วันนี้ที่แม่โทรมากำลังโยนไก่ลงกระทะพอดีเลย ออกมาก็พอแหลกล่ายนะคะ แม่ แต่ไม่อร่อยเท่าที่แม่ทำ
ที่คิดทำเมนูนี้เพราะมีไก่เหลือจากที่ทำข้าวมันไก่ทานเมื่อวันก่อน กินไปสองมื้อแล้วชักเลี่ยน เอามาแปลงทำไก่ฉีกดีกว่า
วิธีทำง่ายมากๆ (เมนูแม่ง่ายทุกอย่างนี่นา): ถ้าใครไม่มีไก่ต้ม ก็ต้มไก่ให้สุก ฉีกเป็นเส้นๆไว้ ของอ้อมดันหั่นไว้แล้วเลยออกมาเป็นก้อนๆไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ เหยาะซีอิ๊วนิดหน่อยลงไปคลุกไก่รอไว้ ซอยกระเทียม บุบๆ(หรือซอย)พริกสดตามชอบ ใส่น้ำมันนิดหน่อยในกระทะ เจียวกระเทียมพอเหลือง ใส่ไก่ ปรุงรสด้วยเกลือ น้ำตาล ให้รสออกมาเค็มๆหวานๆรสจัดหน่อย ถ้าแห้งไปเติมน้ำต้มไก่ได้ แต่ผัดให้แห้งๆเครื่องปรุงเข้าเนื้อไก่หน่อยอร่อยกว่า เสร็จแล้วใส่พริกลงไปผัดๆ ก็เสร็จแล้ว ถ้าใครชอบเผ็ดๆก็ผัดพริกไปพร้อมกับกระเทียมก็ได้ค่ะ อ้อมเองไม่ได้ใส่กระเทียมเพราะกลัวเหม็น แต่ออกมาก็อร่อยดี ที่สำคัญคือฉีกไก่ให้เป็นเส้นๆบางๆหน่อยจะอร่อยกว่า ผัดแล้วเข้าเนื้อ ของอ้อมมันหนาไปหน่อย
แถมรูปคาร์บอนาร่าที่ทำคืนก่อน อร่อยมากๆๆ กลัวไม่ได้วิตามินเลยเติมผักโขมกับเห็ดไปด้วย เมนูเรียกน้ำหนักค่ะ
วันนี้ก็เข้าอาทิตย์ที่ 11 มาหนึ่งวัน แล้วค่ะ อายุครรภ์ 10 สัปดาห์เต็มแล้ว คำถามที่เจอบ่อยๆก็คือ แพ้ท้องมั้ย อ้อมเองก็โชคดีมากๆที่ไม่ได้แพ้ท้องอะไรมากมาย กินได้(เกือบ)ปกติ แต่ถ้าพูดถึงอาการคนท้องทั่วๆไป ก็มีอยู่แล้วค่ะ มาดูอาการคนท้องทั่วๆไปก่อน
อาการคนท้องในช่วงไตรมาสแรก:
absence of menstruation: ปจด.หาย แหะๆ อันนี้รู้กันอยู่แล้วเนอะ
fatigue and sleepiness: รู้สึกเหนื่อยและง่วง เนื่องจากร่างกายทำงานหนักในการสร้างรก
frequent urination: ปัสสาวะบ่อย เนื่องจากไตทำงานดีกว่าเดิมในการขับถ่ายของเสีย และมดลูกที่ขยายตัวไปกดกระเพาะปัสสาวะในระยะที่ยังขยายตัวไม่พ้นกระดูกเชิงกราน
nausea (with or without vomiting) and excessive salivation: คลื่นไส้ อาเจียน น้ำลายไหลมากกว่าปกติ เกิดได้จากหลายสาเหตุเช่น ระดับฮอร์โมน หรือความเครียดหรือความเหนื่อย ก็คืออาการที่ว่าแพ้ท้องนั่นแหละ ภาษาอังกฤษเรียกว่า morning sickness แต่จริงๆเกิดช่วงไหนของวันก็ได้
