Hawaii Trip: Part 6

วันที่แปด: วันนี้วันที่ 30 มิถุนาเป็นวันเกิดคริส (อายุ 38 แล้วค่า) อ้อมไม่มีอะไรจะให้นอกจากการ์ดที่ลักลอบซื้อมาตอนไปออกบูธที่แอครอน (ก็อ้อมขับรถไปไหนมาไหนเองก็ไม่ได้ ไปไหนก็ต้องไปกับคริสตลอด มันจะหาเวลาไปซื้อของขวัญได้ไง) ตื่นมาแฮ้ปปี้เบิร์ธเสร็จก็ต้องเอารถเช่าไปคืน ก่อนคืนก็ต้องเติมน้ำมันกลับให้เต็มถังซะก่อน ไม่งั้นโดนชาร์จแพงหูฉี่แน่นอน ก็เลยไปที่ปั๊มใกล้ๆอพาร์ทเม้นท์เก่าคริส เห็นป้ายร้านนี้ชอบมีข้อความฮาๆ เลยถ่ายรูปมาให้ดูกัน
คืนรถเสร็จก็นั่งรถ shuttle ของบริษัทรถเช่ากลับโรงแรม ไม่รู้ว่ามีบริการนี้นะเนี่ย ไม่งั้นตอนไปเอารถคงไม่ต้องเดินไปให้เหนื่อยเหงื่อแตกพลั่กขนาดนั้น จากนั้นก็หาอะไรทานกันแบบไม่หนักมากเพราะคืนนี้กะไปหาร้านอาหารในโรงแรมริมหาดนั่งดูพระอาทิตย์ตกฉลองวันเกิดคริสกัน ก็เลยไปทานอาหารเวียดนาม สั่งแค่นี้มาแบ่งกันทาน อิ่มแบบเบาๆ สบายพุงจริงๆอ้อมตื่นเช้ามาก็ทานอะไรไปหน่อยนึงแล้วตอนรอคริสตื่น อันนี้คือโพเกที่ซื้อมาตั้งแต่ไป Foodland เป็นปลาทูน่าดิบคลุกซอส ไว้ทานกับข้าว แต่วันนั้นอ้อมดันทานเปล่าๆตอนเช้า (ผลก็คือวันนั้นเข้าห้องน้ำไปสามรอบได้ เพราะซื้อมาหลายวันแล้ว)
ทานข้าวกลางวันเสร็จก็เดินไป The Wall ให้คริสได้ออกไป boogie board ตอนเย็นก็กลับห้องอาบน้ำแต่งตัวไปดินเนอร์ ตอนแรกกะจะไป Duke's ที่เป็นบาร์/ร้านอาหารริมทะเลของโรงแรม Outrigger แต่ไปถึงคนประมาณล้านห้าได้แออัดมากๆ ไม่มีโต๊ะนั่ง ก็เลยต้องไปที่ๆแพงกว่า คือ Banyan Court ของโรงแรม Sheraton Moana Surfrider โรงแรมนี้เป็นโรงแรมเก่า สวยสง่ามากๆ (เสียดายที่ตอนนี้ไวกิกิมันแออัดไปหมด ตัวโรงแรมเลยไม่โดดเด่นเท่าที่ควร) ไปถึงก็พระอาทิตย์ใกล้ตกพอดี แต่รูปข้างล่างนี้อ้อมต้องออกไปถ่ายที่หาด จริงๆ จากหาดก็ไม่เห็นพระอาทิตย์ตกด้วย ทางที่ดีที่สุดในการดูพระอาทิตย์ตกคือออกเรือไปดินเนอร์ แต่แพงมากค่ะ cannot afford อย่างแรง (คิดเหมือนกันว่าจะทำ แต่คิดไปคิดมาเอาเงินไปกินยากินิกุดีๆดีกว่า ก็เลยไปกินที่ Gyu-Kaku แทน บรรยากาศโรแมนตก โรแมนติกอะไรไม่สนค่ะ)
สั่งเครื่องดื่ม สั่งอาหารเสร็จ อ้อมก็อยากทำเซอร์ไพรส์คริสนิดหน่อย ก็เลยทำทีว่าจะไปเข้าห้องน้ำแต่ไปแอบขอบ๋อยว่าให้ช่วยเอาเค้กมาให้หน่อย วันนี้วันเกิดสามี ตอนแรกเขาก็บอกว่า ไม่มีเค้กหรอก เทียนก็ไม่มี ก็เลยหันไปถามบ๋อยอีกคนที่ทำท่าคิดแป๊บนึงแล้วก็บอกว่า เอาเป็นคัพเค้กได้มั้ย อ้อมก็โอเค ยังไงก็ได้ ปรากฏว่าคุณบ๋อยทั้งสองหายไปนานมากจนอ้อมกับคริสทานแซนด์วิชที่สั่งมาเสร็จไปแล้ว อ้อมก็เลยลุกไปตามอีก ถามบ๋อยอีกคนว่าเนี่ยขอไปยังงี้ ยังไม่เห็นมาเลย เขาก็บอก โหย ทำให้ไม่ได้หรอก ปรากฏว่าคุยๆกันอยู่บ๋อยสองคนแรกเดินมาพอดีพร้อมด้วยเค้กบนจานกระเบื้องอย่างสวย คาดว่าเอามาจากห้องอาหาร(โคตรหรู)ในโรงแรม เราก็โอเคเลย ดีใจมากๆ สักพักเขาก็เอาเค้กมาให้คริสที่โต๊ะ แต่ไม่มีร้องเพลงนะ คริสบอกว่าไม่ต้องร้อง คุณบ๋อยก็เป็นผู้ชายต้องรักษาฟอร์มอยู่แล้วก็เลยบอกไม่ร้องหรอก แล้วก็จุดเทียนให้ ไม่รู้อุตส่าห์ไปหาเทียนมาจากไหน พอเช็คบิลมาไม่มีค่าเค้ก อ้อมก็เลยติ๊ปไปหนักมาก พร้อมกับเขียนแต๊งกิ้วที่บิลอีกที คริสบอกเค้กอร่อย เป็นลาวาเค้กแบบตัดแล้วช็อกโกแล็ตข้างในเยิ้มออกมา ไม่ใช่คัพเค้กทั่วๆไปนะจ๊ะ สมกับเป็นโรงแรมห้าดาวจริงๆ

