Friday, January 18

เรื่องเล่าจากซาอุ (ตอนที่ 3): อยู่ compound (ที่ไม่ค่อยจะดี) เป็นอย่างไร

ชาวต่างชาติที่อาศัยอยู่ในริยาดส่วนใหญ่จะอยู่กันใน compound นะคะ คอมพาวนด์ก็จะมีรั้วรอบขอบชิด มีการรักษาความปลอดภัยเป็นอย่างดี คือเรียกได้ว่ามียามถือปืนกลปืนยาวคอยเช็คดูรถทุกคันที่ผ่านเข้าออกนั่นแหละ ถ้าไม่ได้อยู่ในคอมพาวนด์นั้นก็ต้องมีการแลกบัตรก่อนถึงจะเข้าไปได้ แถมยามต้องได้รับการแจ้งล่วงหน้าด้วยว่าจะมีใครมาหาใครที่บ้านหลังไหน

คอมพาวนด์ที่อ้อมกับคริสอยู่นี่ชื่อว่า Al Yamama I อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของตัวเมืองริยาด ก็ไม่ได้ไกลจากตัวเมืองมาก ขับรถไปทำงานในเมืองก็ประมาณ 15-20 นาทีถ้ารถไม่ติด หรือไปช็อปปิ้งกลางเมืองก็ประมาณ 20-30 นาที

คนที่อยู่ที่คอมพาวนด์นี่ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ทำงานที่เดียวกับอ้อมกับคริส ก็เลยมีทั้งคนต่างชาติและซาอุปะปนกันไป ซึ่งตรงนี้แหละมันทำให้คอมพาวนด์นี้ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก โดยทั่วๆไปคอมพาวนด์ทั้งหลายจะมีแต่ต่างชาติ ซึ่งก็หมายถึงว่าพอเรากลับบ้านเข้าไปในคอมพาวนด์แล้วเนี่ย เรามีอิสระ ไม่ต้องทำตามกฎซาอุที่ให้ผู้หญิงคลุมตัวคลุมผม บริการสาธารณะก็แยกหญิงชายออกจากกัน แต่ที่ Al Yamama I นี่ไม่งั้นสิคะ หน้าบ้านก็ซาอุ หลังบ้านก็ซาอุ เพราะงั้นอ้อมจะออกไปเดินหน้าบ้านทีก็ต้องควัก abaya ออกมาใส่ สระว่ายน้ำที่ออกกำลังอะไรทั้งหลายก็ไม่เปิดให้ผู้หญิงเข้าไปใช้ได้ด้วยข้ออ้างที่ว่าไม่มีผู้หญิงมานั่งเฝ้าให้ คือถ้าวันไหนเปิด ผู้ชายเข้าได้เท่านั้น ถ้าผู้หญิงจะใช้ก็ต้องรอวันที่เปิดให้ผู้หญิงเท่านั้น ซึ่งก็ไม่ได้เปิดให้ผู้หญิงใช้มานานสองสามปีแล้วมั้ง แถมที่นี่ก็เรียกว่าไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควร เนื่องจากสถานที่ทำงานของอ้อมเอง (ของรัฐบาลซาอุนี่แหละ) เซ็นสัญญาเช่าคอมพาวนด์แต่ไม่ได้จ้างเจ้าของคอมพาวนด์ให้ดูแลด้วยเนื่องจากแพง ก็เลยจ้างคนมาทำเอง ก็เลยห่วยสิคะ สระว่ายน้ำก็ไม่ได้มีการดูแล ร้านอาหารที่สปอร์ตคลับก็ปิดไป มีซุปเปอร์มาร์เก็ตเล็กๆอยู่ที่นึง ตอนแรกที่มาก็ยังเปิดตลอดเวลาไม่ปิดช่วงสวด ตอนนี้ปิดช่วงสวดด้วยแล้ว ฮ่วย

