ดูรถแข่ง ดูฟุตบอล ดูเท้าบวมๆ

หลังจากเขียนเรื่องเที่ยวเสร็จ ตัวขี้เกียจก็เข้าสิงค่ะ ไม่ค่อยมี'รมณ์มานั่งเขียนบล็อกสักเท่าไหร่ (ทำตัวเหมือนศิลปินมะ) จนดองเรื่องไว้ได้ที่แล้วก็ขอรวบยอดเขียนสั้นๆพร้อมรูปประกอบกันไปดีกว่า

เริ่มจากดูรถแข่งที่ Mid Ohio เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วก่อน พี่ชายคริสเป็นวิศวกรของ Honda ก็เลยได้ตั๋วฟรีมา ถามว่าจะไปไหมอ้อมกับคริสก็ไม่รอช้า ฟรีอย่างนี้มีหรือจะพลาด งานแข่งรถครั้งนี้มี 3 วัน วันที่ 20-22 กรกฎาที่ผ่านมา อ้อมกับคริสไปสองวันหลัง วันเสาร์ที่ 21 ไฮไลต์ก็คือการแข่งรถรุ่น The American Le Mans Series ส่วนวันที่สองมีแข่ง Indy Series

รถสวยๆ



มุมนึงของสนามแข่ง ไม่มีที่นั่งตายตัว ใครอยากเดินไปดูมุมไหนก็ได้ อ้อมกับคริสก็เดินซะรอบสนามเลย หยุดดูเป็นระยะๆ

พิทสต็อป

ดูวิดีโอคลิปสั้นๆประกอบ อย่าลืมเปิดลำโพงดังๆนะคะ ที่สนามแข่งดังกว่านี่ร้อยเท่า

ที่ติดใจมากๆก็คือเสียงและความเร็วของรถ ที่เห็นนี่คือรุ่น American Le Mans ก็รถแต่งทั้งหลายนั่นแหละ

วันเสาร์เป็นแข่ง Indy Series รถเร็วกว่าแรงกว่า

คลิปนี้โชว์รถเร่งความเร็วหลัง safety car ออกจาก track

ที่ไปเดินๆดูนี่ไม่ใช่ว่ารู้เรื่องรถนะ แต่ไปดูแล้วทึ่งมากๆในความแรงของรถแข่งทั้งหลาย เสียงเครื่องดังกระหึ่ม ดูที่สนามนี่ไม่รู้หรอกค่ะว่าใครนำใครตาม เพราะมันไม่ได้ยินอะไรเลย ถ้าอยากรู้ว่าใครนำต้องเช่าหูฟังมาใส่ ดูไปก็คิดถึงพ่อกับพี่แอ้มจัง พ่อกับพี่แอ้มน่าจะชอบ

ส่วนวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ไปดูฟุตบอลนัดมิตรภาพระหว่างทีม Columbus The Crew ของ Major League Soccer (MLS) ของอเมริกา กับ Aston Villa ทีมจาก Premier League ของอังกฤษ ไปดูที่โคลัมบัส ก่อนดูก็ tail gate กันพอหอมปากหอมคอ อิอิ



สนามฟุตบอลไม่ใหญ่ คริสว่าความจุสี่พันกว่าคน เป็นสนามฟุตบอลแห่งแรกของอเมริกาที่สร้างขึ้นมาเพื่อฟุตบอลอย่างเดียว (ปกติเมืองอื่นๆจะใช้สนามอเมริกันฟุตบอลแทนสนามฟุตบอล)

ขนาดสนามเล็ก คนดูยังหรอมแหรม เชียร์ลีดเดอร์ของ The Crew ก็ไร้ความงามอย่างสิ้นเชิง

ผลการแข่งขันก็เป็นไปตามความคาดหมาย Aston Villa ชนะไป 3-1 The Crew เทียบชั้นไม่ติด วงการฟุตบอลของอเมริกายังต้องพัฒนาอีกเยอะมาก ไม่ใช่ว่า David Beckham มาเล่น MLS แล้วจะช่วยให้ดีขึ้นราวกับปาฏิหาริย์อย่างที่ใครหลายๆคนพูดไว้ (ใครหลายคนในที่นี้คือสื่อเมกันค่ะ)

สุดท้าย ช่วงระหว่างออกไปแท่ดๆวันหยุดสุดสัปดาห์เนี่ย อ้อมเกิดอาการบาดเจ็บที่ขาขวาค่ะ เกิดอาการตรีนบวมได้ที่เลย