indigestion, bloating, flatulence: อาหารไม่ย่อย ท้องอืด ลมมาก เกิดจากระดับฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนที่เพิ่มมากขึ้นไปทำให้กล้ามเนื้อทั้งร่างกายผ่อนคลายรวมไปถึงระบบย่อยอาหารด้วย ทำให้เกิดอาการท้องอืดอาหารไม่ย่อย อาการนี้อาจทำให้ไม่สบายตัวแต่เป็นผลดีกับทารกเพราะทำให้ร่างกายดูดซึมอาหารไปเลี้ยงทารกได้มากขึ้น นอกจากนี้อาจมีอาการแสบท้อง (heartburn) ด้วย ซึ่งอาการแสบท้องเกิดจากห่วงกล้ามเนื้อที่แยกหลอดอาหารกับกระเพาะคลายตัวเช่นกันทำให้น้ำย่อยไหลย้อนขึ้นไปตามหลอดอาหารทำให้แสบช่วงท้องช่วงหน้าอก
constipation: ท้องผูกจากสาเหตุข้างต้น
food cravings or aversions: อยากทานอาหารบางอย่างหรือเบื่ออาหารบางอย่าง
breast changes: หน้าอกเต็มขึ้น ใหญ่ขึ้น เจ็บคัด รอบหัวนมมีสีเข้มขึ้น รูขุมขนรอบๆหัวนมมีขนาดใหญ่ขึ้น
white vaginal discharge: มีตกขาว
slight vaginal bleeding: เลือดออกเล็กน้อย เกิดจากการสร้างรกและรกยึดตัวในมดลูก
faintness, dizziness and occasional headaches: หน้ามืด วิงเวียนศีรษะ ปวดหัวบางเวลา เนื่องจากร่างกายสร้างเลือดมากขึ้น ทำให้หัวใจและระบบหมุนเวียนเลือดทำงานหนักมากขึ้น บางทีอาจมีอาการหายใจไม่ทัน
complexion changes: การเปลี่ยนแปลงของผิวเนื่องจากฮอร์โมนทำให้เลือดสูบฉีดดีขึ้น และทำให้ต่อมน้ำมันที่หน้าสร้างน้ำมันมากขึ้น ผิวบางคนอาจดูดีเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล ในขณะที่บางคนอาจมีสิวขึ้น
increased appetite: หิวบ่อยขึ้น
เรียบเรียงข้อมูลจากหนังสือ: What to Expect When you're Expecting และ Mayo Clinic Guide to a Healthy Pregnancy (ขอขอบคุณเพื่อนหนอนและเติ้ลสำหรับหนังสือดีๆจ้า)
ที่เห็นทั้งหมดนี้ไม่ใช่ว่าทุกอาการจะเกิดกับทุกคนนะคะ บางคนก็แพ้ท้องมาก บางคนก็แพ้ท้องน้อย บางคนก็ท้องผูก บางคนก็ไม่ขึ้นอยู่กับอาหารที่ทานด้วย
อย่างอ้อมเอง ที่เป็นก็คือ เหนื่อยง่าย ทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว บางทีก็มีหอบหายใจไม่ทัน (แต่เป็นไม่บ่อย) สามวันก่อนเดินตากแดดจะไปช่วยคริสกับแมรี่แอนปลูกต้นไม้กลางทุ่ง เกือบไม่รอดเป็นลมกลางทาง ดีที่ไม่เป็นมาก หลังจากนั้นเลยหายซ่าเลย ค่อยๆเดินทีละนิดเอา
