Saturday, December 8

รายงานตัวจากซาอุค่ะ

มาแล้วค่ะ หายไปเดือนกว่าๆ ตอนนี้ชีวิตลงตัวขึ้นมานิดนึง เลยได้โอกาสแว่บมาเขียนบล็อก

มาถึง Riyadh ตั้งแต่วันที่ 8 เดือนที่แล้ว เริ่มสอนตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้วแต่ไปทำงานตั้งแต่วันที่สองที่มาถึงแล้วค่ะ งานก็ยุ่งดีใช้ได้เพราะต้องสอนอาทิตย์ละ 21 ชม. ก็วันละ 4-5 ชม. อยู่เมืองไทยสอนแค่ 12 ชม.เอง แถมเวลาทำงานที่นี่เริ่มตั้งแต่ 7:30 แต่เลิกงานตอน 13:30 นะ ส่วนคริสนี่หนักเลยสอนอาทิตย์ละ 35 ชม. วันละ 6 ชม. แถมสอนภาคค่ำอีกอาทิตย์ละสองวัน เนื่องจากต้องตื่นเช้า พอกลับถึงบ้านตอนบ่ายๆก็สลบกันทั้งคู่ค่ะ หมดแรงจริงๆ ต้องงีบกันสักชม.สองชม. ตื่นมาหาข้าวเย็นทาน แล้วก็เตรียมสอนก่อนเข้านอน เหนื่อยมากๆ

ตอนนี้ชีวิตยังไม่ลงตัวเท่าไหร่เพราะยังไม่มีรถของตัวเอง กะว่าน่าจะซื้อได้ภายในอาทิตย์หน้า มีรถแล้วก็คงไปไหนมาไหนสะดวกขึ้น ไม่ต้องรบกวนรอคนอื่นเหมือนตอนนี้

เนื่องจากอินเตอร์เน็ตที่บ้านยังไม่ดีเท่าไหร่ค่ะ โหลดรูปไม่ได้เสียที วันนี้เลยยังไม่มีรูปให้ดู จริงๆก็ยังไม่ได้ถ่ายรูปที่ไหนมากเท่าไหร่ เอาไว้มีเวลาเมื่อไหร่จะทำเป็น scoop เรื่องชีวิตและวัฒนธรรมของที่นี่มาให้อ่านเป็นตอนๆไปค่ะ พร้อมกับรูปพุงโย้ๆ อิอิ

3 comments:

JC together said...

คุณอ้อมสบายดีนะคะ ดีใจจังมาอัพเดทให้หายคิดถึงบร็อกหน่อยนึง
ถึงจะไม่มีรูปแต่ก็โอเคล่ะค่ะ อ่านจากที่เขียนทำงานเยอะจริงๆ เลย แต่เรื่องอาหารคงสบายๆ ได้ทานน้ำพริกปลาทูด้วย ถึงแม้จะไม่มีหมู แต่มีปลาทู ของชอบเจเหมือนกัน นี่อ่านที่อังเคิ่ลแซมแล้วคุยที่บร็อกคุณอ้อมต่อ ฮ่าๆ

อยากเห็นวัฒนธรรมทางแถบนั้นเหมือนกัน อัพเดทลงรูปได้เมื่อไหร่ก็คงจะได้ดูรูปแปลกๆ
ทางแถบนั้นเนอะ

ขอให้ได้รถเร็วๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ อ้อ...อยากเห็นรูปท้องโตด้วย เหะเหะ

Ok said...

โห้.....คุณอ้อมห่างหายจากการเขียนไปนาน..แต่ก็เข้าใจค่ะด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องทำ...ยังงัยหาเวลามาอัพบล็อกบ่อยๆ ให้หายคิดถึงน่ะค่ะ...จะรอค่ะ....รักษาสุขภาพน่ะค่ะ

Anonymous said...

ทำงานเยอะๆดีออกนะพี่อ้อม งานสอนคงไม่เครียดใช่ไหม?
ชม.ทำงานก็ดี ทำเช้าเลิกบ่าย