม B คือผู้เล่นเก่งๆไม่ได้ลงเล่นครบ แต่ก็ชนะไปได้ 2-0 อ้อมก็ไม่ได้รู้เรื่องเกมมาก แต่คิดว่าการเล่น การจ่ายบอล การยิงประตู ยังไม่เข้าขั้นเมื่อเทียบกับบอลอังกฤษที่เคยดูๆตอนอยู่เมืองไทย คนดูก็ขยันเฮเหลือเกิน ลูกไปทางหน้าประตูหน่อยก็เฮ แล้วก็ลุกขึ้นยืน บังเราอีก คริสก็บ่นบอกว่ามันยังไม่ได้น่าลุ้นขนาดนั้น เฮกันจัง (ดูบอลกันยังไม่เป็นนั่นเอง)

เกมเลิกประมาณสามทุ่ม พระอาทิตย์เพิ่งตก นี่รูปข้างนอกสนามมุมหนึ่งของดาวน์ทาวน์คลีฟแลนด์

ปิดท้ายด้วย Rock and Roll Hall of Fame ที่เดินผ่าน ตึกสวยดี ยังไม่เคยเข้าไปดูข้างในเลย

อาหารที่อยากทานวันนี้: แหนมเนือง แม่กับพ่อทานยั่วมาหลายครั้งแล้ว อยากกินผักเยอะๆมากๆๆๆๆๆ