Saturday, March 25

David Copperfield

หลังจากป่วยมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ วันนี้เป็นวันแรกที่เพิ่งรู้สึกมีแรงพอจะมาอัพเดทบล็อกได้ จริงๆก็ไม่ได้เจ็บหนัก แค่เป็นไข้หวัดเจ็บคอธรรมดา แต่ดันไม่ได้เอายาแก้อักเสบติดตัวมาด้วย มันก็เลยหายช้า ตอนนี้ก็ยังมีไอๆอยู่บ้าง แต่ก็เกือบหายแล้วล่ะ

แต่ถึงสองสามีภรรยาจะป่วย เราก็ยังลากสังขารสะเงาะสะแงะ ไปดูมายากล David Copperfield มาเมื่อคืนวันพุธจนได้ ไปแบบหนาวๆร้อนๆไข้จะขึ้นดีไม่ขึ้นดีนั่นแหละ ตั๋วใบละตั้ง $50 พลาดได้ยังไง โชว์เริ่มสองทุ่มครึ่ง ก็ไปถึงก่อนสัก 15 นาทีได้ ได้ที่นั่งแถวแรกของชั้นลอยซึ่งไม่ดีเลยเพราะพอนั่งพิงเบาะแล้วมันจะมองไม่เห็นเวทีเพราะติดที่กั้นข้างหน้า ก็เลยต้องนั่งโน้มตัวไปข้างหน้าเอาคางวางบนที่กั้นนั่นแหละตลอดทั้งโชว์เลย แถมพลาดมากที่ไม่ได้เอากล้องไป เพราะนึกว่าเขาคงห้ามถ่ายรูปชัวร์ๆ ปรากฏว่าเขาห้ามแค่วิดีโอกับใช้แฟลชเท่านั้นแหละ ถ่ายธรรมดาได้ เลยอดเลย

ส่วนพวกโชว์ต่างๆก็จะมี ทำตัวทะลุแผ่นเหล็ก หายตัว อะไรประมาณนี้ อันนี้ก็เบสิกทั่วๆไป แต่ก็ชอบตรงที่ตัว David Copperfield เขาไม่เว่อร์แอ็คท่ามาก แต่งตัวก็ธรรมดาๆ แบบกางเกงดำเสื้อเชิ้ตทับเสื้อยืด แล้วก็มีอารมณ์ขันดี โจ๊กกับคนดูไปเรื่อยๆ

ไฮไลต์ของโชว์ก็มีอยู่สามช่วง อันแรกคือเรื่องเลขล็อตเตอรี่ของคุณปู่ของเขา เขาสุ่มเรียกคนดูมาสามคนให้บอกเลขมาคนละสองจำนวน สุดท้ายไอ้เลขที่คนดูเลือกนี่ก็ตรงกับเลขในล็อตเตอรี่สมมุติที่เขาเอาใส่กล่องไว้แล้วตั้งแต่ก่อนเริ่มโชว์ (กล่องแขวนต่องแต่งล็อกกุญแจแน่นหนาอยู่ในอากาศตั้งแต่แรก) แถมตรงกับหมายเลขทะเบียนรถเก่าๆของคุณปู่ซะด้วย

ไฮไลท์ที่สองคือการเอาคนหายตัวไปโผล่ที่ชายหาดเมือง Perth ออสเตรเลีย ก็ทำเป็นเรื่องว่ามีชายหนุ่มที่ไม่ได้เจอพ่อมานานแล้วก็เลยจะพาไปหาพ่อที่นั่น ที่นี่เพื่อความน่าเชื่อถือว่าไม่ได้อัดวิดีโอเตี๊ยมไว้ก่อนก็ต้องมีหลักฐานจากที่นี่ไป David ก็เรียกคนดูขึ้นมาถายรูปโพลารอยด์หมู่ พร้อมเขียนชื่อ แล้วก็ให้อีกคนเขียนชื่อย่อตัวเองไว้ที่แขนของเขา เสร็จแล้วก็หายตัวไปพร้อมกับผู้ชายคนนั้น ไปโผล่ที่ริมหาดในจอวีทีอาร์พร้อมกับโชว์รูปโพลารอยด์และแขนที่มีตัวย่อชื่อของคนดูอยู่ หู ไม่รู้ทำได้ไงเหมือนกัน เสร็จแล้วคุณ David ก็แว้บกลับมาโผล่ท่ามกลางคนดูพร้อมโปรยทรายที่กอบไว้ในมือมาจากชายหาด โห อลังการมาก

ส่วนไฮไลท์สุดท้ายก็คือทำไห้คนดูประมาณ 10 คนหายไปจากบนเวที แล้วก็จบโชว์ เสียดายมากที่นั่งอยู่ชั้นลอยเพราะไม่มีโอกาสได้โดนเลือกแน่ๆ บางตอนเขาก็สุ่มเอาโดยโยนฟริสบี้ บางตอนก็โยนลูกบอลลูกใหญ่ๆเอา มันมาไม่ถึงชั้นบนอ่ะ แต่ส่วนใหญ่ David จะเลือกแต่สาวๆขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับปล่อยมุขทะลึ่งๆเล็กน้อยพองาม

ถามว่าสนุกมั้ยก็สนุกดี จับผิดได้มั้ย จับไม่ได้เลย เนียนมาก คือเราก็รู้มันเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทำได้ยังไง จะบอกว่าเขาคงเตี๊ยมกันไว้ก่อนกับคนดูที่เขาเลือกก็ไม่ใช่ เพราะเคยไปอ่านบล็อกของคนที่โดนสุ่มเลือก เขาก็ไม่รู้มาก่อนจริงๆ ถึงว่าเขาถึงเรียกว่ามายากลเนอะ มันอยู่ที่การลวงตากับการลวงความคิดมากกว่า คุณ David เขาก็เรียกตัวเองว่า illusionist เหมาะดี ฟังดูเก๋กว่า magician

3 comments:

Anonymous said...

อ่านแล้วนะก็อิจฉาน่ะซี่ อยากไปดูด้วยจังก่อนจบขอฝากอะไรหน่อยนะจ๊ะ วันนี้ยังทนได้ทนไปเถิด พรุ่งนี้เกิดทนไม่ได้จะไปหา คิดถึงจังเลย

Anonymous said...

แม่ขา มาหาเลยก็ได้ คิดถึงจะแย่อยู่แล้วเหมือนกัน

Anonymous said...

อ่านเรื่องของอ้อมสนุกดี ชักจะติดแล้วซิเหมือนคอยอ่านสกุลไทยทุกอาทิตย์เลย ฮ่า ฮ่า แต่จะไม่ได้อ่าน 3 วัน เพราะจะไปปัตตานี เพื่อเปิดเซฟของคุณตา แต่ยังไม่รู้ว่าจะกดรหัสถูกหรือเปล่า อ้อมคอยเอาใจช่วยด้วยแล้วกันนะ เหนื่อยมากเลยในการพิมพ์ภาษาไทย แต่คิดว่าถ้าฝึกบ่อยๆคงดีขึ้นนะ. แค่นี้ก่อนนะ ตาลายหมดแล้ว say HI to Christ ,,,give kiss to both of u, miss both of u a lot.....