ช็อปปิ้ง(อีกรอบ) และ กับข้าว

เหมือนกับคริสรู้ว่าเราเพิ่งมาแอบบ่นเรื่องซื้อของในนี้ สองวันก่อนเขาก็เลยพาไป Outlet Mall อีกรอบ (ไปเพราะไม่รู้จะไปไหน เขาก็อยากพาเราออกไปข้างนอกบ้าง แต่ไม่ร้จะไปไหนได้แถวๆนี้) คราวนี้ได้รองเท้าบู้ตสีดำมาแทนคู่ที่ใส่อยู่ที่ถลอกปอกเปิก ซับในขาดไปแล้ว (อันนี้ซื้อด้วยความจำเป็นจริงๆ มีรองเท้าบู้ตอีกคู่ที่บ้านแต่มันเป็นส้นสูง ก็เลยอยากหาคู่ที่ไม่สูงไว้อีกคู่ คราวนี้ก็พอแล้ว) แถมราคาก็เหมาะมากคือถูกดี รองเท้าบู้ตสูงหนังแท้แบบนี้ปกติคู่ละเกินร้อยเหรียญ แต่คู่นี้ลดเหลือแค่ $29.99 เท่านั้น นอกจากรองเท้าบู้ตก็ไปได้พวกเสื้อยืดกับกางเกงยืดด้วย เป็นพวกเบสิก ใส่ได้นาน ลดราคาแล้วไม่แพงอีกเหมือนกัน ขอบอกก่อนว่าไม่ใช่ว่าเรื่องช็อปปิ้งนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายสำหรับอ้อม ไม่ช็อปก็ได้ไม่เป็นไร อย่างที่บอกว่าแค่นี้ก็เกรงใจคริสเขาจะแย่อยู่แล้ว แต่คริสก็น่ารักมาก เขารู้ว่าเราเป็นยังไง แต่ขณะเดียวกันเขาก็ไว้ใจเราด้วยว่าเราไม่ได้บ้าซื้อของขนาดจะผลาญเงิน ที่อยากทำได้ก็คือหางานทำเองจะได้ช่วยกันเก็บเงินอีกแรง แต่ตอนนี้ก็รอกรีนการ์ดอยู่ แต่ถึงได้กรีนการ์ดแล้วก็ยังไม่แน่ว่าจะได้ทำงานมั้ยอยู่ดี ถ้าคริสต้องเดินทางอย่างนี้อีกก็คงต้องมาด้วย ไม่อยากให้เขาไปอยู่อย่างนี้คนเดียวหรอก ต้องอยู่ด้วยกันอย่างนี้แหละ สบายใจกว่า

เรื่องช็อปปิ้งจบไป มาเรื่องทำกับข้าว เมื่อวานทำหมูทอดกระเทียมแบบใส่นมลงไปหมักด้วย ออกมาอร่อยเหาะ

ส่วนตอนเย็นทำหมูเปรี้ยวหวาน เมนูสุดโปรดของคริส เคยลองทำไปครั้งนึงโดยใช้ซอสผงแล้วมันไม่อร่อยเลย ซอสสำเร็จในขวดมันก็สีแดงๆดูน่ากลัว ก็เลยลองหาสูตรในเว็บเอา จนเจอสูตรที่มันไม่ยุ่งยากมาก ใช้เครื่องไม่เยอะ ออกมาอร่อยใช้ได้เลย หมูเปรี้ยวหวานแบบร้านจีนที่นี่ต้องทอดหมูกรอบๆไว้ก่อน แล้วค่อยทำซอส ไม่ใช่ผัดเปรี้ยวหวานที่ใส่ซอสมะเขือเทศเหมือนที่บ้านเรา คริสชอบจานนี้มาก เห็นเขาชอบทานกับข้าวที่เราทำเราก็ดีใจแอบปลื้มอยู่เล็กๆ (ไม่หรอก จริงๆยิ้มแก้มบานเลยแหละ) ความสุขของคนทำกับข้าวมันอยู่ตรงนี้นี่เอง