รูปนี้อาจจะดูไม่ชัด

เอารูปนี้ไปดู ตรีนช้างมะ

เหตุมันก็เกิดจากไปยืนดูคริสทาสีระเบียงบ้านแล้วไม่ยอมช่วย ฮ่าๆ ผึ้งมันคงแก้แค้นแทนคริสให้โดยการแฝงร่างอยู่ในขากางเกงของอ้อม พอกลับเข้ามานั่งห้องแอร์หน้าคอมสบายใจเฉิบ มันก็ต่อยเข้าให้ เจ็บจี๊ดเลย ไม่รู้ผึ้งหรือตัวต่อด้วย แต่เจ็บชิบป๋ง วันต่อมาขาและเท้าก็บวมอย่างที่เห็น วันที่สองจะปวดหน่อย แต่ก็ไม่ถึงกับเจ็บหรอก พอวันที่สามก็หายปวดแต่ยังบวมอยู่ กว่าจะยุบก็โน่นสี่วันให้หลัง

เจ็บตัวไม่เท่าไหร่แต่ที่เจ็บใจกว่าก็คือคุณคริส อ้อมยื่นขาให้ดูหลังจากถูกต่อย ลูบๆขาแล้วก็ถามคุณคริสซึ่งน่าจะห่วงใยภรรยาสาวสวยอย่างเราบ้างว่าเห็นเหล็กไนมั้ย คุณเธอเหลือบตาดูประมาณหนึ่งวิ (ไม่ก้มลงดูใกล้ๆด้วยนะ) แล้วบอกว่า นั่นมันขนหน้าแข้งยูอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดด นี่ถ้าไม่ติดว่ารักและจะเก็บไว้ทำพ่อพันธุ์ลูกล่ะก็ มีต่อย ฮึ่ม!

ปล. วันนี้โดนผึ้งต่อยอีกรอบล่ะค่ะ คราวนี้โดนที่แขนตอนช่วยคริสทาสีระเบียง ไม่รู้ไปทำกรรมอะไรไว้แล้วเนี่ย

บันทึกการเดินทาง Costa Rica Trip July 5-10 Jaco-Alajuela-กลับบ้าน

Day 16: July 5

ตื่นมาแบบมึนๆทั้งคู่ ไม่ถูกกับเบียร์ตั้งเมื่อไหร่เนี่ย เมื่อคืนฝนตกหนักทั้งคืน ฟ้าร้องครืนๆ หรือเป็นเสียงภูเขาไฟคำรามด้วยก็ไม่รู้ ตอนทานข้าวเช้าได้ยินคู่คนอเมริกันสองคู่คุยกันเรื่องไปแช่น้ำพุร้อน คู่ที่ไปมาแล้วแนะนำอีกคู่ว่าตัวเองเสียไป $110 โห ของเรารวมอาหารกลางวันแล้วยังแค่ $50 เอง แอบคันปากอยากบอกว่า เอ่อ...เราเสียค่าเข้าไปแค่ $34 เองนะ แต่ก็รู้สึกว่าจะส.ใส่เกือกไปหน่อย เขาไม่ได้คุยกับเรา เงียบๆไปดีกว่า กลับห้องไปเก็บของเช็คเอาท์ออกจากโรงแรม ฝนตกตลอด ชื้นมากๆ ทุกอย่างชื้นไปหมด

ขับรถออกจาก Fortuna ไป San Ramon ระยะทาง 70 กม. แต่ใช้เวลาไปสองชม.เต็ม ทางคดเคี้ยวขึ้นเขาลงเขาอีกแหละ วิวสวยแต่ก็เหนื่อยนะ จาก San Ramon ขับลงใต้ไป Punterenas ทางดีหน่อยแต่เจอรถเสียตลอดทาง เสียเวลาอีก ถนนเส้นนี้เป็นเส้นหลัก รถบรรทุกใหญ่วิ่งกันเยอะมากๆ เสียคันนึงก็ขวางไปเกินครึ่งถนนแล้ว พอออกจาก Punterenas ก็วิ่งสบายหน่อย อีกชม.นึงก็ถึง Jaco ขับเลยไป Hermosa ก่อนเพื่อดูโรงแรมที่เจอในอินเตอร์เน็ต ชื่อ Fuego del Sol ปรากฏว่าเต็ม น่าเสียดาย โรงแรมน่าพักดี สาว receptionist ที่โรงแรมใจดีช่วยโทรเช็คโรงแรมต่างใน Jaco ให้ว่ามีห้องว่างมั้ย ได้ที่ Mar de Luz คืนละ $80 ก็ขับรถมาดูโรงแรม ขอต่อราราเขาอีกหน่อยได้คืนละ $75 พร้อมอาหารเช้า ห้องสบายดี กว้างขวาง มีโซฟาให้นั่งสบายๆ แขกที่พักส่วนใหญ่เป็น ticos ทั้งนั้น มากันเป็นครอบครัว ดีเหมือนกัน ตอนเย็นขอทาน KFC กับ Subway

