สองหมาหนึ่งแมว
ก่อนที่จะได้ลูกหมาจากลอรี่มาเลี้ยง ขอเล่าถึงหมาแมวที่บ้านนี้มีอยู่แล้วก่อนดีกว่า ตัวแรกนี่ชื่อ Hannah อายุห้าปีกว่าแล้ว พ่อกับแม่คริสได้มาจากฟาร์มเพาะหมา ตอนที่ได้มาแฮนนาห์โตแล้ว แต่เนื่องจากโดนเลี้ยงมาแบบกดขี่นิดหน่อย (ฝรั่งก็ใจร้ายได้เหมือนกันนะ) ก็เลยกลัวมนุษย์ผู้ชาย โดยเฉพาะหนุ่มๆ (เอ ถ้ามีลูกสาวควรเลี้ยงให้กลัวแบบนี้บ้างเหมือนกัน) แฮนนาห์มาอยู่ที่บ้านนี้ได้หลายปีแล้วแต่จนป่านนี้ยังกลัวคริสอยู่เลย ที่สำคัญคือแฮนนาห์จะเห่าเวลาคริสจะเข้าบ้าน แต่เห่าไกลๆเท่านั้นนะ เห่าเสร็จก็ไปซ่อน หรือไม่ถ้าคริสยืนอยู่ใกล้ประตูบ้านแฮนนาห์ก็จะไม่กล้าเข้ามาที่ประตู แต่ถ้ากับผู้หญิงหรือเด็กเนี่ยไม่มีปัญหา
สัตว์เลี้ยงประจำบ้านอีกตัวก็คือเหมียวเหมียว เหมียวเหมียวหลงมาจากไหนก็ไม่รู้ คงเป็นแมวเลี้ยงแล้วโดนเอาปล่อยแถวๆนี้ (นี่ก็อีกตัวอย่างของฝรั่งใจร้าย) มันก็ระเหเร่ร่อนมาจนเจอบ้านนี้ แมรี่แอนก็เลยให้อาหารมัน จากที่ให้อาหารอยู่นอกบ้าน เหมียวเหมียวก็ค่อยๆขยับเข้ามาอยู่ในบ้าน ที่เรียกว่าเหมียวเหมียวก็เพราะมันไม่มีชื่อ เรียกตามเสียงร้องเมี้ยวเมี้ยวของมันเวลามันหิว ชื่อเต็มๆคือ Kitty Meaw Meaw บางทีก็เรียกถึงมันว่าเดอะคิตตี้ บางทีก็เหมียวเหมียว ปกติอ้อมไม่คุ้นกับแมวเท่าไหร่เพราะที่บ้านไม่เคยเลี้ยง ออกจะกลัวๆแมวด้วยซํ้า แต่ตัวนี้ได้ใจอ้อมไปเต็มๆ เพราะมันขี้อ้อนมากๆ แมวทั่วๆไปจะไม่ค่อยเข้ามาคลอเคลียเท่าไหร่ แต่ตัวนี้เดี๋ยวๆก็เข้ามาครางจะขึ้นมานอนบนตักให้เกาคาง พอเกาให้ก็จะส่งเสียง brrrhhhh แบบได้อารมณ์ถูกใจรีแลกซ์สุดๆ
ตอนนี้กิจวัตรประจำวันของอ้อมก็คือ ตื่นเช้ามา (ตื่นเป็นคนแรกทุกเช้า) แฮนนาห์ก็จะตามลงมาให้พาออกไปทำธุระ(เข้าห้องนํ้า)ข้างนอกที่สนามหญ้าที่ห็นในรูปนั่นแหละ ส่วนเหมียวเหมียวที่บางคืนนอนข้างนอก (ยังเป็นแมวรักเสรีอยู่) ก็จะมาส่งเสียงแง้วๆอยู่นอกหน้าต่างครัว จะเข้ามาในบ้าน อ้อมก็จะต้องไปเปิดประตูโรงรถให้หมาออกไปข้างนอก แล้วก็ให้แมวเข้ามาในบ้าน ตักอาหารให้เหมียวเหมียว เสร็จแล้วก็เดินออกไปเอาหนังสือพิมพ์ เอาแฮนนาห์เข้าบ้าน ถึงตอนนี้แฮนนาห์จะตื่นเต้นมากทั้งยกหัวทั้งร้องเพราะถ้าออกไปทำธุระข้างนอกบ้านเนี่ยแฮนนาห์จะได้คุกกี้(ของหมานะ)เป็นรางวัลทุกครั้ง อ้อมก็ต้องเอาคุกกี้ให้กินหนึ่งชิ้นมันจะได้สงบลงหน่อย เสร็จแล้วก็ตักอาหารเม็ดให้เป็นอาหารเช้า
