เจดห้าเดือนกว่าแล้ว....(ตอนต่อ) โพสต์นี้ให้ working mom ทุกท่านค่ะ

ต่อๆๆๆ กลับจากเมืองไทยแรกๆ เจดงอแงมาก คงเป็นเพราะไม่คุ้นกับบ้านที่ซาอุและก็คงเหนื่อยกับการปรับตัว แถมที่เมืองไทยคนอุ้มกันทั้งวัน เจดรับแขกแจกยิ้มได้ตลอดวัน พอกลับมาซาอุ เหลือแต่พ่อกับแม่ก็เลยเหงา อ้อมวางเจดไม่ได้เลย วางก็ไม่ชอบ ถ้าเดินลับตาไปเนี่ยร้องเลยค่ะ แต่ก็ต้องใจแข็งเพราะกลับมาซาอุได้วันเดียวอ้อมก็ต้องกลับไปทำงานแล้ว เริ่มสอนเลยด้วย เอาเจดไปที่ทำงานด้วยไม่ได้แล้ว ตัดใจเลยค่ะ เอาไปส่งเดย์แคร์ที่ในคอมพาวนด์เลย

วันแรกที่ไปส่งเจดนี่ อิแม่แย่ค่ะ คนเลี้ยงเขาก็รับไป พูดกันก็ไม่รู้เรื่องเพราะเขาไม่รู้ภาษาอังกฤษ ส่วนเจดก็ทำหน้างงๆแต่ไม่ร้องเพราะเขาอุ้มอยู่ คือถ้ามีคนอุ้มเนี่ยเจดจะไม่ร้อง ใครอุ้มก็ได้ ก็ดีหน่อยที่อ้อมไม่เห็นเจดร้องไห้ ส่วนอ้อมเองหอมแก้มเจดแล้วน้ำตาก็ไหลค่ะ แต่แอบเก็บอาการกลัวเจดร้องตาม ไปร้องในรถต่อ ฮ่าๆ บ่ายวันนั้นเลิกงานก็กลับมารับเจดกับลูด้า เพื่อนรัสเชียที่สอนด้วยกัน เขาก็ส่งลูกสองคน คนโตสามขวบ คนเล็กสามเดือนที่เดย์แคร์นี้เหมือนกัน ตอนมารับเจดก็ดูปกติดี คนเลี้ยงเขาก็บอกเจดเป็น good girlๆๆ กลับมาบ้านเจดก็ติดอ้อมกระจองอแง อ้อมทำกับข้าวไปอุ้มเจดไปด้วย

แต่เจดก็งอแงอย่างนี้ได้ไม่นานหรอก พอสักอาทิตย์นึงก็ดีขึ้น นอนเล่นที่ play gym ได้แล้ว ไม่ร้องตามมาก อ้อมก็คอยสังเกตดูว่าเจดเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมบ้างมั้ย ก็ไม่นะ ไปรับก็ยิ้มแย้ม กลับมาบ้านก็ร่าเริงดี ตอนไปส่งก็ไม่งอแง (เพราะเขาไม่ได้วางเจดนั่นแหละ มีอยู่วันนึง คนเลี้ยงเขายังไม่มา อีกคนนึงก็มารับเจดไปวางในเตียง อ้อมกำลังจะเดินออกมา เจดเห็นอ้อมก็เบะปากน้ำตาคลอเลย เรียก"ม่ะ" อีกต่างหาก โห น้ำตาอิแม่มาเลย แต่ต้องใจแข็งเดินออกมา) ก็แสดงว่าเจดปรับตัวได้ดี ที่เดย์แคร์เขาก็ดูรักเจดด้วย อ้อมก็วางใจ นี่ไปเดย์แคร์ได้ไม่เท่าไหร่สาวเจดก็ป๊อบแล้วนะคะ มีหนุ่มๆมาเล่นด้วย โยเซฟลูกลูด้านี่ไม่ยอมเล่นกับน้องตัวเองเลย เล่นแต่กับเจด ส่วนอีกหนุ่มก็อาห์เม็ด ลูกครูที่เดย์แคร์นั่นแหละ ฮ่าๆ

