เจดถีบแม่แล้วจ้า

ขอเขียนย้อนหลังหน่อย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้รู้สึกว่าเจดดิ้นดุ๊กดิ๊กๆอยู่ในพุงแล้วค่ะ เออ จริงๆต้องเขียนย้อนหลังไปถึงอัลตราซาวนด์ครั้งแรกที่นี่เลยมั้ง ไปหาหมอที่โรงพยาบาล The Kingdom ซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ริยาดนี่ หมอก็ดูแบบคร่าวๆให้ ก็ได้เห็นกระดูกสันหลัง เห็นลูกนอนอยู่หัวใจเต้นตุบๆ แล้วหมอก็ดูขาดูก้นด้วย เห็นชัดอยู่เหมือนกัน อ้อมก็เลยถามหมอว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย หมอก็บอกว่า "It looks like a she." ค่ะ ตอนนี้ก็เลยเรียกลูกว่าเจด Jade ที่แปลว่าหยก เป็นชื่อที่อ้อมคิดไว้นานแล้ว

ทีนี้เมื่อสองอาทิตย์ก่อน อ้อมก็เริ่มเข้า week ที่ 21 แล้ว ตามหนังสือเขาว่าน่าจะรู้สึกว่าลูกดิ้นได้ตั้งแต่ช่วง week ที่่ 16-22 อ้อมก็ขักเริ่มกังวลหน่อยๆ เอ...ชักจะข้าไปหน่อยแล้วจนป่านนี้ยังไม่รู้สึกเลย กลัวว่าตัวเองเหนื่อยไปไม่มีเวลาผ่อนคลายอย่างจริงจัง ทำให้ไม่รู้สึกซักที หรือไม่งั้นก็หมายความว่ามีอะไรผิดปกติรึเปล่า จนบ่ายวันที่ 3 มกรา กลาง week 21 นั่นแหละ ลองนั่งพักผ่อนดูทีวีแบบสบายๆอย่างจริงจังดู (ปกติอยู่บ้านวันหยุดก็ทำงานบ้าน ทำกับข้าวตุนไว้ไปเรื่อยเปื่อย ไม่ค่อยได้อยู่นิ่งๆมาก) สักพักรู้สึกเหมือนมีอะไรเต้นๆตุบๆอยู่ในท้องค่ะ เหมือนมีหัวใจเต้นตุบๆอยู่ ก็ไม่แน่ใจว่าใช้เจดดิ้นรึเปล่า แต่ก็หันไปบอกคริสแหละ พอแม่โทรมาเย็นนั้นก็เลยถามแม่อีกที แม่ก็บอกว่าใช่แล้วล่ะ ดีใจมากๆเลย เจดมาถีบแม่ตามเวลา เหมือนกับจะบอกแม่ว่าไม่ต้องกังวลล่ะน้า หนูสบายดีค่ะ =^_^=



ตอนนี้ก็รู้สึกว่าเจดดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ในพุงทุกวันแล้วค่ะ เธอจะคึกหน่อยช่วงบ่ายๆเย็นๆหลังจากอ้อมเลิกงานกลับบ้านมาได้พักผ่อนหน่อยแล้ว แต่บางทีสอนๆอยู่เจดก็ดิ้นให้รู้สึกอยู่เหมือนกัน ดุ๊กดิ๊กๆเหมือนมีปลาว่ายอยู่ในพุงค่ะ ลูกดิ้นทีแม่ก็แฮปปี้นะคะ

ปล. กลัวน้ำหนักขึ้นไม่พอ เพิ่งขึ้นมาได้แค่ 4-5 โลเอง ช่วงนี้เลยโด๊ปด้วยโรตีกล้วย เหอะๆ ไปเจอแผ่นโรตีแช่แข็งในซุปเปอร์มาร์เก็ตเลยลองซื้อมาทอดดู ใส่เนยตอนทอดเยอะหน่อย ออกมากรอบมันอร่อย ขุนตัวเองไม่พอขุนคริสด้วยค่ะ