---จบวันที่แปด---

วันที่เก้า: เริ่มเศร้าเพราะใกล้กลับแล้ว แต่ก็คิดได้ว่าให้มาเที่ยวอีกคงไม่มาแล้วล่ะ เพราะพอแล้ว แต่ถ้าให้อ้อมมาอยู่เลยนี่เอานะ ชอบอยู่แต่ไม่ชอบเป็นนักท่องเที่ยวที่นี่ แต่ให้มาอยู่จริงๆคงไม่ไหว ค่าครองชีพสูงมากๆๆๆ มาอยู่ต๊อกต๋อยเป็นครูสอนภาษาอังกฤษกันสองคน คงต้องกัดก้อนเกลือกินไปจนแก่ตาย บ้านก็คงไม่มีปัญญาซื้อ

วันนี้อ้อมขอไป Daiei ซุปเปอร์มาร์เก็ตญี่ปุ่น เพื่อซื้อของกลับบ้านหน่อย ได้ซื้อน้ำสลัดแบบญี่ปุ่น มายองเนสคิวพี และก็เครื่องแกงญี่ปุ่นอีก จริงๆอยากซื้อพวกผักดองด้วย แต่เขาไม่มีเป็นแพ็คสูญญากาศก็เลยอดเลย ซื้อของเสร็จซื้อเบนโตะมาทานที่หาดตอนบ่าย นอนอาบแดดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนกลับบ้านนอก

ตอนเย็นจำไม่ได้แล้วว่าทานอะไร ไม่มีรูปแฮะ หรือไม่ได้ทานก็ไม่รู้ แถมรูปไวกิกิตอนกลางคืนหน่อย คึกคักมาก

---จบวันที่เก้า---

วันสุดท้าย: แง้ๆ ต้องกลับแล้ว อ้อมตื่นแต่เช้าก็เลยออกไปเดินเล่นคนเดียวถ่ายรูปหาดบ้าง ดอกไม้บ้าง

ปิดท้ายด้วยรูป Diamond Head จากระยะไกล

เก็บของเช็คเอาท์เสร็จก็เดินหาซื้อกระเป๋าใส่บอร์ดคริสกัน ดีที่ไม่ต้องเดินไกลก็หาเจอเลย ซื้อกระเป๋าเสร็จอ้อมก็แวบไปซื้อซูชิมื้อสุดท้าย (ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ทานอีก สะอื้นๆ) กะตุนไว้ทานบนเครื่อง กลับมานั่งรอรถ shuttle bus ที่โรงแรม มาตรงเวลาดี แล้วก็ไปสนามบิน พอเช็คอินเสร็จก็จะไปที่เทอร์มินัล ต้องผ่านการตรวจเอ็กซ์เรย์ ปรากฏว่าเขาไม่ให้อ้อมเอาเชอรี่ที่อุตส่าห์ซื้อและหอบหิ้วมาจาก Daiei กะเอาไปทานบนเครื่องด้วยเข้าไปในเทอร์มินัล เพราะเป็นผลิตผลทางเกษตร เลยเด้งออกมาใหม่ มานั่งกินให้หมดก่อน ไหนๆก็ไหนๆแล้วเลยกินซูชิที่ซื้อมาด้วยเรียบเลย จุกก่อนขึ้นเครื่องลาแล้วค่า ฮาวาย ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้มาอีก แต่ไหนๆคริสก็ทุ่มทุนซื้อบอร์ดมาแล้ว ต้องหาโอกาสไปโต้คลื่นอีกให้ได้ แต่น่าจะเป็นที่อื่นที่ไม่เคยไปแล้วล่ะ :-)

---จบบริบูรณ์---