ดูรูปบ้านก่อนดีกว่าเดี๋ยวบ่นต่อ

Photobucket


Photobucket


Photobucket


Photobucket


Photobucket


จริงๆก็พอใจกับตัวบ้าน(เรียกว่าวิลล่า)นะคะ กว้างขวางใช้ได้เลย สองห้องนอนสองห้องน้ำ มีเฟอร์นิเจอร์พร้อม มีเครื่องซักผ้าเครื่องปั่นผ้าให้เสร็จสรรพ ครัวก็ใหญ่ อยู่สบายๆ จนกระทั่งได้ไปเห็นคอมพาวนด์อื่นๆนี่แหละ ถึงได้รู้ว่าไอ้ที่เราอยู่นี่มันลูกเมียน้อยนี่หว่า เช่น ที่ Al Yamama II รั้วติดกันเนี่ย การรักษาความปลอดภัยก็ดีกว่า สภาพทั่วๆไปก็ดีกว่ามาก หน้าบ้านแต่ละบ้านมีสวนสวยงาม (ไม่ใช่ต้นไม้โทรมๆอย่างหน้าบ้านเรา) สระว่ายน้ำอย่างใหญ่ มีร้านอาหารอย่างดี ที่สำคัญมีกิจกรรมให้เด็กๆมากมายค่ะ จะพ่อจะแม่ก็พาเด็กๆไปเรียนนู่นเรียนนี่เสริมความรู้ได้ทั้งนั้น อยู่ในนั้นไม่ต้องคลุมตัวคลุมผม อยากใส่อะไรก็ใส่ ได้ไปเยี่ยมพี่คนไทยที่อีกคอมพาวนด์นึง หูว์ ดีกว่าอีก มีโรงเรียนอินเตอร์อยู่รั้วติดกัน มีวารสารของตัวเองบอกข่าว แจ้งกิจกรรมเด็กๆ เรียกว่าเหมาะมากๆสำหรับครอบครัว อยู่ที่นี่เน้นครอบครัวเป็นหลักค่ะ คนโสดๆจะไม่ได้อยู่คอมพาวนด์แบบนี้หรอก

เฮ้อ พูดไปก็หาว่าบ่น ที่อยู่ที่มีก็ใช่ว่าไม่ดี แต่ก็ขอบ่นล่ะค่ะ กลับบ้านจากทำงานเหนื่อยๆทั้งทีก็อยากผ่อนคลายเป็นตัวของตัวเองจริงๆ แต่อยู่ใน Al Yamama I นี่มันทำไม่ได้นะ ที่เซ็งมากกว่าคือเรื่อง facilities ทั้งหลายที่มันน่าจะดีกว่านี้ คิดดูละกันว่าอยู่ที่ซาอุไม่มีอะไรอย่างอื่นให้ทำ โรงหนังก็ไม่มี ร้านกาแฟส่วนใหญ่ก็ไม่มีที่ให้ผู้หญิงนั่ง มีแต่ห้างให้เดินช็อปปิ้ง ถ้าเราหากิจกรรมอะไรทำได้ในคอมพาวนด์นี่ก็ดีกว่าออกไปเดินห้างมากๆ นี่อ้อมอยากไปเดินออกกำลังบนสายพานในยิมกับคริสก็ทำไม่ได้ จะไปว่ายน้ำก็ว่ายไม่ได้ ที่สำคัญก็คือหลังคลอดอ้อมจะกลับไปทำงานก็ต้องฝากเจดไว้กับ daycare ที่นี่ ยังไม่ได้ไปดูเองเลย คิดว่าก็น่าจะโอเคแต่ปัญหาก็คือนางพยาบาลดันไม่พูดภาษาอังกฤษ กลัวเวลามีปัญหาแล้วจะพูดกันไม่รู้เรื่องนี่แหละ

แต่....ตอนนี้ก็มีข่าวลือแพร่สะพัดอยู่ว่าทุกคนอาจจะต้องย้ายออกจากที่นี่ค่ะ เพราะสัญญาเช่าจะหมดในเดือนมิถุนา แถมเจ้าของที่ก็อยากได้ที่คืนจะแย่อยู่แล้วเพราะมันโทรมลงไปมากๆ (อย่างว่าให้ซาอุอยู่ซาอุดูแลก็อาจเป็นเช่นนี้ได้น่ะแหละ) ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็ลุ้นกันล่ะค่ะว่าเขาจะย้ายเราไปอยู่ที่ไหน ถ้าต้องย้ายบ้านช่วงเดือนพฤษภาคงสนุกน่าดู กำหนดอ้อมคลอดพอดี ฮ่ะๆๆ

3 comments:

Anonymous said...

เรื่องที่อยู่นี่สำคัญจริงๆ

Anonymous said...

อ่านแล้วก็เขียนต่อไม่ถูก

Unknown said...

ถ้าหมดสัญยาเช่าจริงๆแล้วต้องย้ายก็ขอให้พี่อ้อมโชคดีได้ย้ายไปอยู่คอมพาวด์ที่ดีกว่านะคะ สาธุ...

ตอนนี้ต้องอย่าเครียด ทำใจให้ซำบายเน้อ น้องเจดจะได้แฮ้ปปี้ตามเนาะ ไปไหนไม่สะดวกก็เข้าครัวทำของอร่อยๆหม่ำดีกว่า ครัวที่วิลล่านี่ใหญ่เบ้อเริ่มเทิ้มเลยเนาะพี่อ้อม