Buffalo Wild Wings

เมื่อกี้เขียนไว้ยาวมากพิมพ์อยู่ตั้งนานพอจะโหลดรูปดันแฮงค์หายไปหมด เบื่อ MSN มาก เดี๋ยวไปหาโฮสต์ใหม่ดีกว่า เฮ้อ เริ่มใหม่ละกัน อุตส่าห์เซฟกันเหนียวไว้แล้วดันหายไปได้

เมื่อวานคริสกลับบ้านเร็ว ประมาณก่อนเที่ยงได้ กลับมาถึงก็ล้างหน้าล้างตา กินแซนด์วิช (ส่วนเราทำยำมาม่ากินด้วยความโหย) แล้วก็นั่งแหมะที่คอมพิวเตอร์ใช้อินเตอร์เน็ตซักพัก จู่ๆความเหนื่อยก็จู่โจมเธอแบบกระทันหัน อาการก็คือต้องไปนอนทันที ไม่สามารถทำอย่างอื่นได้แล้ว (อาการนี้เคยเห็นมาแล้วบ้าง และไม่เข้าใจทุกครั้งว่ามันเป็นไปได้ยังไง(วะ)) พ่อคุณก็เลยไปนอนที่เตียงแล้วก็แครชหลับไปทันที เราก็เอนหลังบ้านแต่นอนได้ไม่เท่าไหร่ก็ลุกขึ้นมาอาบนํ้าแต่งตัว เพราะคุยกันไว้ว่าจะไปร้านช็อคโกแล็ตกัน เสร็จแล้วก็รอค่ะ รอตามประสาภรรยาที่ดี เออเขาเหนื่อยนะ ตื่นไปทำงานแต่เช้ามืดทุกวัน ก็ปล่อยเขานอนไป .................... สี่ชั่วโมงให้หลัง ปาฏิหารย์มีจริง พ่อคุณตื่นจนได้ ตื่นมาก็เจอเราทำหน้าเฉยๆ (เฉยจริงๆ ไม่ได้โกรธหรืองอนด้วย) แต่คงจะสัมผัสถึงรังสีมาคุที่เราปล่อยออกมารอบตัวได้เลยรีบกุลีกุจอ บอกไปร้านช็อคโกแล็ตกัน น่าสงสารมากอ่ะ เธอตื่นมาแบบงงๆเหนื่อยๆ

ร้านช็อคโกแล็ตที่จะไปเนี่ยอยู่อีกเมืองนึง ห่างจากโรงแรมประมาณ 15 ไมล์ได้ มีคนแนะนำให้ไปแต่เราไม่รู้ชื่อร้านก็เลยลองเสิร์ชหาในกูเกิ้ลดู ก็ได้ร้านชื่อ American Legacy มา ขับไปจนเจอร้านก็รู้ว่าไม่ใช่ร้านที่ตั้งใจจะไปแต่แรกหรอก แต่ร้านนี้ตั้งอยู่ในดาวน์ทาวน์เมือง Valparaiso ซึ่งก็ดูเป็นดาวน์ทาวน์ที่น่ารักดี ก็เลยจอดรถลงเดินเล่นกัน ไปร้านนี้แหละ ดาวน์ทาวน์เมืองนี้ก็ดีจริงๆ สะอาดสะอ้าน มีร้านขายของ กับร้านอาหารดูดีๆอยู่เหมือนกัน ที่สำคัญคือไม่น่ากลัว ไม่มีคนจรจัดติดยาออกมาเดินเพ่นพ่านถึงจะเป็นตอนเย็นแล้ว (ตอนที่อยู่ Montana ไปเดินเล่นที่ดาวน์ทาวน์ Billings วันอาทิตย์ เจอคนมาบัมขอเศษตังค์ไปสองราย เซ็งเลย) ส่วนร้าน American Legacy เนี่ยก็น่ารัก เป็นร้านกิฟท์ช็อป ข้างในขายช็อคโกแล็ตด้วย เจ้าของร้านก็อัธยาศัยดีมาก ยืนคุยกับเราตั้งนาน แถมให้ชิมช็อคโกแล็ตฟรีด้วย ก็เลยต้องอุดหนุนเขาไปตามระเบียบ แต่แพงอ่ะ $19/lb.

ซื้อช็อคโกแล็ตเสร็จก็หาร้านอาหารทานข้าวเย็นกัน ก็มีทั้งร้านอาหารจีน อิตาเลียน สเปน ฝรั่งเศส ให้เลือก ดูหรูมีสกุลทั้งนั้น (ยกเว้นร้านจีนนะ) ผู้คนนั่งดินเนอร์จิบไวน์กันอย่างเก๋ไก๋ (เมืองนี้เป็นเมืองมหา’ลัย ที่ไหนมีการศึกษา ที่นั่นมีความเจริญ และวัฒนธรรม) เราดูเขาแล้วก็ดูสามีเรา (คุณคริสใส่กางเกงยางยืดจัมพ์ข้อเท้า กับรองเท้าแตะทับถุงเท้าค่ะ ชุดนอนอยู่บ้านเราดีๆนี่เอง เกลียดมากเวลาเขาออกไปที่สาธารณะในชุดนี้ แต่พ่อคุณไม่แคร์ เอาความสบายไว้ก่อน) แล้วก็บอกว่าอย่าดีกว่า ไปกินปีกไก่ทอดกันก็ได้ อยากอยู่กินอยู่ก่อนแล้ว ไว้ค่อยมาดินเนอร์ดีๆกันวันหลังนะ (วันที่ยูแต่งตัวดีกว่านี้นิ้ดนึง) สรุปก็เลยไปทานที่ร้าน Buffalo Wild Wings ซึ่งเป็นร้านแฟรนไชส์ กึ่งสปอร์ตบาร์ธรรมดาๆ ขายไก่ทอดเป็นหลัก Buffalo wings ที่นี่ก็คล้ายกับปีกไก่ที่มากับพิซซ่าที่บ้านเรา แต่ของเขาจะทอดจนกรอบแล้วก็ราดซอสเปรี้ยวๆเผ็ดๆ ร้านนี้ก็มีซอสให้เลือก 12 อย่างตั้งแต่ไม่เผ็ดจนเผ็ดสุด–ีน เราก็ซ่ามาก โอ๊ยไอ้เผ็ดสุดของอเมริกันมันจะขนาดไหนกัน สาวไทยอย่างเรารับได้อยู่แล้ว สั่งปีกไก่ไปหกปีกราดซอสชื่อ Blazin’ ที่เผ็ดสุดมา กับเฟรนช์ฟรายราดชีส ส่วนคริสสั่ง chicken wrap ปีกแรกกินไป เออเผ็ดดี แซ่บๆหย่อยๆ ปีกที่สองนํ้ามูกเริ่มมา ต้องทานฟรายแกล้ม ปีกที่สามโค้กแก้วยักษ์หมดไปเรียบร้อย ปีกที่สี่ต้องหยุดค่ะ นํ้าตาเริ่มคลอ หันไปกินฟรายจนหมดกับโค้กอีกแก้ว (ปกติกินกระป๋องนึงยังไม่เคยหมดเล้ย) จุกแอ้กเลย แต่ยังเก็บที่เหลือกลับมานะ กะว่าเย็นนี้จะทานกับข้าว
ถ้าดูในรูปก็จะเห็นว่าปีกไก่ที่เราดูดเรียบร้อยแล้วเนี่ยเป็นยังไง เวลาเรากินเนี่ย หมาร้องไห้ค่ะ