โรงแรม Mar de Luz



หาด Jaco

Day 17: July 6

ตื่นเกือบเก้าโมง ไปทานข้าวเช้าข้างล่าง ของหมดหลายอย่าง คริสโทรไปบริษัทรถเช่าขอเช่ารถต่ออีก 2 วันจนกว่าจะกลับนั่นแหละ สะดวกกว่า เสร็จแล้วขับรถไป Hermosa หาหาดช่วงคนน้อย คลื่นดูดีให้คริสได้ออกไป boogie board อยู่ที่หาดประมาณ 2 ชม.ได้ ได้คุยกับคู่พ่อลูกอเมริกันที่เพิ่งมาถึงหน่อยนึง ตอนบ่ายกลับโรงแรม อาบน้ำอาบท่าแล้วก็ออกไปหาอะไรทาน เข้าร้าน/บาร์ชื่อ Tabacon ร้านดูดี ที่สำคัญมีพัดลม ก็เลยเข้าไปสั่งเบียร์คนละขวด ceviche และพิซซ่า อาหารอร่อยใช้ได้แต่ service ห่วยแตก แย่ที่สุดเท่าที่เจอที่นี่ บ๋อยไม่ยิ้มเลย ไม่มีมาถามว่าเป็นไงบ้าง ต้องให้เรียกตลอด เลยไม่ได้ทิ้งทิปเพิ่ม แถมในร้านมีแต่ ugly Americans ตัวใหญ่ๆ ดูเงินเยอะ กับเมียนมตู้มมาก ของปลอมชัวร์ (<--เหมือนบรรดาภรรยาในซีรี่ส์เรื่อง Real Housewives of Orange County เลย) ร้านก็เปิดเพลงฝรั่งตลอด ทำไมไม่เปิดเพลงลาตินเพราะๆก็ไม่รู้ Jaco is about done! Who wants to vacation and see the same things you see and experience in the States (and pay the USA price)? น่ากลัวมากๆที่รัฐบาล Costa Rica ปล่อยให้ต่างชาติซื้อที่ได้แบบนี้ แล้ว ticos จะเหลืออะไร

Day 18: July 7

กินข้าวเช้าแล้วโทรไปจองโรงแรมใกล้ๆสนามบินสำหรับวันจันทร์ก่อนกลับ แพงเชียว คืนละ $145 แน่ะ แต่ทำไงได้อยากเอาสะดวกก็ต้องยอมจ่ายเพราะต้องขึ้นเครื่องแต่เช้ามืด

ขับรถมา Hermosa ที่เดิมอีกรอบ วันนี้คนเยอะกว่าเมื่อวาน ลงไปว่ายน้ำหน่อยนึง คลื่นแรงมาก บิกินี่เกือบหลุด ฮ่าๆ นอนเล่นริมหาดสองสามชม.แล้วก็ขับรถกลับ เซ็งนิดหน่อยตรงที่รถโดนงัดตรงกุญแจด้านคนขับแต่โชคดีที่ไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ในรถเลย ขากลับหิวมากๆแต่ไม่ได้แวะซื้ออะไรทาน ถึงห้องเลยโซ้ยบะหมี่สำเร็จรูปถ้วยสุดท้ายซะ แล้วก็เดินออกไปเช็คร้านซูชิ ปรากฏว่ายังไม่เปิด เลยกลับโรงแรมไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินกลับไปที่ร้านอีกรอบ ผ่านร้าน Tabacon เห็นคนอเมริกันกลุ่มเดิมอีกแล้ว คราวนี้เมียไม่อยู่แต่มีสาวๆ(บริการ)นั่งขนาบข้างแทน อย่างนี้ไม่ให้เรียก ugly Americans ได้ไง ร้านซูชิที่ไปทานชื่อ Tsunami อาหารอร่อยใช้ได้แต่แพงเชียว หมดไป $44 ouch!



Day 19: July 8

ทานข้าวเช้า เก็บของขึ้นรถ ก่อนเช็คเอาท์คุยกับคนดัทช์เจ้าของโรงแรม เขาแนะนำโรงแรมใกล้ๆ airport ให้คืนละ $58 มีรถไปส่งสนามบินพร้อม ก็เลยโทรไปยกเลิกที่ Garden Court ซะแล้วจองที่นี่ไว้สองคืนเลย ออกจาก Jaco เกือบบ่ายโมงได้ พอเริ่มขับขึ้นเขาก็เจอฝนตกหนักตลอด รถติดอีกต่างหาก แวะซื้อผลไม้ที่ Orotina ก็ดันไม่มีชมพู่ที่อยากทาน เลยได้แค่มะม่วงดิบมาถุงนึง มีหนุ่มน้อยบริการกางร่มกันฝนไปส่งถึงรถเลยแต่พูดอะไรก็ไม่รู้ฟังไม่ออก กว่าจะถึงโรงแรม Dos Palmos ที่ Alajuela ก็กินเวลาไปสามชม.เต็ม จริงๆชม.ครึ่งก็น่าจะถึงแล้ว แต่รถติดมาตลอด คงเพราะเป็นวันสุดท้ายของวันหยุดพักร้อนที่นี่ด้วย รถกลับเข้าเมืองเลยเยอะกว่าปกติ เหมือนกทม.เลย

