Lunch at Potbelly

สองวันที่ผ่านมาคริสไม่ได้ไปทำงานก็เลยไม่ได้อัพเดทบล็อก เพราะว่าให้คริสเขาใช้คอมพ์ แต่ก็ดีอย่างก็คือคริสพาออกไปข้างนอกตลอดเลย เมื่อวันพุธ ไปทานข้าวกลางวันที่ร้านไทยมา ชื่อร้าน Taste of Thailand อุตส่าห์หาร้านไทยในอินเดียน่าจนเจอ จริงๆร้านไทย (แท้ๆ) มีเยอะมากในชิคาโก แต่ขับไปไกลเกิน ก็เลยหาร้านแถวนี้ดีกว่า อ้อมทานผัดไทย คริสสั่งข้าวผัดหมู (เมนูไม่สร้างสรรค์ทั้งคู่ แต่อยากทานก๋วยเตี๋ยวอ่ะ) เจ้าของร้านเป็นสามีภรรยา สามีเป็นคนไทย ภรรยาเป็นอเมริกัน คนเสริฟกับกุ๊กนี่ไม่แน่ใจว่าคนลาวหรือไทยอีสาน ไม่ได้คุยกับเขามาก แต่สั่งอาหารเป็นภาษาไทยบอกเอารสไทยๆ ก็ได้มาเลย อร่อยดี ผัดไทยรสจัดใช้ได้ เผอิญลืมเอากล้องไปด้วยเลยไม่ได้ถ่ายรูปมาอ่ะ :-(

เข้าเรื่องตามหัวข้อดีกว่า เมื่อวาน วันพฤหัส ไม่รู้จะไปไหนดีก็เลยว่าไปมอลล์ดีกว่า ที่ใกล้ที่สุดก็อยู่ที่เมือง Merrillville ห่างไปซักสิบกว่าไมล์ได้ เมื่อวานอากาศไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่ ก็เลยเอาแจ็คเก็ตตัวใหม่มาใส่ โปรดสังเกตว่ากระจกของโรงแรมดีมาก ส่องมุมไหนก็ดูผอมเพรียวดีจริงๆ แต่ดูดีๆกางเกงที่เคยหลวมงี้ฟิตเปรี๊ยะเลย ขับรถไปมอลล์ก็จะผ่านทางแบบนี้เห็นได้ว่าดูเงียบเหงาและทรุดโทรมมาก แถบนี้มีแต่ผู้ใช้แรงงานอยู่ ค่าครองชีพไม่สูง แต่ก็จะไม่มีการพัฒนา ยิ่งถ้าเมือง Gary ที่คริสไปทำงานเนี่ยยิ่งน่ากลัวมากๆ (ติดอันดับ 1 ใน 10 เมืองที่อันตรายที่สุดของอเมริกา) รูปที่เห็นก็คือก่อนเข้าใจกลางเมือง Gary ทางไปมอลล์ต้องเลี้ยวก่อน ให้ไปเดินเล่นใน Gary นี่ไม่เอาเด็ดขาด คริสเลิกงานเสร็จก็ขับออกมาเลยเหมือนกัน ไม่มีแวะ ล็อกรถตลอดด้วย แต่ Merrillville ที่ไปเนี่ยผู้คนเยอะแยะ รถเยอะหน่อย เมืองนี้ไม่น่ากลัว และแถบที่ไปก็เป็นย่านธุรกิจมีแต่ศูนย์การค้า
จอดรถปุ๊บก็ไปหาข้าวกลางวันทานก่อน เล็งร้านนี้ไว้ ชื่อร้าน Potbelly ขายแซนด์วิชเป็นหลัก ประมาณฟาสต์ฟู้ด แต่ดีกว่าเยอะ เวลาสั่งก็บอกว่าจะเอาแซนด์วิชอะไรก่อน อ้อมสั่ง Meatball sandwich ส่วนคริสสั่ง Italian sandwich (ไม่สร้างสรรค์อีกแล้ว พ่อคุณเข้าร้านไหนก็สั่งแต่อิแทเลี่ยน) คนขายเขาก็จะใส่เครื่องตามที่เราออร์เดอร์ในขนมปัง แล้วก็วางบนรางปิ้งขนมปัง มันก็เลื่อนมาโผล่อีกด้านแบบร้อนๆ แล้วเราก็เลือกได้ว่าก็เลือกท็อปปิ้งพวกผักกับมายองเนสว่าใส่อะไรบ้าง ของคริสใส่หมด ของอ้อมมันมีซอส marinara อยู่แล้วก็เลยสั่งแค่ผักกาด หอมใหญ่ และ พริกดองแบบเผ็ด
อันนี้ meat ball sandwich ของอ้อม ของคริสถ่ายไม่ทัน พอนั่งโต๊ะปุ๊บพ่อคุณจ้วงก่อนเลย อร่อยมากๆเพราะมันอุ่นๆอยู่ ขนมปังก็กรอบดี พริกเผ็ดนิดๆ แก้เลี่ยนได้ดีมาก บรรยากาศในร้าน คนเยอะ อ้อมก็รีบๆถ่าย เขินนิดหน่อยเพราะกล้องใหญ่ ควักออกมาถ่ายมากๆก็ประหลาด สังเกตมุมขวาบนของรูป มีชายหนุ่มนั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงบนเวทีด้วย เก๋ดี
ปิดท้ายด้วยรูปคริสยิ้มเผล่ อิ่มแล้วพร้อมไปเดินเล่นเสียตังค์ (ให้อ้อมช็อปปิ้ง) ที่มอลล์
หลังจากนี้ก็ไปเดินเล่นอยู่ซักชั่วโมงได้ อ้อมได้เสื้อแขนกุด หนึ่งตัวกับรองเท้าแตะหนึ่งคู่ ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ใส่ ยังไม่ค่อยอุ่นเท่าไหร่เล้ย จริงๆอยากได้กางเกงห้าส่วนแบบนี้ด้วยแต่มันยังไม่ลดราคา รอต่อไป ช็อปปิ้งที่นี่ ไม่ลดไม่ซื้อค่ะ คิดถึงจตุจักรบ้านเราจริงๆ