แมดดี้เปื่อย

จริงๆเธอก็ไม่ได้ดูป่วยอะไรหรอกค่ะ ยังดูร่าเริงดีแต่ซูบบบบบบบบบไปเล็กน้อย เอวกิ่ว สเลนเดอร์เชียว

เมื่อวันจันทร์แมดดี้ทานข้าวเช้าแล้วก็อ๊อกออกมา อ้อมก็ยังนึกว่า เออ สงสัยคงกินเร็วไป ตามนิสัยหมาตะกละเหมือนแม่มน เอ๊ย ไม่ใช่ ตามแบบลูกหมากำลังโตน่ะ

ปรากฏว่าวันอังคารก็อ้วกอีก แถมอ้วกเยอะขึ้น แต่ยังกินอาหารเม็ดได้อยู่ วันนั้นอ้อมก็ไม่อยู่บ้านขนของไปนิวยอร์คกับคริส

พอวันพุธ คราวนี้เธอกินอะไรเข้าไปก็อ้วกออกมาหมด แต่ยังดีที่กินน้ำได้ ลอรี่ก็เลยบอกให้ต้มข้าวต้มให้ทาน ก็พอทานได้บ้าง

เมื่อวานนี้ วันพฤหัสอ้อมกับคริสก็ไปนิวยอร์คอีก รู้สึกว่าแมดดี้จะกินอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้รู้แล้วว่าต้องมีอะไรค้างอยู่ในพุงกะทิแมดดี้แน่ๆ ลอรี่ก็เลยพาไปหาหมอ หมอจับเอ๊กซเรย์ก็เห็นว่ามีบางอย่างที่ไม่เคลื่อนไหวอยู่ในกระเพาะต่อไปยังลำไส้เล็ก ก็เลยให้ยาถ่ายมาพร้อมกับอาหารเสริมอีกหนึ่งกระป๋อง แต่สั่งห้ามให้อาหารก่อนแมดดี้อึ ถ้าแมดดี้อึเอาไอ้ก้อนนั้นออกมาได้ก็โอเค แต่ถ้าวันนี้ยังไม่ถ่ายอีกก็ต้องโดนจับผ่าแน่นอน กว่าอ้อมกับคริสกลับมาถึงบ้านตอนดึก (รถพ่วงยางเกือบแตก ต้องรอเปลี่ยนยางใหม่นานมาก กว่าจะกลับถึงบ้านก็เหนื่อยสุดๆ) แมดดี้ก็อ้วกเป็นสีเขียวเกือบดำ ไม่รู้เป็นอะไร แต่ดีที่ไม่อ้วกที่พรม ไม่งั้นเช็ดกันหน้ามืดแน่

พอเมื่อเช้าอ้อมพาแมดดี้ออกไปที่ทุ่ง แมดดี้ก็ยังไม่อึ ฉี่อย่างเดียว แล้วก็อ้วกอีกนิดหน่อยพอเป็นพิธี อีกสักพักเธอร้องอยากออกไปข้างนอก อ้อมกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ก็เลยให้คริสพาออกไป ปรากฏว่าแมดดี้อึออกมาเล็กน้อย ดีใจกันทั้งบ้าน คริสกับลอรี่ต้องออกไปพิสูจน์ดูว่ามีสิ่งแปลกปลอมมั้ย แต่ก็ไม่รู้แน่ แต่ที่ดีก็คืออย่างน้อยอึออกมาบ้าง ทั้งๆที่ไม่ได้กินอะไรเลย แปลว่าน่าจะมีการเคลื่อนไหวของสิ่งแปลกปลอมในท้อง ลอรี่ก็ลองให้อาหารกระป๋องที่หมอให้มาดู แมดดี้ก็กินได้ไม่อ้วก เย้เย้ หวังว่าแมดดี้จะอึออกมาอีก (ตอนนี้ต้องคอยวิเคราะห์ของเสียตลอด) จะได้ไม่ต้องโดนผ่าพุงกะทิ

สำหรับตัวการของไม่ย่อยนี่ พิจารณาดูระยะเวลาและสถานการณ์แล้วคาดว่าน่าจะเป็นพรมที่รองกรงที่คุณแมดดี้กัดซะยับเยินเมื่อวันเสาร์ เนื่องจากพี่คริสและหลานๆมาที่บ้านกัน อ้อมก็เลยต้องขังแมดดี้ไว้ในกรงเพราะคาซูมิพี่สะใภ้คริสกลัวหมาและเราก็กลัวว่าอเล็กซ์จะออกอาการตาบวมแพ้ขนหมาอีก คุณแมดดี้ก็คงหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่ตัวเดียวในกรงเลยกัดพรมซะยัดเยินและคงกินเข้าไปด้วย เฮ้อ

ปอลอ: เดี๋ยวมาเขียนเรื่องงานวันเกิดรวมมิตรสามคนกับที่พาอเล็กซ์กับคริสไปงานแอร์โชว์ด้วย สงสัยคงได้เขียนตอนอยู่ว่างๆที่นิวยอร์ค

ปอลอ2: คิดถึงบ้านมากกกกกกกกกกก ตอนนี้ใกล้คลั่งแล้ว อยู่ที่บ้านนี้หาความสงบไม่ได้ ขืนต้องอยู่นานกว่านี้คงได้หลุดปากพูดอะไรไม่สมควรจะพูดออกไป ดีที่จะไปนิวยอร์ควันอาทิตย์นี้แล้ว (ถอนหายใจอีกสามเฮือก) พ่อคริสลงมาข้างล่างแล้ว อ้อมขอหลบไปข้างบนดีกว่า