โรงแรม Dos Palmos น่ารักดี ห้องใหม่ สบาย สะอาด มีสระว่ายน้ำเล็กๆ เจ้าของเป็นคนดัทช์แต่งงานกับ tica เช็คอินเสร็จก็เดินไปทานข้าวที่ Rosti Pollo ร้านขายไก่ย่างหมุนๆ อร่อยดี เนื้อนุ่มไม่แห้ง สั่ง flan เป็นของหวาน อร่อยอีกแหละ

โรงแรม Dos Palmos

มื้อเย็นที่ Rosti Pollo

Day 20: July 9

ตื่นเช้าหน่อย ที่โรงแรมมีผีเสื้อเต็มเลย ทานข้าวเช้าที่โรงแรมแล้วก็ขับรถไปตัวเมือง Alajuela ตามหา Mall Internacional ขับไปนิดเดียวก็เจอแล้ว ห้างไม่ใหญ่ เข้าซุปเปอร์ซื้อกาแฟกับซอสพริกเป็นของฝาก กดเงินเพิ่มแล้วก็เดินเล่นในห้างต่อ เสื้อผ้ารองเท้าแพงมากๆ แบบคู่ละ 199 บาทบ้านเรา ขาย $20 ที่นี่ เสื้อทีมฟุตบอลก็แพง เดินไปเดินมาได้แค่กรอบรูปเพ้นท์บนขนนกให้พ่อกับแม่

เดินมอลล์เสร็จภายในเวลาครึ่งชม.ก็คืนรถเช่า โชคดีที่เขาไม่คิดค่าทำความสะอาดรถกับค่าซ่อมล็อคที่โดนงัดไป สรุปว่าเสียไป $429 สำหรับค่าเช่ารถทั้งหมด 13 วัน ไม่เลวเลย ใช้ซะคุ้มด้วย ขับตะลุยขนาดนั้น คืนรถเสร็จไปแวะร้านของที่ระลึก ได้เสื้อยืดให้แซมตัวนึง แพงชิบป๋ง ของอย่างอื่นไม่น่าซื้อเท่าไหร่ ทานข้าวกลางวันที่ Rosti Pollo อีกครั้ง อร่อยเหมือนเดิม เสร็จแล้วกลับโรงแรม นั่งจิบเบียร์ที่ซื้อใส่ตู้เย็นไว้หน้าห้อง อ่านหนังสือกันเงียบๆ (นอกจากเวลาเครื่องบินบินผ่าน เสียงโคตรดัง) เย็นๆก็แพ็คกระเป๋า ไปทานข้าวเย็นร้านใกล้โรงแรม ทาน casados ส่งท้ายทริปนี้

ดอกไม้ในสวนที่โรงแรม

เหมือนเมืองไทยมาก ดอก gardenia หรือดอกพุด(ใช่มั้ย)

ผีเสื้อในสวน ฮัมมิ่งเบิร์ดก็มีแต่ถ่ายรูปไม่ทัน

นั่งเล่นหน้าห้อง เก้าอี้โครงไม้เบาะหนังนั่งสบายมากๆ ไปดูที่ร้านขายของที่ระลึกตัวละ $150 เอิ๊กส์(กรุณาอย่าดูความดำของอ้อม)

Day 21: July 10

ตื่นแต่เช้ามืด รถแท็กซี่ที่โรงแรมหาให้มารับตรงเวลาเป๋ง เนื่องจากรถรับส่งสนามบินรวมอยู่ในค่าห้อง เจ้าของโรงแรมเขาก็เลยให้เงินเรามา $2 ไว้ให้แท็กซี่ ฮ่าๆ ขับไปไม่ถึงห้านาทีก็ถึงสนามบินแล้ว ขนกระเป๋าลงจากรถก็มีคนมาช่วยเข็นกระเป๋าให้ กะเอาตังค์แหละ แต่เราไม่ว่ากันเพราะข้างในคนเยอะมากๆ คนช่วยเข็นกระเป๋าเขาก็บอกให้ไปจ่ายภาษีสนามบินก่อน คนละ $26 จ่ายเสร็จก็ไปเข้าแถวรอเช็คอินกระเป๋า รอนานพอสมควร แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร จากนั้นคริสก็ไปสูบบุหรี่รอขึ้นเครื่อง ดูวิวภูเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่อง ไม่รู้จะได้มาอีกเมื่อไหร่

ตัวอาคารสนามบิน เล็กกว่าดอนเมืองมาก (ไม่ต้องเปรียบเทียบกับสุวรรณภูมิเลย)