อ้อมไม่แพ้ท้อง ไม่อ้วก ไม่ได้อยากทานอะไรแปลกๆ แต่สังเกตตัวเองได้เหมือนกันว่าอยากทานอาหารรสจัดๆมากขึ้น แต่ส่วนใหญ่ทานอะไรก็ไม่อร่อย ทานเผ็ดมากไม่ได้เพราะจะแสบท้อง กับช่วงอาทิตย์นี้หลังทำกับข้าวเสร็จ ทานเสร็จแล้วจะเหม็นตัวเอง แบบต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อทันที แล้วก็ต้องคอยดมยาดมตราโป๊ยเซียนดับกลิ่น ฮ่าๆ บางทีถึงกับต้องเอาหยดๆที่ปกเสื้อ (ยาดมตราโป๊ยเซียนใช้ดมใช้ทาในหลอดเดียวกัน) ส่วนท้องผูกนี่ไม่เป็นเพราะพยายามทานผักผลไม้มากขึ้น ทานโยเกิร์ตทุกวัน ถ่ายดีกว่าตอนไม่ท้องซะอีก แต่ท้องอืดแน่นท้องนี่เป็นประจำถ้าทานมากไป ทานเร็วไป วิธีแก้ก็คือทานช้าๆ ทานไม่ต้องมาก และหลังทานเสร็จต้องลุกเดินหน่อย อย่าล้มตัวลงนั่งหรือนอนเลย แต่ส่วนใหญ่อ้อมจะเรอลมออกมาหมด ฮ่าๆ กินเสร็จก็จะเรอมังกรคำราม เอิ๊กๆๆๆ แล้วสบายพุง อิอิ อ้อ บางวันอ้อมก็หิวทั้งวัน แต่บางวันก็เบื่ออาหาร แต่ก็ต้องทานเพราะถ้าทานไม่พอก็มึนหัว
อ้อมฉี่ยังไม่บ่อยมาก เพิ่งมารู้สึกว่าต้องเข้าห้องน้ำบ่อยขึ้นเมื่อวานนี่เอง เข้าไปสิบกว่ารอบได้ แต่ยังดีที่ไม่ถึงกับต้องตื่นไปเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน เพราะบางคืนก็นอนหลับไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ บางครั้งมันไม่สบายตัว
สุดท้ายที่เซ็งที่สุด สิวขึ้น ฮือออออออออออ จริงๆอาการนี้เป็นอาการเริ่มแรกที่มาตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าท้องด้วยซ้ำ ตอนแรกนึกว่าไปตัดผมมาแล้วผมระหน้าทำให้สิวขึ้น ที่ไหนได้ท้องนี่เอง ยังดีที่ขึ้นอยู่ไม่กี่ที่ แค่แก้มซ้าย กับคางซ้ายขวา เยินมากๆ มันผลัดกันขึ้น เม็ดเป้งๆเลย ตอนนี้ก็ไม่แกะ ไม่ทายาอะไรทั้งนั้น ปล่อยมันไป รอยดำๆเพียบเลย แต่หน้าส่วนอื่นก็ปกติ เรียบเนียนตึงดีด้วยซ้ำ
ปิดท้ายด้วยรูปหน้าไม่ได้โบ๊ะ ไม่ได้ใช้โฟโต้เฉาะ สังเกตรอยสิวได้
ส่วนน้องหมาที่อุ้มนั่นน้องสาวต่างพ่อของแม้ดดี้ เพิ่งสังเกตหน้าลูกหมาว่าหน้าตาน่าสงสารมาก เหมือนไม่เต็มใจให้อ้อมอุ้ม ฮ่ะๆๆ
เดี๋ยวคราวหน้าเอารูปน้องลูกหมาทั้งหลายมาให้ดูค่ะ
สองสามวันที่ผ่านมาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองป่องมากขึ้น โดยเฉพาะตอนกลางคืนหลังทานข้าวเสร็จแบบท้องอืดๆ พุงจะกลมมาก
ไหนๆวันนี้แต่งตัวจะออกไปข้างนอก ไม่โทรมมากก็ขอถ่ายรูปเก็บไว้หน่อยละกัน ลากคริสออกไปข้างนอกพร้อมกับยัดกล้องใส่มือ บอกให้ถ่ายให้หน่อย พ่อคุณไม่ค่อยกระตือรือล้นมากนัก ได้รูปดีๆพอดูได้ไม่กี่รูปเองทั้งที่วิวอย่างสวยใบไม้กำลังเปลี่ยนสี
