Life can take unexpected turns sometimes.

ไม่รู้จะเกริ่นยังไงดี ช่วงนี้ชีวิตมีแต่เรื่องให้ตื่นเต้น

เริ่มมาจากตั้งแต่กลับจากคอสตาริก้า อ้อมกับคริสก็เริ่มร่อน CVs หางานกันอย่างจริงจังเพราะตอนนั้นแน่นอนแล้วว่าพ่อคริสจะขายบริษัทและคริสเองก็ไม่อยากรับช่วงต่อ ก็ได้เวลากลับมาหางานสอนภาษาอังกฤษทำกัน ตอนนั้นดูๆศึกษาข้อมูลไปเรื่อยก็เห็นว่างานที่จ่ายดีและสวัสดิการดีที่สุดจะมาจากแถบ Middle East เงินเดือนดีกว่าในอเมริกา ญี่ปุ่น หรือ เกาหลี (เมืองไทยไม่ต้องไปเทียบ) แถมภาษีก็ไม่ต้องเสีย มีบ้านให้อยู่พร้อม เรียกว่าถ้าได้ทำงานที่นั่นก็เก็บตังค์กันแบบเนื้อๆ ก็เลยส่ง CVs ไปหลายๆมหาวิทยาลัยแถบนั้น ตอนแรกอ้อมก็ไม่อยากไปเท่าไหร่เพราะรู้ว่าเป็นผู้หญิงอยู่แถบนั้นลำบากแน่ๆ แต่สุดท้ายหลังจากลองเปรียบเทียบกับที่อื่นๆแล้ว แถบนั้นก็ดีกว่าจริงๆ แถมอย่างอ้อมไม่ใช่ native speaker ก็หางานสอนในเกาหลีไม่ได้ด้วย ก็เลยหยวนๆไป สมัครก็สมัคร ปรากฏว่าได้ตอบรับมาแน่นอนสองที่ ทั้งคู่อยู่ในซาอุดิอารเบีย ลองอ่านทบทวนข้อเสนอที่เขาให้มาแล้วก็ตกลงตอบรับไปกับสถาบันที่ดูดี ดู professional มากกว่า กะว่าจะไปทำที่ซาอุซักปีสองปีให้มีประสบการณ์การสอนในแถบนั้นแล้วค่อยหาทางย้ายไป UAE ที่น่าจะอยู่ง่ายกว่าเยอะ ตอนนั้นก็กะเต็มที่ว่าจะไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ แถมซาอุก็ใกล้ยุโรป ใกล้แอฟริกา ใกล้เมืองไทย ปีนึงได้หยุดร่วมสองเดือน คงเที่ยวกันเพลิน คึกคักกันมากๆ เลือดนักเดินทางเดือดพล่านกันทั้งคู่ เราจะเที่ยวให้ครบทุกทวีป จะไปดู World Cup ที่แอฟริกาใต้ จะไปยุโรป กลับบ้านได้ทุกปี ฮ่าๆ

พอเซ็นตอบรับ job offers ไปเสร็จก็เริ่มเดินเรื่องทำวีซ่า ส่วนหนึ่งของการขอวีซ่าก็ต้องไปตรวจร่างกายด้วย ในส่วนของอ้อมก็มีต้องทำ pregnancy test ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะปล่อยมานานแล้วก็ไม่เห็นท้องซักที คิดเอาเองว่าเราคงเป็นพวกท้องยากเพราะปจด.ไม่เคยมาตรงเวลาเลยซักครั้ง ที่ไหนได้อาทิตย์นึงผ่านไป เช้าวันจันทร์ที่ 17 วันเกิดตัวเองพอดี คุณพยาบาลโทรมาบอกว่า เอ่อ...สงสัยจะท้อง ให้มาตรวจเลือดเพิ่มด้วย เขาก็บอกแบบเกรงใจๆเรานิดหน่อยเพราะเขารู้ว่าเรามีแพลนจะไปซาอุ ก็คงคิดว่าเราไม่ได้อยากมี ตอนแรกอ้อมก็คริสก็อึ้งกันไปทั้งคู่ คือก็ดีใจ แต่ถามว่า timing มัน perfect มั้ย ก็ไม่ แต่วันนั้นอ้อมก็ยิ้มหน้าบานไปทั้งวันล่ะนะ โทรไปบอกแม่กับพ่อด้วย วันนั้นไม่ว่างไปที่โรงพยาบาล แถมเย็นนั้นก็ไปดูเบสบอลอีก แต่ได้แต่ดมเบียร์ ฮ่าๆ อดดื่มค่ะ ให้คริสดื่มแทนไป

พอวันอังคารก็ไปตรวจที่โรงพยาบาลตอนบ่าย (ไม่ได้รีบร้อนเล้ย) แล้วก็โทรไปถามผลหลังจากนั้นสองชม. ตอนรอคุณพยาบาลหาผลให้ใจเต้นตุบตับๆรู้สึกว่ารอนานมากกกกกกกกกก สุดท้ายเขาก็บอกมาแบบเกรงใจๆอีกแหละว่า It's positive. อ้อมได้ยินเสียงเขาอ่อยๆ ก็บอกไปว่า เฮ้ย ไม่เป็นไร เขาก็ถามว่าแล้วยังจะไปซาอุอยู่รึเปล่า อ้อมก็บอกว่า We'll see. แล้วก็ขอบอกขอบใจเขาไป พยายามให้เขารู้ว่า เฮ้ย นี่ข่าวดีนะ เราดีใจจริงๆ หันไปบอกคริส คริสก็ดูมึนๆ อ้อมต้องบอกว่าโยนบุหรี่ทิ้งไปเดี๋ยวนี้แล้วมากอดเมียหน่อย ฮ่าๆ เย็นนั้นก็ไปทานดินเนอร์ฉลองวันเกิดกันเต็มคราบ ฉลองเรื่องท้องไปด้วยแบบงงๆ คริสบอกว่ายัง overwhelmed อยู่