ทิวเขายามเช้ามืด



นั่งเครื่องจาก San Jose ไปลง Houston กว่าจะรอรับกระเป๋า ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองได้ก็นานเหมือนกัน ดีที่ไม่โดนเปิดกระเป๋าค้น พอขึ้นเครื่องไป La Guardia ต่อ เครื่องดันดีเลย์เพราะสนามบิน La Guardia ปิด ถ้ารอไปไฟลท์เดิมก็จะตกเครื่องที่ต่อไป Cleveland อ้อมก็เลยไปติดต่อขอเปลี่ยนตั๋วเป็นเที่ยวบินที่บินตรงจาก Houston ไป Cleveland เลยระหว่างที่คุณคริสออกไปสูบบุหรี่ (จำเริญมาก สามีชั้น) สรุปว่าสบายไป ถึงบ้านเร็วกว่าเดิมชม.ครึ่ง แต่กระเป๋ามาส่งที่บ้านอีกวันนึงซึ่งไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว

จบแล้วค่า ทริปนี้สามอาทิตย์เต็ม สนุกมากๆ Costa Rica สวยเป็นธรรมชาติจริงๆ แต่เสียอย่างเดียวว่ามันแพงกว่าที่คาดไว้
แล้วจะพยายามรวบรวมข้อมูลเขียนแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละแห่งอย่างจริงจังอีกรอบค่ะ

บันทึกการเดินทาง Costa Rica Trip: July 1-4 Arenal Volcano

Day 12: July 1

เช็คเอาท์จากโรงแรม เสียดายไม่มีเวลาใช้บริการสระน้ำอุ่นของเขาเลย เมาค้างนิดๆ กินข้าวเช้าไม่ลงได้แต่ทานผลไม้กับดื่มน้ำส้ม

สระว่ายน้ำของโรงแรม Poco a Poco ที่ Monteverde

สวนเล็กๆติดสระว่ายน้ำ

เช็คเอาท์เสร็จก็ไปส่งเจฟฟ์ขึ้นรถบัสกลับไปกับฮวนและเด็กๆ ส่วนเรากับคริสแยกมาที่ Arenal กันลำพัง ขับรถจาก Santa Elena ไป Tilaran ทางห่วยอีกแล้ว 37 km ใช้เวลา 2 ชม. แต่วิวสวยมากๆ หุบเขาต่างๆส่วนใหญ่ปลูกไร่กาแฟกับเลี้ยงวัวนม วัวที่นี่ดู happy มาก ไม่เหมือนวัวผอมแห้งตามชนบทเมืองไทย จาก Tilaran ขับต่ออีกสองชม.ลัดเลาะทะเลสาป Arenal แวะทานข้างกลางวันระหว่างทาง คริสสั่ง cabonara ออกมาหน้าตาแปลกๆใส่ซอสมะเขือเทศด้วย ฮ่าๆ ส่วนเราสั่งสลัด hearts of palm พอกินได้ ตอนนั้นทานอะไรยังไม่ค่อยลงเท่าไหร่ ขับมาจนเหนื่อยมากๆ ตัดสินใจเลี้ยวเข้าทางไปโรงแรม Arenal Lodge ที่เห็นป้ายโฆษณามาตามทาง ทางขึ้นน่ากลัวสัตว์ ถามราคาที่ฟร้อนท์เดสก์ดู ต่อไปต่อมาได้ราคา $83 จาก $115 ไม่เลวเท่าไหร่ มีทุกอย่าง วิวดีมากๆ รอให้เมฆไม่มีได้ดูวิวภูเขาไฟสวยๆเท่านั้นแหละ เห็นจากหน้าห้องเลย

ถนนจาก Monteverde ไป Tilaran

ถนนห่วยแต่วิวสวย

อิจฉาน้องวัวทั้งหลาย เล็มหญ้าเขียวๆ ลมเย็นๆตลอดวัน

"Happy cows are from Monteverde."(อันนี้มาจากโฆษณาชีสของ California ที่สโลแกนบอกว่า Happy cows are from California. Monteverde ก็มีชื่อเรื่องนมเหมือนกัน)

ทะเลสาป Arenal

ค็อกเทล hearts of palm จิ้มน้ำสลัดครีม เฉยๆพอทานได้

หน้าล็อบบี้ของโรงแรม Arenal Lodge

วิวจากหน้าห้องพัก เมฆปกคลุมภูเขาไฟไปซะครึ่งลูก

Day 13: July 2

When it rains, it pours here, literally. เมื่อคืนฝนตกหนักสุดๆ วันนี้ตื่นสายมากๆแต่ขอบอกว่าได้นอนเต็มอิ่มที่สุดตั้งแต่มาเที่ยว ไปทานอาหารเช้าเป็นบุฟเฟต์ตอนเก้าโมงครึ่ง แทบไม่เหลืออะไรมากแต่ก็พอทานจนจุกนั่นแหละ ทานไปดูนกดูสวนไป อากาศดีขึ้นหน่อยแล้วหลังจากฝนตกหนักมากๆตอนกลางคืนและเช้ามืด พอแดดออกก็ร้อนเลยแหละ ตอนเที่ยงขับลงเขาไปเข้าเมือง Fortuna ระหว่างทางแวะดูโรงแรมสองสามแห่ง ที่แรกสวยมากๆอยู่บนเนินเขาใกล้ภูเขาไฟสุดๆ วิวอลังการ แต่ขอโทษ คืนละ $270 ถามเสร็จไม่ต้องเสียเวลาต่อราคาเลย เดินออกดีกว่า แต่โรงแรมเขาสวยน่าพักจริงๆ แวะถามอีกที่นึงก็เต็ม ราคาคืนละ $90 กว่า แสดงว่าที่ที่เราพักอยู่ก็ไม่เลวเลยสำหรับราคาที่ได้