เมื่อวันเสาร์ได้ไปสวนเกาลัดของทิมมา คริสเคยไปช่วยทิมทำสวนตั้งแต่ปีแรกที่ทิมซื้อสวนแล้ว ส่วนอ้อมเพิ่งเคยไปเป็นครั้งแรก ทิมพาครอบครัวไปช่วยกันเก็บเกาลัดขาย ส่วนอ้อมกับคริสไปช่วยเหมือนกัน ช่วยเก็บกลับมากินเอง หุหุ
เมื่อกี้เพิ่งทานก๋วยเตี๋ยวหมูไปหนึ่งชาม ตอนนี้เลยพอมีแรงมานั่งเขียนได้ ช่วงนี้เบื่ออาหาร(ฝรั่ง)มากขนาดไม่อยากดู Food Network แต่ยังดีที่ทานทุกอย่างได้ถ้าหิวพอ แถมหิวบ่อยมากเลยด้วย ก็พยายามทานๆเข้าไปแต่น้ำหนักยังไม่ขึ้นเท่าไหร่ หน้าอกเริ่มตู้มขึ้นมาอีกนิด เสื้อชั้นในทั้งหลายที่มีอยู่ก็ดันมีแต่แบบ push up ดันสุดฤทธิ์ ตอนนี้ก็เลยเกิดอาการอึดอัดเล็กน้อยเวลาใส่ คาดว่าคงต้องไปหาซื้อแบบธรรมดามาใส่สักสองสามตัว รู้สึกกว่ารายจ่ายจะเริ่มมาเรื่อยๆ
พูดถึงรายจ่ายก็นึกถึงเรื่องช็อปปิ้งที่ชอบ ตอนนี้ก็ตัดใจไม่ซื้ออะไรทั้งนั้นแหละ เพราะว่ารอซื้อพวก maternity wear ทีเดียว (แต่จริงก็มีเสื้อปลายบานๆตามเทรนด์อยู่หลายตัวเมือนกัน เอามาใส่ได้สบายๆ) ตอนที่ไปโคลัมบัสก็ไปยืนน้ำลายหกอยู่หน้ากางเกงยีนส์ทั้งหลายใน Filene's Basement ฮือ พวก premium jeans ทั้งหลายลดแล้วเหลือไม่ถึงร้อยเหรียญเลย อยากได้มากๆๆๆๆ แต่ก็ติดขัดด้วยไม่รู้ว่าซื้อมาจะได้ใส่รึเปล่านี่แหละ อดเลย
แต่มีของที่ทุ่มทุนซื้อไปแล้วอย่างนึงที่ทำให้ต้องอดใจไม่ซื้ออย่างอื่นอีกค่ะ อิอิ หลังจากขายรถได้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็ไปถอยกล้อง Digital SLR มาเรียบร้อยแล้ว สรุปว่าซื้อคุณนิกร Nikon D80 มา ตอนจ่ายเงินนี่มือไม้สั่นไปหมด ไม่เคยซื้ออะไรแพงอย่างนี้มาก่อนในชีวิตเล้ย แต่งานนี้คริสสนับสนุนเจตนาเดิมของอ้อมที่ว่าอยากได้กล้องดีๆมาไว้ถ่ายรูปลูก คิดไว้ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าจะท้องเมือไหร่เล้ย จนท้องเข้าจริงๆก็เลยซื้อซะก่อนมีลูกแล้วจะต้องเอาตังค์ไปซื้อผ้าอ้อมของเล่นลูกหมด
แต่ปรากฏว่าตั้งแต่ซื้อกล้องมา ดันไม่มีแรงค่ะ เหนื่อยๆเพลียๆทั้งวันเกือบทุกวัน ก็เลยยังไม่ได้ลองกล้องใหม่ซักที จนเมื่อวันอาทิตย์ อยู่บ้านเฉยๆ ทีวีก็ไม่มีอะไรให้ดูเลยแกะเอากล้องออกมาลองเล่นจนได้ ลองแบบเหนื่อยๆ ถ่ายอยู่แต่ใน sun room ที่บ้านนั่นแหละ