แถมอีกนิด ที่ว่าแปลกก็คือ ก่อนหน้าที่จะตอบรับเรื่องงานไป ก็ลองปรึกษาหมอดูที่เมืองไทยดู หมอชื่อหมอพีร์ แพรว รุ่นน้องที่โรงเรียนที่เผอิญได้รู้จักกันออนไลน์แนะนำมา ปกติอ้อมไม่เคยดูดวงเพราะไม่ได้เชื่อเรื่องอย่างนี้เท่าไหร่ ดวงเราจะเป็นอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับกรรมเรามากกว่า แต่พอได้อ่านข้อเขียนของหมอพีร์ก็รู้สึกว่าหมอพีร์ไม่ได้ดูดวงแบบงมงาย ก็เลยโทรไปปรึกษาหมอพีร์ดู

อย่างแรกที่ถามก็คือเรื่องงาน ถามว่าจะได้งานมั้ย หมอพีร์บอกว่าดวงเรื่องงานมีอยู่แล้ว อยู่ที่จะทำหรือไม่เท่านั้น ซึ่งก็ตรงเพราะตอนนั้นได้ job offers มาเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้ตอบรับ จริงๆตอนนั้นมีอีกมหาวิทยาลัยที่คูเวตก็ติดต่อมาด้วยแล้วก็หายไป ก็เลยถามหมอพีร์ด้วยว่ามีโอกาสได้งานที่ึคูเวตมั้ยเพราะอยากไปทางนั้นมากกว่า หมอพีร์บอกว่ายาก ซึ่งก็จริงอีกเพราะส่งเอกสารไปเพิ่มทุกอย่างตามที่เขาขอมาตั้งนานแล้วก็ยังไม่ได้อะไรตอบกลับมาอีกเลย

หลังจากนั้นก็ถามเรื่องทั่วๆไปอีก ไม่ได้ลงลึกมากแต่หมอพีร์บอกว่าดวงอ้อมเป็นดวงไกลบ้าน ไม่น่าจะได้กลับไปอยู่เมืองไทย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะกลับไม่ได้นะ ดวงของทั้งอ้อมและคริสเป็นดวงชีพจรลงเท้่า กว่าจะได้ลงหลักปักฐานที่ไหนก็อายุปาเข้าไป 36 โน่น และก็เนื่องจากว่าดวงไม่อยู่กับที่กับทางก็ต้องระวังเรื่องเก็บเงินเพราะจะมีค่าใช้จ่ายบ้ายเบี้ยรายทางเยอะ

อีกเรื่องที่ถามก็คือเรื่องลูก ถามว่าจะมีเมื่อไหร่ หมอพีร์บอกว่าดวงจะมีลูกตอนอายุ 32 ถ้ายังไม่อยากมีให้ป้องกันดีๆ อ้อมก็ถามอีกว่าถ้าไม่มีตอน 32 แล้วจะมีตอนไหน หมอพีร์ก็บอกว่าตอนอายุ 34 ก็โอเค ตอนนั้นก็กะว่า เออ เดี๋ยวปจด.มาเดือนกันยาแล้วเริ่มทานยาคุมอีกดีกว่า เพราะยังไงก็ยังไม่อยากมีลูกจนกว่าเรื่องงานเรื่องย้ายไปอยู่ซาอุจะลงตัว แถมยังอยากเที่ยวอีกสักปีสองปีด้วย ที่ไหนได้ โป๊ะเชะ ป๊อกช่าป๊อกมาก เช้าวันเกิดอายุครบ 32 ได่โทรศัพท์จากหมอพอดี ฮ่าๆ ดวงหนอดวง

ตอนแรกที่เก็บเรื่องซาอุไว้ไม่บอกใครมากก็เพราะยังไม่มีกำหนดไปที่แน่นอน อยากให้ชัวร์ๆก่อนแล้วค่อยประกาศ ตอนนั้นกะว่าถ้าจะเขียนในบล็อกก็กะจะจบโพสต์ด้วยคำคมของคุณ Anthony Bourdain เจ้าของรายการโปรด No Reservations ช่อง Travel Channel ว่า "A tourist doesn't know where he's been. A traveler doesn't know where he's going next." อ้อมกับคริสก็เป็น traveler ที่ยังรอการเดินทางเส้นทางใหม่อยู่ พอมาตอนนี้ไม่รู้จะจบบล็อกยังไงดี เอาเป็นว่าตอนนี้การเดินทางเส้นใหม่ก็ยังรออ้อมกับคริสอยู่แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่เราสองคนเท่านั้นที่จะไปด้วยกัน มีแถมมาอีกหนึ่ง(หรือสอง แม่กะลุ้นแฝดนี่นา)ด้วยค่ะ


ยาวเหลือเกิน แถมไม่มีรูป ฮ่ะๆ สรุปก็คือตอนนี้ท้องได้ไม่ถึงเดือนดี ดีที่ตรวจเจอเร็วขนาดนี้จะได้ดูแลตัวเองทัน ส่วนเรื่องแพลนไปซาอุก็ยังไม่ล้มเลิก เพียงแต่ต้องดูว่าทางนั้นเขาจะว่าไง อ้อมยังทำงานได้มั้ยถ้าท้อง กับสวัสดิการและโรงพยาบาลที่นั่นเป็นไงบ้าง ลุ้นต่อไปค่ะ