ขับเข้าเมือง Fortuna ไปซื้อของที่ super คริสอยากได้น้ำดื่มเกลือแร่ไว้ในห้อง แต่ก่อนซื้อของก็ไปดูร้านค้าของที่ระลึกในเมืองก่อน ร้อนมากๆจนไม่มีอารมณ์ซื้ออะไรเลย เดินได้ไม่นานก็ออกอาการหงุดหงิดเริ่มฟาดหัวฟาดหางก็เลยกลับไปซื้อของที่ super ขึ้นรถดีกว่า ได้ cup noodles มาสองถ้วย ค่อยยังชั่วหน่อย ขากลับจับเวลาและระยะทางขับขึ้นเขาของโรงแรม เกือบ 3 กม. ใช้เวลา 6-7 นาที

กลับถึงห้องทานบะหมี่ชมวิวภูเขาไฟหน้าห้องไป เสร็จก็ลงสระว่ายน้ำ ค่อยสบายตัวหายร้อนหน่อย กินเบียร์ขวดนึงแล้วก็อาบน้ำแต่งตัว นอนพักอ่านหนังสือสักหน่อยแล้วก็ไปทานดินเนอร์ คริสสั่งคาบอนาราออกมาเค็มปี๋เลยต้องคืนไป ส่วนจานปลาของเราใช้ได้ คืนนี้สบายๆ นอนเต็มอิ่มอีกเหมือนกัน

เมือง Fortuna

โซ้ยบะหมี่ ดูภูเขาไฟ

เห็นภูเขาไฟเพิ่มอีกนิด พอได้ลุ้น

เห็นเพิ่มอีกหน่อยนึง แต่ยังไม่เห็นยอดภูเขาไฟอยู่ดี

Day 14: July 3

ตื่นไม่สายมากไปทานข้าวเช้าแล้วก็เล่นเน็ตเพราะฝนตกตลอด แต่ตอนทานข้าวเช้าก็ได้เห็นนกสวยๆหลายตัวอยู่เหมือนกัน

สวนของโรงแรม ตอนเช้าจะมีให้อาหารนกด้วย ที่โรงแรมมีนกสวยๆเยอะมาก ร้องกันทั้งวัน

ในที่สุดตอนบ่ายเมฆก็ไม่มี ได้เห็นปากปล่องภูเขาไฟเต็มที่ประมาณชม.นึง ตอนแรกดีใจมากรีบคว้ากล้องเดินจากห้องไปร้านอาหารของโรงแรม ถ่ายรูปใหญ่เลย ได้คุยกับผู้หญิงอเมริกันคนนึงที่ขี่จักรยานมาจาก Fortuna! ขี่ขึ้นเขามาได้ไงก็ไม่รู้ สุดยอดดดดดดดดด เขาให้อีเมลมาเพื่อที่เราจะได้ส่งภาพไปให้เพราะเขาไม่มีกล้อง

จากห้องอาหาร

นกมาคอว์ของโรงแรมก็ชมวิวภูเขาไฟกับเขาด้วย

หลังจากนั้นก็เดินลงเขาไปตามทางของโรงแรมหน่อยนึง วิวดีจริงๆ เห็นไปถึงทะเลสาปนิดหน่อย วิวสวย breathtaking มากๆ ดูได้ไม่มีเบื่อเลย เสียดายที่หลังจากนั้นไม่นานเมฆก็กลับมาอีก