ผลก็คือชอบค่ะชอบ แค่ถ่ายโหมด auto ทุกอย่างรูปก็ออกมางามแจ่มแล้ว ฮ่าๆ ไม่ต้องปรับอะไร ยิงๆไปก็ออกมาดี ฮ่ะๆ พยายามลองปรับ aperture ดูเหมือนกัน แต่ออกมาไม่ดีเท่าไหร่ ลองได้แป๊บเดียวก็เก็บเข้ากล่องไปก่อน หมดแรง ไว้ต้องหาข้อมูลหาความรู้เพิ่มเติมอีกมาก
ลองดูรูปเล่นๆไปก่อน เริ่มจากถ่ายของแต่งบ้านใกล้ๆตัว
เมื่อวานนี้ไปหาหมอเป็นครั้งแรกค่ะ ปกติจะนัดพบหมอได้ก็ตอนที่เข้าอาทิตย์ที่ 8 ไปแล้ว อ้อมโทรไปนัดตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้วแล้วล่ะ หมอชื่อ Dr. Samson ประจำอยู่คลินิคใกล้โรงพยาบาลในเมืองนี่เอง นัดไว้บ่าย 2:45 ก็ไปก่อนเวลานัดแป๊บนึง เผื่อต้องมีกรอกเอกสารก่อน ที่ไหนได้ ไม่ต้องกรอกอะไรมากเลย รอกันเงก กว่าจะได้เข้าไปวัดความดันชั่งน้ำหนักก็ปาเข้าไปครึ่งชม.แล้ว คริสชักเริ่มหงุดหงิด เพราะว่าจะไปดูเบสบอลต่อ กลัวไปดูเบสบอลช้าไป พอคริสหงุดหงิด อ้อมก็เริ่มหงุดหงิดบ้าง ฮ่ะๆ คือหงุดหงิดที่คริสหงุดหงิด ทำไงได้อ่ะ ก็ต้องรอนี่นา นัดไว้แล้ว แถมเมื่อวานก็รู้สึกแย่ที่สุดเท่าที่ผ่านมา ทานอะไรไม่ลงเท่าไหร่ เพลียมากๆ
พอชั่งนน.วัดความดันเสร็จก็ออกไปนั่งรออีกเกือบครึ่งชม. -_-" พยาบาลก็มาเรียกให้ไปที่ห้องอัลตราซาวนด์ บอกให้อ้อมถอดช่วงล่างออกซะ อ้อมก็ยังงงๆ ทำหน้าเอ๋อๆ เขาก็บอก นี่ทำ vaginal ultrasound ไง อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ ถอดก็ถอด ขึ้นนั่งบนเก้าอี้ขาหยั่งเรียบร้อย มีกระดาษให้คลุมตักก็เอามาคลุมซะ รออออออออออออออไปอีกสิบนาที ตอนนั้นหงุดหงิดเองแล้วค่ะ ทำไมมันช้าอย่างนี้วะ รอไปกระดิกเท้าไป สุดท้ายหมอก็มา ถามนู่นนิดนี่หน่อย พอเป็นพิธี แล้วก็บอกว่าจะละเลงเจลล่ะนะ อ้อมก็ปากดีอุตส่าห์ถามว่า เย็นมั้ยนั่นน่ะ (เห็นเจลมันสีฟ้าๆใสๆเหมือนยาสีฟัน นึกว่าจะเย็นแบบมิ้นท์ๆ กร๊ากกกกกกกก) หมอบอกไม่ พยาบาลข้างหลังแอบขำ หุหุ หมอก็ถามว่าครอบครัวมีประวัติมีแฝดมั้ย อ้อมก็บอกว่ายายมีน้องแฝด หมอก็ปล่อยมุขบอกงั้นเอา triplets เลยละกัน ฮ่ะๆ พูดเสร็จแล้วหมอก็สอดเครื่องอัลตราซาวนด์เข้าไปส่องมดลูกดู อ่ะ เจอแล้ว แล้วก็บอกพยาบาลให้ไปเรียกคริสเข้ามาดูด้วยกัน
นี่คือที่เห็นค่ะ สรุปว่าคนเดียว มิใช่แฝดนะ
หมอก็ชี้ให้ดูว่าตัวเด็กอยู่ที่ไหน แล้วก็ชี้ให้ดูหัวใจที่เต้นตุบๆๆๆๆ ฮู้ว์ มหัศจรรย์จริงๆ รู้สึกตื้นตันแต่ไม่ได้ร้องไห้นะคะ หลังจากนั้นหมอก็ขยับอีกให้ได้เห็น yolk sac ด้วย
