Florida Trip: Days 1-2

กลับมาอัพเดทบล็อกตามคำเรียกร้องของแควนๆแล้วจ้า (จริงๆมีแค่ลูกศิษย์คนเดียวแหละที่อุตส่าห์เขียนอีเมลมาบอกให้อัพบล็อกเสียที) อ่ะ ทำตามคำขอก็ด้าย กลับมาถึงบ้านตั้งแต่คืนวันศุกร์แล้ว แต่ต้องย่อรูปโหลดรูปลงเน็ตก่อน แถมลุงกับป้าอย่างคริสและอ้อมก็ยังเมื่อยและปวดตัวปวดขาร้องโอดโอยกันระงมจากการไปตะลุย Disneyworld มาตั้งแต่วันพฤหัส

12/03/06 Day 1: เริ่มออกเดินทางเช้าวันอาทิตย์ตั้งแต่ 8 โมงครึ่ง เส้นทางก็คือขับลงใต้ออกจากโอไฮโอผ่าน West Verginia, Virginia, North Carolina, South Carolina แล้วก็เข้า Florida ระยะทางเกือบพันไมล์ ก็ออกเดินทางกันแบบเหนื่อยๆทั้งคู่ อ้อมต้องนั่งอัดยาดมตราโป๊ยเซียนเอายาดมอุดจมูกเป็นคนขับรถแท็กซี่กทม.ตลอดทางเพราะทั้งเพลียและออกอาการเมารถนิดๆโดยเฉพาะช่วงที่ขับผ่าน West Virginia กับ Virginia ที่เป็นทางผ่านเขา จริงๆวิวช่วงนั้นสวยใช้ได้เลย แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมา

วันแรกนี่ คริสขับไปได้หกร้อยกว่าไมล์ แวะพักที่โรงแรม Sleep Inn ใน South Carolina โรงแรมก็โอเค แต่ดันได้ห้องด้านติดกับไฮเวย์ เสียงรถวิ่งกันโครมคราม แต่ก็หลับได้อยู่ดีเพราะเพลียกันทั้งคู่ อ้อ วันนั้นทั้งวันทางแต่อาหารขยะ เช้าทานเบรคฟาสต์มัฟฟินของแม็คโดนัลด์ กลางวันทานวอปเปอร์ของเบอร์เกอร์คิง เย็นทานไก่ทอดเคเอ็ฟซี แหวะ ท้องไส้งี้ปั่นป่วนไปหมด ไม่ได้ทานจั๊งค์ฟู้ดติดๆกันแบบนี้มานานแล้ว เวลาเดินทาง road trip มันเสียตรงเรื่องอาหารนี่แหละ ยิ่งถ้าต้องการขับทำเวลานี่ยิ่งเลือกมากไม่ได้ แหลกด่วนไว้ก่อน

12/04/06 Day 2: ตื่นกันสายเลย กว่าจะออกจากโรงแรมก็สิบโมงได้ ทานข้าวเช้ากันที่ Waffle House ซึ่งเป็นร้านอาหารสไตล์ diner ทำแต่อาหารง่ายๆและเลี่ยนๆ อ้อมอยากทานผลไม้มากๆแต่เมนูเขาก็ไม่มี ต้องกล้ำกลืนกระเดือกวอฟเฟิลลงไป จริงๆยังเลี่ยนจั๊งค์ฟู้ดที่ทานวันก่อนหน้านั้นอยู่

ขับกันไปเรื่อยๆก็ถึง Orlando, Florida เข้าเช็คอินที่โรงแรม Wingate Inn ตอนสามโมงได้มั้ง ไม่ถึงกับเพลียกันมาก ก็เลยนั่งๆนอนๆดูทีวี ใช้อินเตอร์เน็ตกันไปเรื่อยเปื่อย อ้อมก็อ่านๆ guidebook ที่โรงแรมให้มาดูว่าจะออกไปทานข้าวเย็นกันที่ไหนดี ไม่เอาอาหารแดกด่วนและพวกร้านอาหารที่เป็น chain restaurant ทั้งหลายเด็ดขาด เจอร้าน yakiniku บาร์บีคิวเกาหลีที่อยู่ในแถบดาวน์ทาวน์ร้านนึง ก็เลยลงกูเกิ้ลดูในอินเตอร์เน็ต อ่านดูรีวิวบอกว่าดีมากๆ ก็เลยขับรถไปทานกัน คิดไม่ผิดเลยค่ะ อาหารอร่อยมากๆ ร้านดูเก่าๆหน่อย ตั้งอยู่แถบย่านเอเชียของตัวเมืองออร์แลนโด้ ใกล้ๆกันมีร้านขายของชำ ร้านอาหารเวียดนาม ร้านฝังเข็มจีนด้วย (นี่แหละน้า'สเน่ห์' หรือข้อดีของเมืองใหญ่ๆ ผู้คนหลากหลายดี)

ไปถึงเป็นโต๊ะแรกของเย็นนั้นเลย สั่ง bulgogi กับลิ้นวัวมาย่างที่เตา อาหารแพงพอสมควรแต่เยอะมากๆ ประมาณว่าควรทานกันสามสี่คนเป็นอย่างต่ำ แต่อ้อมกับคริสก็ไม่หวั่น สามารถจัดการจนเกือบหมดได้

เปิดฉากด้วยเบียร์เย็นๆรสละมุน

เครื่องเคียงเริ่มมา มิโซกับกระเทียม

กิมจิที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยทานมา น่าจะโฮมเมด

เครื่องเคียงอื่นๆ อร่อยทู้กอย่างเลย

คริสสั่ง mandoo เกี๊ยวทอดมาด้วย

เริ่มบรรเลง ชิ้นบางๆคือลิ้นวัว บุลโกกิอยู่อีกฝั่ง น้ำหมักเขาอร่อยสุดๆ

บรรเลงเพลงตะเกียบคีบๆจิ้มๆ

สภาพเตาหลังผ่านศึก เกรอะกรังมาก

กระดาษรองจานเลอะเทอะไปเล็กน้อย อยากทานแบบนี้อีกสักสี่ห้ามื้อ

ทานเสร็จก็แทบจะคลานกันไปที่รถ กลับโรงแรมนอนค่ะ