เมื่อสองวันก่อนให้อาหารแฮนนาห์เสร็จ ปรากฏว่ามันก็ยังเดินตามอ้อมอยู่ไม่ไปกิน ก็งงว่าทำไม นึกว่าต้องไปเข้า"ห้องนํ้า"อีกรอบ กำลังจะไปเปิดประตูให้ หันไปดูชามมัน ปรากฏว่าคุณเหมียวเหมียวเธอกำลังกินอาหารของแฮนนาห์อยู่ด้วยความเอร็ดอร่อย (นึกสภาพแมวเขย่งกินฝังหน้าลงไปในชามหมาที่ตั้งอยู่บนยกพื้น) อาหารตัวเองก็กินยังไม่หมด มันคงเบื่อเหมือนกันเนอะ กินอย่างเดียวกันทุกวัน แฮนนาห์เป็นหมาขี้กลัวก็ไม่รู้จะทำยังไง อ้อมก็ต้องไปลากเหมียวเหมียวออกมา แฮนนาห์ถึงยอมไปกินข้าวเช้าของตัวเอง เสร็จแล้วก็แก้แค้นเหมียวเหมียว(ลับหลัง)ด้วยการกินอาหารแมวจนหมด จริงๆปกติแฮนนาห์ก็ชอบแอบกินอาหารแมวอยู่แล้วล่ะ
เรื่องขำอีกอย่างของแฮนนาห์ก็คือเรื่องคุกกี้ที่ได้กินทุกครั้งหลังจากที่ออกไปข้างนอก ปกติมันจะออกตอนเช้าแค่ครั้งเดียวแล้วก็เข้ามากินข้าวที่อ้อมให้ แต่หลังๆ มันจะทำท่าว่าอยากออกอีกรอบ แบบไปยืนอยู่หน้าประตูแล้วหันมาส่งสายตาเว้าวอน แรกๆก็นึกว่ามันคงต้องออกไปทำธุระอีกเพราะครั้งแรกยังไม่เสร็จ แต่เอ๊ มันแค่ออกไปนอกประตูนี่หว่า แล้วก็หันหลังกลับมานั่งจุมปุ๊กรอเข้าบ้านอยู่หน้าประตูเลย ก็ให้มันเข้ามา แหม ร้องจะเอาคุกกี้รอบสองใหญ่เลย ทั้งๆที่ไม่ได้ออกไปข้างนอกจริงๆ ตอนนี้รู้แกวแล้วให้มันออกก่อนกินข้าวรอบเดียวพอ บางทีแฮนนาห์ก็เป็นหนัก คือตัวเองไม่ได้ออกนอกบ้านแต่มีคนเข้ามาในบ้านก็จะออกอาการเอาคุกกี้ด้วย อย่างนี้ไม่รู้จะเรียกว่ามันฉลาดแกมโกงหรือไม่ค่อยจะฉลาดเท่าไหร่ดี
อีกหนึ่งหมาที่ต้องพูดถึงคือสาวแก่ชื่อ Taylor เทย์เลอร์เป็นหมาพันธุ์โดเบอร์แมนของลอรี่ อายุอานามก็ปาเข้าไปสิบเอ็ดปีกว่าแล้วซึ่งก็ถือว่าแก่มากๆสำหรับหมาพันธุ์นี้ ลอรี่จะพาเทย์เลอร์มาที่บ้านทุกวันที่มาทำงานที่บ้าน เทย์เลอร์ก็จะหาจุดที่อุ่นที่สุดในบ้านแล้วนอน ที่เห็นในรูปก็นอนตากแดดอยู่ ถ้าเป็นหน้าหนาวมันก็จะนอนขวาง heater vent ในครัวที่ปล่อยลมร้อนออกมา จริงๆแล้วเทย์เลอร์มีสเวตเตอร์ด้วยนะ