หมอบอกว่าดูดีมากๆ แกพึมพำๆว่า "Beautiful, beautiful yolk sac" (หมอแก่แล้ว เป็นคนฟิลิปปินส์) คริสก็ถามว่าหมายความว่าไง แกก็บอกว่าดูกลมสมบูรณ์ดี ไม่ใช่รูปร่างแปลกๆ อย่างนั้นน่าเป็นห่วง yolk (ก็ไข่แดงอ่ะนะ) เป็นตัวให้อาหารทารกก่อนที่ placeta หรือ รก จะทำหน้าที่แทน
หลังจากดูอัลตราซาวนด์เสร็จ ก็คุยกับหมอต่ออีกนิดหน่อย ถามเรื่องต่อไปนี้
เรื่องเอ็กซเรย์ปอดก่อนรู้ว่าท้อง: ไม่มีปัญหา dose รังสีต่ำไม่เป็นอันตราย
เรื่องวิตามิน: หมอสั่งให้ใหม่ โดนดุอีกเล็กน้อยว่าไม่ได้ทาน folic acid เตรียมตัวก่อนท้อง (ก็มันไม่ได้ตั้งใจจะท้องนี่คะ) แต่หมอบอกว่า Better late than never. อ้อมก็หามาทานตั้งแต่รู้ว่าท้องอ่ะนะ
เรื่องนั่งเครื่องบิน: ไม่มีปัญหาอีกเช่นกัน บินได้
เรื่องยา: หมอห้ามทานยาทุกชนิดช่วงนี้ ต้องรอไปจนหลัง 12 อาทิตย์แล้วถึงจะทานยาที่ขาย over the counter ได้
สรุปว่าตอนนี้ อายุครรภ์ 7 สัปดาห์ 6 วัน (นับจากวันสุดท้ายที่ประจำเดือนมา ทั้งหมด 40 สัปดาห์กว่าจะคลอด) กำหนดคลอด 17 พฤษภา 2551 เจ้าค่ะ อ้อ น้ำหนักอ้อมอยู่ที่ 109 lbs. ก็ประมาณ 49.5 กิโล ยังไม่ขึ้นเท่าไหร่เลย
ถ้ายังไม่เดินทางไปซาอุ ก็ต้องนัดหมออีกรอบตอนอาทิตย์ที่ 13 แต่ตอนนี้คาดว่าอีกไม่เกินสองอาทิตย์ได้เดินทางแน่นอน
หลังจากหาหมอเสร็จ คริสก็รีบบึ่งรถไปคลีฟแลนด์เพราะซื้อตั๋วเพลย์ออฟเกมแรกได้จาก ebay คืนก่อน ขับไปก็หงุดหงิดไปเพราะรถเยอะ กว่าจะหาที่จอดรถได้อีก หงุดหงิดกันไปทั้งคู่ ไอ้ที่ตื้นตันใจได้เห็นลูกเป็นครั้งแรกหายหมด ฮ่ะๆ แต่สุดท้ายก็ได้เข้าไปนั่งในสนามก่อนเริ่มแข่งจนได้ คนเยอะมากๆ เชียร์กันสนั่น เกมแรกนี้อินเดียนส์ชนะแยงกี้ส์ไป 12-3 สะใจมากกกกกกกกกกกกก (แต่ก็เหนื่อยนะ ดูแบบเหนื่อยๆ เฮแบบเพลียๆ) คืนนั้นกลับถึงบ้านก็คลานขึ้นเตียงเลยค่ะ
เรื่องไปซาอุ: หลังจากแจ้งนายจ้างทางนั้นไปว่าท้อง แล้วก็ถามเขาว่าจะมีผลอะไรกับสัญญาจ้างงานรึเปล่า เขาก็ตอบกลับมาว่า ไม่มีปัญหา ทำงานไหวก็ไปทำ โอเคไปหนึ่งเรื่อง เรื่องที่สองที่ถามเขาก็คือเรื่องโรงพยาบาลที่นั่น เขาก็ให้คนอเมริกันที่มีประสบการณ์แฟนเพิ่งคลอดลูกหมาดๆ เขียนเล่าถึงประสบการณ์ของเขามาให้อ่านอย่างยาว น่ารักมากๆ สรุปได้ว่าถ้าอยากคลอดฟรีก็ไปเข้าโรงพยาบาลรัฐ แต่ถ้าอยากได้บริการดีๆเหมือนที่อเมริกาก็เข้าโรงพยาบาลเอกชน สามีสามารถเฝ้าไข้ได้อะไรอย่างนี้ ก็โล่งใจไปอีกหนึ่งเรื่อง วันนี้ก็เลยส่งเอกสารไปทำวีซ่าไปซาอุเรียบร้อยแล้วจ้า ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะได้วีซ่า แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่รีบ ถ้าเขาให้ไปอาทิตย์หน้าล่ะ ซวยเลย ยังไม่ได้เริ่มเก็บของอะไรทั้งนั้น แต่ยังไงคาดว่าไม่น่าเกินสองสามอาทิตย์นี้แน่นอน