ชักยาว คั่นด้วยรูปเจดก่อนละกัน

นอนเล่นบน play gym

ตอนนี้กลิ้งไปกลิ้งมาคล่องแล้ว เลยซื้อพรมยางมาปูให้ด้วย

นั่งบัมโบ้ แทะนุ้งตรีน สุขใจมากค่ะ

สรุปว่าตอนนี้กิจวัตรประจำวันของอ้อมเป็นอย่างนี้ค่ะ ตื่นตีห้าสิบห้า อาบน้ำแต่งตัว ทานข้าวเช้า (ไข่ต้มกับขนมปังปิ้ง) ควักเจดออกมาจากเตียง เปลี่ยนผ้าอ้อม ส่งเจดที่เดย์แคร์ ไปถึงที่ทำงานประมาณหกโมงห้าสิบ (เข้างานจริงๆเจ็ดโมงครึ่ง แต่ออกเช้าเพราะรถติด) ปั๊มนมรอบแรกตอนเจ็ดโมงสิบห้า ปั๊มไปเตรียมสอนไปด้วย ปั๊มอีกรอบตอนเบรค สิบโมงครึ่ง ทำงานจนถึงบ่ายโมงครึ่ง ก็กลับคอมพาวนด์มารับเด็กๆที่เดย์แคร์กับลูด้าเวลาบ่ายสอง (เพราะคริสเลิกงานบ่ายสองครึ่งมารับอ้อมไม่ทัน เดย์แคร์ปิดก่อน)

พอถึงบ้านก็เล่นกับเจดบ้าง แว่บไปล้างขวดนมและปั๊มนมด้วย เพราะต้องปั๊มเพิ่มเนื่องจากปั๊มที่ทำงานสองรอบไม่พอเจดทานสองขวดใหญ่ๆ พอสามโมงก็ให้เจดดูดนมหนึ่งข้าง ปั๊มอีกข้างไปด้วย เสร็จแล้วก็ให้อาหารเสริมเจดอีกนิด แล้วก็จับเจดใส่ชิงช้า นอนโลด กว่าจะถึงตอนนี้เจดก็จะง่วงมากๆแล้วค่ะเพราะคงไม่ได้นอนมากที่เดย์แคร์ เจดก็จะนอนไปได้ชั่วโมงครึ่งถึงสองชั่วโมง อ้อมก็รีบล้างขวดล้างปั๊ม เตรียมของสำหรับเดย์แคร์ให้เจด ทำกับข้าว ทานข้าว ล้างจาน เฮ่อ พอเจดตื่นตอนสักหกโมง ก็อาบน้ำ ให้นม เล่นกันไปเรื่อย อ้อมแว่บไปทำแซนด์วิชให้ตัวเองกับคริสเอาไปทานที่ทำงานด้วย เข้านอนประมาณสามทุ่ม บางทีอ้อมหลับก่อนเจดอีก ฮ่าๆ เปิดนมให้ดูดโลด ลูกหลับไปตอนไหนไม่รู้เหมือนกัน

เหนื่อยนะคะ ทำงานไปด้วยเลี้ยงลูกไปด้วยเนื่ย คนช่วยก็ไม่มี คริสก็สอนตอนค่ำตั้งสามวัน กว่าจะกลับถึงบ้านก็สี่ทุ่ม สะบักสะบอมกลับมาเหมือนกัน อ้อมก็ทำงานบ้านเองระหว่างอาทิตย์ ซักผ้าเจดหนึ่งรอบ ซักผ้าตัวเองหนึ่งรอบ ถึงจะเอาลงเครื่องซักเครื่องปั่นแต่ก็ต้องพับเก็บ กับข้าวก็ต้องทำเองเพราะออกไปซืัอไม่ได้ พอวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ต้องช่วยกันดูดฝุ่น ถูบ้าน ซักผ้า ไปจ่ายกับข้าว แป๊บเดียวสองวันหมดแล้ว ต้องตื่นไปทำงานอีกล่ะ

เพราะงั้นโพสต์นี้ขอให้ working mom ทุกท่านค่ะ ไม่ได้เป็นเองนี่ไม่รู้เลยว่ามันเหนื่อย ผู้หญิงเราทำได้ทุกอย่างจริงๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อลูกนี่แหละ แค่เห็นลูกแฮปปี้แข็งแรงอย่างในรูปข้างล่างนี่ ก็หายเหนื่อยแล้ว