หมาพันธุ์โดเบอร์แมนเนี่ยดูดุ อ้อมยังนึกถึงหมาข้างบ้านน้าภาอยู่เลย ตอนเด็กๆกลัวจะตาย แต่บ้านนี้เคยเลี้ยงโดเบอร์แมนมาแล้วหลายตัว คริสจะบอกเลยว่าโดเบอร์แมนเป็นหมาขี้อ้อนมากๆ และติดคนติดเจ้าของ ซึ่งก็จริง เทย์เลอร์จะชอบให้คนลูบหัวมากๆ วิธีขอความสนใจของมันก็คือมาไถๆหัวกับมือหรือไม่ก็ตัก ถ้าไม่ยอมลูบหัวมัน มันก็จะตื๊อ ไถอีก จะลูบหัวมันแค่พอเป็นพิธีก็ไม่ได้นะ ต้องนานๆหน่อย แล้วค่อยบอกว่าพอ มันก็จะไปหาคนอื่นต่อ พอได้รับความสนใจพอเพียงแล้วถึงค่อยไปหาที่นอน ทีนี้ไม่รู้ว่าเพราะความแก่หรืออะไร เวลานอนเทย์เลอร์มักจะปล่อยระเบิดตดออกมาบ่อยๆ ตอนนี้ที่เขียนบล็อกอยู่เนี่ย มันนอนอยู่ใกล้ๆ อ้อมโดนบอมบ์ไปแล้วหลายรอบ เอิ๊ก เหม็นใช้ได้จริงๆ บางทีมันก็ตดเวลาพ่อแม่คริสเขาก็พามันขึ้นรถออกไปข้างนอกด้วย โอ้โห นึกสภาพโดนรมแก้สได้เลย
พรุ่งนี้ลอรี่จะเอาลูกหมามาที่บ้านค่ะ แล้วจะถ่ายรูปมาให้ดูนะคะ อ้อมกับคริสคงได้เลี้ยงแม้ดเดอลีนตอนกลางเดือนหน้า ได้ฝึกมันเข้าห้องนํ้าสนุก(เหนื่อย)แน่ๆ
6 comments:
ดีจังเลย มีสัตว์เลี้ยงมากมาย
พ่อบอกว่าอ่านที่อ้อมเขียนแล้วสนุกจัง แม่เลยบอกว่าต้องขอบคุณคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ อย่างไรก็ตามจะรอดูลูกหมาตัวใหม่นะ คิดถึงอีกแล้ว
เลี้ยงหมาแมวมากๆ เวลาไม่อยุ่บ้านแล้วจะรุ้สึกว่าไม่น่าเลี้ยงเลย จากน้าแป้น
คุณอ้อมเล่าเรื่องน่ารักดีอ่ะค่ะ อ่านไปก็สงสารเจ้า Hannah ดันกลัวแมวซะนี่ แต่เจ้าเหมียวนี่ก็แสบจริง ๆ ไปจิ๊กอาหารเค้าเฉยเลย
OohiO ka
ว่าจะเขียนถึงอ้อมตั้งแต่เมื่อวานแต่เหนื่อย หมดแรง เพราะเพิ่งกลับมาจากเวียดนาม อยากกินอาหารทุกอย่างที่อ้อมเล่ามา หมา แมว น่ารักดี แต่ถ้าให้เลี้ยงคงไม่เอา ป้องบอกว่าให้เอาหมาที่บ้านไปเลี้ยงด้วยเผื่อเจออากาศหนาวอาการขนร่วงจะได้หายไปหรือไม่ก็หนาวตายไปเลย 555 จะคอยดูลูกหมาที่ลอรี่จะให้อ้อม ว่างๆก็หัดเลี้ยงหมา เลี้ยงแมว ก่อนที่จะเลี้ยงลูกตัวเอง ทุกคนคิดถึงอ้อมและคริสจ๊ะ
หวัดดีจ๊ะอ้อม นึกได้ว่าอ้อมมีบล็อกให้อ่าน เคยเข้ามาอ่านนานแล้ว วันนี้ก็เลยเขียนมาทักทายซะหน่อย คิดถึงนะจ๊ะ เพิ่งโทรไปหาจิ๊บว่าจะนัดเจอกันซะที เพราะตั้งแต่อ้อมไปนู่น เกตุก็ไม่ได้นัดเจอเพื่อนๆเลย (มีบังเอิญเจอกิ๊กทีนึง ก็เมาส์กันใหญ่) ลูกหมาน่ารักมากๆเลย และอ้อมก็เขียนสนุกด้วย อ่านแล้วคิดถึงอ้อมจัง
Post a Comment