กรี๊ด เห็นปากปล่องภูเขาไฟแล้ว

ในที่สุดก็เห็นเต็มๆ ภูเขาไฟ Arenal ยัง active อยู่ พ่นลาวาทุกวัน

มองย้อนกลับไปทางตัวโรงแรม

ดูวิวเสร็จก็ขับรถไป Fortuna หาร้านอินเตอร์เน็ต burn รูปลง DVD คิดราคา 1,500 colones = $3 not bad หลังจากนั้นก็เดินเล่นในเมือง อากาศไม่ร้อนแล้ว กำลังสบายๆ ซื้อสร้อยคอลูกปัดมาเส้นนึง ต่อเหลือ $8 ไม่แปลกมาก แต่ชอบนะ ตอนกำลังต่อราคาอยู่มีน้องหมามากระโดดใส่เฉยเลย แล้วก็เดินตามด้วย แถมมีตามมาให้ลูบหัวอีกสองตัว แอบคิดถึงแมดดี้นิดๆ ซื้อสร้อยเสร็จก็ไปซื้อทัวร์ hot springs ของ Baldi ที่ร้านเน็ต คริสตาดีเห็นป้ายลดราคา $8 เพราะงั้นจากราคาเต็มคนละ $25 ก็เลยได้ราคาแค่ $17 แทนที่จะเป็น $18 ซึ่งเป็นราคาปกติที่เขาขายกัน คือจริงๆคนขายทัวร์ลืมเอาป้ายนั้นออก มันบอกราคาผิด คริสเองก็พูดถึงป้ายนั้นเล่นๆไม่ได้จริงจัง คนขายทัวร์ก็บอก You got me. แล้วให้ราคานั้นจริงๆ ซื้อทัวร์เสร็จได้เล่นเน็ตฟรีอีกชม. ได้เล่นเน็ตเร็วๆแล้วค่อยยังชั่วหน่อย ของที่โรงแรมช้ามากๆ

แวะทานข้าวเย็นที่ร้านในโรงแรมข้างทาง สั่ง T-bone steak ขนาด 10oz. มาทาน อร่อยมากๆ เนื้อนุ่ม กินคนเดียวหมดเลย แต่ไม่จุกนะเพราะกินแต่สเต้กอย่างเดียว กลับมาถึงโรงแรม บอกเขาว่าขออยู่ต่ออีกคืน ไม่มีปัญหาอะไร อยากเห็นลาวาตอนกลางคืนจริงๆแต่เมฆเยอะอีกแล้ว

T-bone steak ชิ้นยักษ์ เนื้อแถวนั้นดีจริงๆ อย่างว่าวัวมันมีความสุข

เกลี้ยงค่ะ

Day 15: July 4

ตื่นมาแบบขี้เกียจๆกันอีก พอเที่ยงก็ไป Baldi เพื่อนแช่น้ำแร่ ตอนไปถึงที่นั่นหิวมากๆ ต้องสั่งอาหารมาทาน โคตรแพงเลย โค้กขวดละ $3 อาหารจานละสิบกว่าเหรียญ รวม tax+service charge ด้วยก็ตก $20 ดันเอาตังค์ติดตัวไปแค่ยี่สิบกว่าเหรียญ เลยกินได้จานเดียว ฮ่าๆ แต่ก็พอดีๆสำหรับสองคนแหละ ดีนะที่ติดผ้าขนหนูไปด้วย ไม่งั้นต้องเสียค่ามัดจำอีก $10 แถมถ้าจะเอาของใส่ล็อกเก้อร์เสียอีก $5 แต่เราไม่ใช้อ่ะ หอบของไปไม่เยอะ ดูเองได้ แช่น้ำร้อนสบายตัวดีเหมือนกัน แต่แช่ไปสักแป๊บจะเหนื่อยก็เลยอยู่กันแค่สองชม.เอง หลังจากนั้นก็อยากนอนงีบแล้ว

ตอนเย็นทาน dinner ที่โรงแรม สั่ง pasta bolognese มาอร่อยดี อยากทานอะไรที่มัน hearty หน่อย ส่วนคริสสั่ง steak กับ white sauce ที่ใส่ jalapeno ด้วย อร่อยมากๆๆ เนื้อนุ่ม ซอสรสดีสุดๆ ทานเสร็จถามหนุ่มเสิร์ฟว่าซอสอะไร เขาบอกว่าเป็น bechamel sauce วันหลังต้องลองทำกินเองบ้าง คืนนั้นกินเบียร์กันไปคนละ 2-3 ขวด เล่นพูลด้วย

ปิดท้ายด้วยรูปผ้าขนหนูในห้องพัก น่ารักมาก วันที่สองเป็นหงส์คู่

วันที่สามได้น้องหมา

บันทึกการเดินทาง Costa Rica Trip: June 29-30 Monteverde

Day 10: June 29

ตอนเช้ามืดฝนตกหนักมากๆ ดีใจที่สุดที่ได้ออกจาก Dominical เสียที ทั้งร้อนทั้งยุงกัด ที่สำคัญคือที่พักห่วยแตก อ้อมบอกว่าไม่เอาโรงแรมแบบนี้อีกแล้วนะ ขอพักดีๆหน่อย

ขับรถลุยทางกรวดจาก Dominical ไป Quepos แล้วขึ้นเหนือมา Monteverde ทางช่วง 30 กิโลเมตรสุดท้ายห่วยแตก ทำไมที่นี่ไม่ทุ่มทุนสร้างถนนดีๆก็ไม่รู้ นักท่องเที่ยวก็ออกจะเยอะ (<--มารู้ทีหลังว่าถนนขึ้นเขาไป Monteverde นั้น ชาวบ้านไม่อยากให้ทำให้ดี เพราะถ้าทำดีๆแล้วนักท่องเที่ยวก็จะไม่อยากพักค้างคืนที่ในตัวเมือง มีแต่จะมาทัวร์แบบเช้าไปเย็นกลับ)

