Friday, January 4

เรื่องเล่าจากซาอุ (ตอนที่ 2): เที่ยวตลาด Batah

รีบมาเขียนก่อนที่จะต้องไปตรวจการบ้านกองพะเนินค่ะ จริงๆไปที่ตลาด(ที่นี่เรียกว่า souk) นี้มาหลายอาทิตย์แล้ว ตลาด Batah อยู่ในตัวเมืองริยาด เป็นตลาดห้องแถวที่ใหญ่มากๆ มีหลายบล็อค ขายสินค้าต่างๆกันไปตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบนั่นแหละ เป็นตลาดขายส่งด้วย น่าจะเหมือนประตูน้ำบ้านเรา

ตอนที่ไปนั่นเดินได้แค่ส่วนเล็กๆของตลาดเท่านั้น ผู้คนมากมายดีค่ะ ส่วนใหญ่คนขายของจะเป็นต่างชาติ ทั้งอินเดีย ปากี บังกลาเทศ มีตลาดฟิลิปปินส์ด้วย แต่ไม่ได้ไป พี่คนไทยที่ได้รู้จักที่นี่เขาบอกว่าแต่ก่อนตลาด Batah นี้คนไทยยึดครองเกือบครึ่ง แต่หลังจากกรณีเพชรซาอุ คนงานไทยน้อยลงมาก ตอนนี้ก็เลยเป็นชาติอื่นๆไปแทน แรงงานหลักก็เป็นฟิลิปปินโนซะส่วนใหญ่ (ไอ้เราก็ดันหน้าเหมือนน้องปิน เดี๋ยววันหลังค่อยเขียนเรื่องนี้) แหม เราเลยอดทานของไทยเลย ของชำไทยๆหาไม่ค่อยได้ค่ะ

ลองดูรูปดีกว่า ไม่ได้ถ่ายมามากเลย เพราะไม่ค่อยอยากพกกล้องไปไหนมาไหน บางที่ห้ามถ่ายรูปด้วย เพราะกลัวไปถ่ายติดหน้าสาวซาอุเข้า

Photobucket
ตลาดห้องแถว มีซอกซอยให้เดินระหว่างตึก


Photobucket
น้องแมวในตรอก


แวะร้านขายเครื่องเทศกับถั่ว (อาบังขายถั่ว อิอิ)

Photobucket
ได้ถั่วมาทานเล่นอร่อยดี ถูกกว่าซื้อในซุปเปอร์มาร์เก็ตมาก


ไม่ได้ซื้ออะไรอย่างอื่นเลยค่ะ คุณภาพของที่ขายไม่ดีเลย ที่น่าซื้อที่สุดก็คงจะเป็นทอง ทองที่นี่ราคาไม่แพง น่าจะใกล้กับบ้านเรา แล้วฝีมือช่างก็ดี งานสวย ไม่ได้ถ่ายรูปตลาดทองมาให้ดูค่ะ ไม่กล้า เหะเหะ ตอนที่อยู่ในร้านทองร้านนึงเจ้าของร้านก็จะไปตีกับแขกอีกคนซะงั้น เลยต้องรีบเดินออกมากลัวโดนลูกหลง

ก่อนออกจากบาตะห์ก็แวะซื้อน้ำอ้อยสดทานค่ะ แก้วละ 2 riyals ก็ประมาณ 20 บาทบ้านเรา ยืนดูเขาทำอยู่ก็ว่าสะอาดดีเลยกล้าทานค่ะ ถ้าไม่ท้องก็คงไม่คิดมากหรอกแต่นี่ท้องอยู่ก็ไม่กล้าเสี่ยงค่ะ หวานเย็นชื่่นใจดี

Photobucket



ออกจากบาตาห์มา ได้ไปแวะซื้อปลาที่ตลาดปลา ตลาดไม่ใหญ่มาก กลิ่นก็นะ ตลบอบอวลตามแบบตลาดปลา ปลาที่นี่สดใช้ได้ ราคาไก็ไม่แพง ได้ปลาทูตัวไม่ใหญ่นักมาโลนึง โลละ 5 riyals เอง กับจาระเม็ดขาวมาสองตัว ซื้อเสร็จเขาจะมีคนมาคอยรอล้างควักไส้ทำความสะอาดให้ค่ะ เสียค่าล้างปลาเพิ่มอีกโลละ 3 riyals ก็โอเค ดีกว่ามาทำเองเพราะทำไม่เป็น ฮ่าๆ แค่ทอดปลาทานในบ้านคริสก็เหม็นจะแย่แล้ว วันนั้นทอดจาระเม็ดทานเลยสองตัว ทำน้ำปลาพริกแกล้มด้วย โอ้ว์ อร่อย เพราะไม่ได้ทานมานานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากๆ

Photobucket


ไปก่อนล่ะค่า วันหลังมาเขียนใหม่ เหลืออีกหลายเรื่องที่อยากเขียนเลย

ปล. สกุลเงินที่นี่เรียกว่า riyal ค่าเงินคงที่ 3.75 riyal = 1 US. dollar อ้อมคิดง่ายๆก็ 1 riyal = 10 บาท

6 comments:

Anonymous said...

ตลาดดูคล้ายบ้านเรามากๆ
ปลาก็น่ากินเนอะ

Kun-li-ko said...

อาจารย์อ้อมคัมแบ็ค ดีจังได้เห็นรูปบ้านเมืองเค้าเยอะแยะเลย ถ่ายจากกล้องใหม่รึเปล่าเนี่ย ภาพสวยมากโดยเฉพาะรูปเจ้าเหมียว คิดถึงจ้า

Unknown said...

เห็นเค้าทำน้ำอ้อยแล้วนึกถึงที่ท่าพระจันทร์สมัยเรียนจะมีแม่ค้ามาขายหน้าท่าน้ำ เค้าก็จะเรียกลูกค้าทำเสียงแบบว่า "น้ำ อ๊อยยยย...จ้า น้ำโอ๊ยยย..." ทำเสียงเสียวจนคนซื้อคิดไปไกลเลย อิอิ แต่ที่ต้องคิดถึงต่อคือห้องน้ำ เพื่อนๆที่กินด้วยกันถึงจังหวัดโค"ราด" กันทุกคน ยกเว้นเราท่าทางจะอึดกว่าเพื่อน อยากเห็นรูปพี่อ้อมในชุดริยาบอีก เอามาให้ดูอีกนะคะ

Anonymous said...

ได้กลิ่นกระเทียมคลุ้งไปหมดก็น่าเห็นใจคริสเนอะ

maylada said...

ว้าว วางรูปได้เก๋มากกก เข้าขั้นปรมาจารย์แล้ววว

JC together said...

เห็นตลาดแล้วน่าสนุก อยากไปเดินเล่นหาของทาน ฮ่าๆ ปลาทอดรูปสุดท้ายเล่นเอาน้ำลายไหล สบายดีนะคะคุณอ้อม