เรื่องท้อง: ก็ยังท้องอยู่ ฮ่าๆ จะว่าแพ้ท้องรึเปล่าก็ไม่รู้ มันมาเป็นพักๆ บางวันก็หิวบ่อยมากๆ กินได้ทั้งวัน แต่พอมาช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เบื่ออาหารมากๆ ทานอะไรก็ไม่อร่อย จากที่แต่ก่อนทานได้ทานดี ตอนนี้เห็นอาหารฝรั่งแล้วเบื่อ ไม่อยากทานเลย ก็เลยต้องทำอาหารไทยทานเอง โคตรเซ็ง วันๆทำกับข้าวทั้งวัน ทำเช้าล้างจานเสร็จ เดี๋ยวทำอีกแล้ว แล้วตอนกินก็ใช่ว่าอร่อยนะ แต่กินลงดีกว่าอาหารฝรั่ง ดีที่ไม่มีอ้วก คือกินอะไรก็กินได้แต่มันไม่อยากมากเท่านั้นเอง เดี๋ยวนี้ก่อนนอนก็ต้องพยายามทานเข้าไปเยอะๆ ไม่งั้นจะตื่นขึ้นมาหิวซกตอนกลางดึก พยายามกระเดือกนมถั่วเหลืองก่อนนอนด้วย สงสัยต้องหัดทานนมจืดให้เป็น แค่คิดก็แหวะแล้วอ่ะ ทานนมไม่เป็น ไม่ชอบกลิ่น แต่ขนาดบ่นๆเรื่องกินอย่างนี้ ตอนนี้พุงก็ป่องเรียบร้อยแล้ว เอ เขาว่ากว่าจะโชว์คงอีกหลายอาทิตย์ นี่ไม่ทันไรพุงป่องแล้ว หุหุ ทีหน้าอกไม่ยักกะโตตามพุง ฮ่าๆ แค่ขยับจากคัพ AAA เป็น AA กร๊ากกกกกกกกก คริสบอกว่ายังไม่ค่อยรู้สึกว่าจะเป็นพ่อคน อ้อมก็ว่าต้องรอให้หน้าอกอ้อมใหญ่ตู้มขึ้นมาก่อนรึไงถึงจะรู้สึก เอิ๊กๆๆ
วันพฤหัสนี้มีนัดหาหมอเป็นครั้งแรกค่ะ เห็นว่ามีอัลตร้าซาวนด์ด้วย ก็คงจะได้รู้อายุครรภ์และกำหนดคลอดที่แน่นอน อ้อมก็ว่าจะเตรียมคำถามไปถามหมอหน่อย เรื่องวิตามิน เรื่องเดินทางด้วย ได้ความว่าไงแล้วจะมาบอก
เรื่องอินเดียนส์:(ใครอยากรู้กัน ฮ่าๆ) อินเดียนส์ได้เข้ารอบ playoff แล้ว วู้ฮู้!! สองอาทิตย์ก่อนอ้อมไปดูเบสบอลมาสามรอบ วันจันทร์ พุธ เสาร์ อินเดียนส์ชนะสองเกมแรก ดันแพ้วันเสาร์ แต่วันอาทิตย์ชนะ ทำให้ได้แชมป์ central division ของ American League มาครอบครอง เพลย์ออฟเริ่มวันพฤหัสนี้ ไม่มีปัญญาไปดูเพราะตั๋วขายหมดไปแล้ว ที่มีขายก็แพงมากๆ ใบละร้อยกว่าเหรียญขึ้นไป ดูอยู่กับบ้านแล้วกัน สนุกจังตังค์อยู่ครบ
แถมรูปที่ถ่ายเมื่อวันเสาร์ หน้า bobble head ยักษ์ของสถานี TBS ที่จะได้ลิขสิทธิ์ถ่ายทอดสดเพลย์ออฟ