ถนนจาก Dominical ไป Quepos ระยะทางแค่ 40 กว่ากิโลเมตร ใช้เวลาไปชม.กว่า นั่งหัวสั่นหัวคลอนกันไป

แถวนั้นทำสวนปาล์ม

สะพานข้ามแม่น้ำลำธารที่นี่มีเลนเดียว หยุดแล้วผลัดกันไป บางทีก็ทำให้รถติดแบบที่เห็นในรูปข้างบน

ข้ามแม่น้ำ

สภาพสะพาน ไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่

ถึง Monteverde ไปทาน dinner ที่ร้านอาหารอิตาเลียนชื่อ Tramanti ร้านสวยบรรยากาศดีเปิดเพลงเพราะ ไม่ดังหนวกหู อาหารอร่อย ค่อยยังชั่วหน่อย

อาหารเย็นที่ Tramanti

เข้าพักที่ Poco a Poco คืนละ $50 ใช้ได้เลยล่ะ ห้องกว้าง สะอาด น้ำร้อนดี ทีวีมีเคเบิ้ล เฮ้อ คืนนี้คงได้นอนฝันดี



ตัวโรงแรมตอนกลางคืนในแสงจันทร์เต็มดวง

Day 11: June 30

วันนี้วันเกิดคริส ปีนี้ไม่มีอะไรให้เลยอ่ะ ปีที่แล้วยังมีการ์ดให้ใบนึงกับทำเซอร์ไพรส์ตอนไปเที่ยวฮาวาย ปีนี้ไม่มีอะไรให้ทั้งนั้น

ตอนเช้ารถมารับไป canopy tour ตอน 9 โมง Juan เป็นคนจัดการให้ได้ลดราคาจาก $40 เหลือ $25 เอง บริษัทที่ใช้บริการชื่อ 100% Aventura ดู professional ใช้ได้เลย หนุ่มๆที่ทำงานที่นี่หน้าตาใช้ได้ โดยเฉพาะคนที่ใส่เข็มขัดนิรภัยให้เราหล่อน่ารักดี ออกไป ziplining ตอนแรกก็กลัวๆเหมือนกันแหละ ห้อยต่องแต่งกับลวดไหลจากต้นไม้ต้นนึงไปอีกต้นนึง แต่จริงๆก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่แค่ต้องทำใจสบายๆเท่านั้น ทัวร์ที่นี่ดีหน่อยเริ่มจากสั้นๆง่ายๆให้ชินก่อน แล้วค่อยไปทางลวดยาวๆตอนจบ หลักก็คือต้องเอนตัวยกขา แขนขวาต้องตึง อย่าเบรคก่อน ฮ่าๆ อันนี้ทำไม่ได้ดีตลอด ต้องดึงตัวเองเข้ามาสองรอบกับอีกทีเจ้าหน้าที่ต้องออกมาลากกลับ โดนดุเลย ที่ประทับใจมากที่สุดก็คงเป็น Tarzan Swing ตอนแรกกลัวมากๆ กระโดลงมาห้อยต่องแต่งแกว่งในอากาศแต่พอกระโดดแล้วไมน่ากลัวเลย จังหวะแรกที่ลอยไปในอากาศนี่ดีมากๆ วิวก็สวย ที่น่ากลัวกว่าคือ rappel เหมือนโดดลงจากที่สูงเฉยๆ zipline สามเส้นหลังดีมากๆ วิวสวย แต่ละทางยาวหลายเมตรอยู่ เหนื่อยตรงต้องเดินขึ้นเขาไปเส้นท้ายสุดนี่แหละ เกือบเป็นลม

ไม่มีรูปที่ถ่ายเองตอนนี้เลยเพราะฝากกระเป๋าไว้กับฮวน รูปที่เห็นมาจาก http://www.monteverdecostarica.info/monteverde_tours/Aventura-canopy.htm ค่ะ

จาก canopy tour ก็ไปเดินป่าข้ามสะพานแขวนต่อ เดินเข้าป่าสวยดีเห็น humming birds อีกรอบ แต่ถ่ายรูปมาได้ไม่ชัดเท่าไหร่

สะพานแขวน



ต้นไม้ใหญ่ในป่าดิบชื้น









แถมรูปนางไม้หน่อย

ฮัมมิ่งเบิร์ด

ตอนบ่ายทานอาหารกลางวันที่ Tree House Restaurant ในดาวน์ทาวน์ Santa Elena แพงแต่ก็อร่อยดี กินเสร็จกลับโรงแรมกะเอนหลังนอน siesta แต่ดันไม่หลับ



ตอนเย็นเอาผ้าไปซักแล้วก็ออกไปบาร์ Amigas บาร์เดียวในเมือง คนเยอะเชียว ดู ticos เต้นกันเก่งมากๆ กินเบียร์เข้าไปสามขวดในเวลาชม.กว่า เมานิดๆเลย